(S&BS 1) String-knitted Hearts [Published by Psicom ICONS]

String 10 : A little kindness

***

NAKA-LOCK ang mga mata ni Charley kay Donald.

Malaking tao ang may-edad na lalaki. Maawtoridad ang presensiya. Puti ang suot nitong linen shirt at abuhin ang masikip na pantalon. Walang ibang bitbit kundi katamtamang laki na attache case. Sa build nito ay madali itong maispatan at mahirap maiwala. Pero sa ilang araw na pagbuntot niya rito, sa hindi malamang dahilan ay ilang ulit itong naglaho sa paningin niya pagkatapos pumasok sa mga sinehan o sa public restroom. Kaya hindi siya maaaring malingat.

Sa matiyagang pagsunod ay nakarating sila ni Harvey sa loob ng mall. Si Donald ay nakatambay sa isang optical shop at tumitingin ng sunglasses.

Kinuha niya kay Harvey ang ranger's hat nito bago pumasok din sa loob ng shop. Maagap ang senyas niya sa kasama para maghintay sa labas. Lumapit siya sa isang display ng reading glasses at nagkunwaring pumipili. Maingat ang kilos niya palapit sa target.

Huminto siya sa isang display case na halos katapat si Donald, itinatago ang mukha sa sombrero, at itinatabing ang buhok niya sa pisngi. Walang pakialam ang lalaki sa paligid nito. Nakatingin ito sa latag ng sunglasses pero mukhang wala roon ang isip.

Nakangiting lumapit sa kanya ang isang sales lady. "Ma'am, may mga bago po kaming—"

"20/20 ang vision ko. Hindi ako bibili ng kahit na ano," una niya.

Inirapan siya ng babae bago tumalikod. Nagbalik naman siya ng atensyon sa minamanmanan.

May tumunog na cellular phone sa shop. Kay Donald.

"Eva?" anitong sumagot. "I'm at work."

Dumilim ang mukha niya. 'Yeah, right. Some work at the mall.'

"I'm sorry, Eva. You know. . . I'm. . ." Sa kawalan ng salita ay mabigat itong nagbuntonghininga. "I'm sorry."

Ibinulsa ni Donald ang cell phone. Nang sumulyap siya sandali ay napansin niya ang pangingilid ng luha sa mga mata nito.

Nanlambot ang puso niya. May sakit na gumuhit doon dahil sa nakita. She has never seen him like this. He looked beaten.

Ang Donald na naaalala niya ay laging masigla, puno ng komento sa mga damit na bagay sa kanya, palayaya sa mga Asian cuisine restaurants, at game na nakikinig at umaalo sa pag-iyak niya kapag pikon na siya sa mga kaklase sa kolehiyo. Ang Donald na naaalala niya ay iba sa taong sinusundan niya nitong mga nakaraang araw na parang maraming itinatago, maraming kinatatakutan, at maraming ipinagsisinungaling.

What is he hiding from her? What is it that he should have told their family?

Kinagat niya ang pang-ibabang labi.

Nang akala niya ay aalis na si Donald sa shop, tumunog uli ang cell phone nito sa isang mensahe. Kinuha nito iyon. Pumindot-pindot bago napatigil sa pagbabasa. Then, he smiled a gentle smile.

What made him smile? Or to be exact, who made him smile?

Mabilis ang mga hakbang na lumabas ng optical shop ang lalaki. Nakasunod pa rin siya. Dinaanan niya si Harvey at hinila sa kamay.

Alam niyang linggo-linggo ay may pinupuntahang tao o nakikipagkita sa isang tao si Donald. Kung saan nagkikita ay wala siyang ideya. Kung sino ang katagpo ay hindi niya rin mahulaan.

Noon ay nakita niya sa mga text messages nito ang isang pangalan na hindi niya binigyan ng kahulugan: Andy Narciano.

Wala siyang maalalang Andy na kakilala ng pamilya nila o ipinakilala nito sa kanya. Wala rin itong naikukuwento. Nito lang niya napag-alaman na malaki ang parte ni Andy sa buhay nito.