SO CLOSE YET SO FAR

28. Words I will Always Remember

PATRICK'S POV 

Nagising ako sa matinding sikat ng araw. Puro bintana rin kasi yung bandang itaas ng warehouse kaya nakakapasok ang sinag ng araw. Pero teka... may kulang. Walang kahawak ang kamay ko. Nasan si Ella?! Lumingon ako kung saan saan. Nagbaka sakaling makita ko si Ella, pero wala. Hindi ko sya makita. "Good morning Patrick Rivero!" narinig ko na naman ang boses ng demonyo. "Nasan si Ella?!" sigaw ko. "Tuwi bang magkikita tayo, lagi nalang si Ella ang hahanapin mo? Pwede ba iba naman? Nakakasawa na e." sabi nya. "Wala akong pakialam! Nasan sya!" patuloy ko pa ring sigaw. "Huminahon ka nga. Hindi pa sya patay. Nilayo lang namin sya sayo. Don't worry, magkikita rin kayo sooner or later. Yun nga lang, pag nagkita kayo... iba na ang lahat." Tumawa sya ng isang ngiting nakakainis pagkatapos nya sabihin yun. Anong gusto nyang iparating?! "Demonyo ka!" sabi ko. "Wag mo nga akong tawaging demonyo. May pangalan ako. It's Albert. Albert... Gil." Teka.. Gil? What a coincidence. Pareho pa sila ng surname ni Quen. "Iniisip mo bang magkapareho kami ng surname ni Enrique?" Haa? Pano nya nakilala si Enrique? Hindi kaya.... O__________O "Ikaw ang daddy ni Quen?!" sabi ko. "Hahaha! Bright child! Ako nga. But aside from that, wala ka na bang ibang maalala tungkol sakin? Sige, konting halungkat pa from your past . . ." Sino ba tong lalaking to. Oo, familiar sya.. Pero hindi ko talaga sya maalala e. Ay teka... Parang natatandaan ko na. Sya ang business partner ni Papa noon. "Tito Al?!" halos isigaw ko na yan.

-- FLASHBACK -- -- ------------------

( 5 years old si Patrick )

"Yayaaaa. I want to go out and playyyyy...." pakiusap ko kay Yaya. "Sorry baby. Bawal talaga e." sabi ni Yaya. Nagdabog ako papunta sa sala ng biglang may bumusina sa labas. "Nandyan na ang papa mo Patrick!" sigaw ni yaya habang tumatakbo palabas para buksan ang gate. Mamaya-maya lang ay may pumasok nang dalawang lalaki. Isa si Dad at isa ay si.. "Tito Al!" sigaw ko at tumakbo papunta sa kanya para yakapin sya. "Namiss mo naman yata ako, Patrick!" "Nabobore kasi ako e. Ayaw naman ako palabasin ni yaya." "Bawal diba? Baka mapahamak ka pa. Mabuti pa, tayo nalang ang magplay. Gusto mo ba yun?" "Opo naman! Tara na tito! Basketball tayo!" sabi ko at sabay hila sa kanya. "Dahan dahan naman! Haha. Excited ka masyado Patrick! Baka magselos tong daddy mo oh!" Napatingin ako kay daddy. As usual, busy na naman sya with his papers. "No. It's okay. Sige na, laruin mo na yang si Patrick para di na mang-abala." sabi ni dad. "Workaholic mo talaga pare. Tara na nga Patrick." Habang naglalakad kami papunta sa basketball court sa likod ng bahay namin, biglang nagsalita si Tito. "Intindihin mo nalang ang daddy mo. Gusto lang naman nya iassure ang future mo e. Parang ako sa mga anak ko." sabi ni Tito Al. "E kahit naman busy kayo, may time pa rin kayo sa kanila. Ang swerte nila sa inyo Tito.. Ano nga ulit ang name nila?" Tanong ko. "Enrique at Aria." sagot ni Tito. Di namin namalayan na nandito na kami sa court. "Aahhh. Next time, dalhin mo sila dito ha. Para may kalaro ako." sabi ko. "Sure. Haha. O pwesto na." sabi nya at pumwesto na ko.

---------- End of Flashback --- - ---------------------

"Awwww... Naaalala mo pa pala ako Patrick." sabi nya. "P-pero bakit ka nagkaganyan Tito?! Ang bait bait mo sakin dati. Bakit ngayon ganto ka na!" tanong ko. "Sa totoo lang, napamahal ka na talaga sa akin bilang isang anak. Pero simula nung nangyari yun...Uminit na rin ang dugo ko sayo." "What do you mean?" "Hindi mo ba naaalala ang mga anak ko?" "Si Quen and... Aria?" Wait. Aria? Parang narinig ko na ang pangalang Aria before... "I know you know Quen, but do you remember Aria?" Remember? Meaning, we've already met? Aria. . . Aria. . . "You really can't remember me?!" napatingin ako sa boses ng nagsalita. Si impostora! "YOU!" napasigaw ako. "Ano Patrick. Hindi mo pa rin ba ako naaalala?" tanong nya sakin. "No." I said with a cold voice. "Well. Well. Since alam mo na naman ang katotohanan... I will let you know the real me. I am Aria Gil. Daughter of Albert and Vangie Gil. Sister of your friend Enrique." Her name really seems familiar. WAIT. I THINK SYA YUNG BATA DATI SA PARTY KO NA GUSTONG MAKIPAGLARO SAKIN... "With that look on your face, I'm guessing unti unti ka nang nagkakaroon ng idea kung sino ako. Haha. Yes Patrick. I am that girl 8 years ago. Ako yung batang gustong gusto makipaglaro at makipagkaibigan sayo. Pero you rejected me. And what did you do? You told me to proceed to your TV room and wait for you there. Due to my stupidity, I did what you told me to do. I even told you that I will wait for you no matter what. So I did." kwento ni Aria. Wait. Hindi sya umalis dun? Ibig sabihin . . . "Nakasama ka sa sunog?" O_______________O "Yes Patrick. And it was all your fault! I waited for you, but you never came. Nagulat nalang ako nung pagkabukas ko ng pinto, Puro apoy na ang kaharap ko. Sunog na sunog ako nun Patrick. Luckily, someone saved me. And here I am now. Living my life with a brand new face." Nandun din sya sa sunog noon? Ibig sabihin sya yung isa pang bata doon sa kwento ni Tita Min! Yung batang sunog na sunog. Siguro kaya napapunta sa kanya yung necklace dahil inakala nung nagligtas sa kanila na s kanya yung necklace. Ngayon, malinaw na ang lahat. "Look, I'm sorry Aria. Mga bata pa tayo noon! Of course hindi ko pa alam ang mga sinasabi ko." sabi ko. "Well sorry's are too late now Patrick. Time to face your consequences." "Fine. Do what you want with me. Pero anong kinalaman dito ni Ella?! Leave her alone!" Nagtinginan si Tito Al at si Aria. "Just so you know, Patrick. May atraso rin sakin ang pamilya ni Ella. Hindi mo ba alam na ang daddy ni Ella at ang asawa ko ay minsan nang nagkaroon ng affair?" W-what? Kaya pala parang natataranta si Tito Manuel pag napapagusapan si Quen o ang pamilya nito. At kaya rin siguro mas gusto nya ako for Ella dahil ayaw na nyang maging connected sa pamilya nina Quen. What a small world. "At ano naman ang kinalaman dito ni Ella?! Besides, MOVE ON ALREADY! Dati pa naman pala sila may affair e. I bet nagkapatawaran na rin kayo ni Tita Vangie, pero bakit ngayon mo lang binalak maghinganti?" sabi ko. "Wala na naman talaga akong balak maghiganti dun sa lalaking yun e. Pero nung nalaman kong connected pala kayo sa kanila, naisip ko na why not have my revenge this time? Nasa plan rin naman to use Ella as bait para makuha ka namin. Damay na rin sya, kaya naman dinamay ko na sya ng todo todo. Hayyy... Ang sarap ng feeling na makapaghiganti..." "You really are a demon." I told him. "You can say so. Hahaha. Oh wait, may ipapakausap pa nga pala ako sayo." Kinuha ng demonyo ang fone nya at may nagdial ng number. Ibinigay nya sakin ang fone na yun at nagulat ako sa narinig kong nagsalita. -------------------------