I Don't Care (♥COMPLETED♥)

Chapter 47

RICHIE's POV

"Anong balak mo?"

"Wala."

"What?!" Napasulyap ako dito dahil sa pagsigaw nito.

"Hangga't wala pang resulta, I won't do anything."

"Your unbelievable, Couz. You should make a move! Hindi natin alam kung anong pwedeng gawin ng mag - inang iyon. They can tampered the result if they want."

"Relax, Louie. I trust my Dad. His the one who talked to the laboratory for the DNA." Napabuga nalang ito ng hininga sa sagot ko.

"Okay then." Kinuha nito ang tasa ng kape na nasa lamesa at sumimsim. "So, are you in the good terms with your Dad now?" Tanong muli nito. It's Tuesday, dalawang araw na ang nakalilipas noong bumisita si Dwayne dito. At bumalik narin ako sa wisyo. Tsk. Pasalamat ako at dumating ang Ungas na iyon kahit pinagtripan pa nya ako.

"I don't know." Kibit balikat ko pang saad.

"What's answer is that, Richie? I thought you already talk to him?"

"Yeah, I talked to him. Just talking." Binuklat kong muli ang hawak kong libro para bumalik sa pagbabasa.

"Seriously?  Do you think your giving Tito a hard time?" Isinara kong muli ang libro ko at nakataas kilay na tumingin kay Louie. Magkaharap kaming nakaupo ngayon, nasa loob kami ng green house dito sa garden.

"No, I'm not. His the one who's giving me a hard time." Matigas kong saad dito na inilingan lang nya.

"Gagawin mo ba talaga ang sinabi mong lalayasan mo si Tito kapag positive ang result?" Napaiwas ako ng tingin sa tanong nito. Hindi ako handa sa tanong nito pero alam kong makulit ang pinsan ko kaya wala akong pamimilian kundi ang sagutin iyon. "Ikwinento yan ni Tito sa akin. Kung makikita mo lang sya, Richie, takot na takot sya habang sinasabi nya iyon." Napayuko ako.

"I can't leave him, but I know it will be painful if it's true." Tukoy ko sa resulta. "Baka umalis a-----

"Richie! Are you even thinking?!" Galit na saad ni Louie sa akin.

"I am!" Sigaw kong saad pabalik dito. "I am, Louie! I'll go because I need some space. After that I'll go back here. I just need time to be alone." Saad ko ng nakatingin sa kanya, lumambot naman ang ekspresyon ng mukha nito ng maunawaan ang rason ko. "And I need to accept that Dad isn't really faithful to Mom." Mahina kong saad. God! Bakit ako ang nasasaktan sa isiping niloko ni Dad si Mom?

"No, Richie. I thought you trust your Dad?"

"I don't know. I'm really confused now. I don't know who will I trust now." Nahihirapan kong saad. Bigla namang tumayo si Louie at agad akong dinaluhan para yakapin.

"Ssssh. I'm just here. We're just here for you."

"Thank you, Louie." Tiningala ko ito at nginitian nya lang ako. Bumalik na sya sa harapan ko at nagpatuloy kami sa pag-uusap.

"I can't imagine that she'll be my cousin too. That's ridiculous."

"How about me? She's going to be my older sister. God!" Nadidiri kong saad.

"Paniguradong pag nalaman ito ng mga tao, kayo na naman ang headline sa balita. Like 'another heiress of Real State Company come out from nowhere', for sure lalaki ang ulo ng babaeng iyon." Napapailing na saad ni Louie.

"I'm the only Real, if that's happen, that she is really my Dad's daughter, I won't let her get anything from my Dad. Even a single penny. She's just my stepsister anyway and I'm the pure blooded Real."

"I'm just hoping that the result will come out as negative."

"And Sofie should pray that too, because if she enter in this Mansion and live with me. I swear I'll make her life a living hell." Napangisi si Louie sa sinabi ko at mukhang siyang siya sa binabalak ko.