Nice Game, Captain

29

"I'm sorry, hindi ko alam. Wala akong alam."

I cried in front of him, not knowing what to say next. He wiped my tears patiently as he smiled to comfort me. Umiyak ako sa kaniya pagkatapos kong marinig ang pinagdaanan niya noon. Akala ko, wala na siyang pakialam sa 'kin. Akala ko, wala lang para sa kaniya 'yung sakit na nararamdaman ko. Akala ko.. unti-unti nang nawawala ang pagmamahal niya sa 'kin.

Gusto kong humingi ng tawad sa kaniya ng paulit-ulit dahil sa katangahan na ginawa ko almost two years ago. Gusto kong malaman niyang sobra akong nagsisisi sa ginawa ko sa kaniya, na nagawa ko 'yon dahil sa maling akala ko. Dahil naging selfish ako. Hindi ko siya inisip, hindi ko inisip ang relasyon namin dalawa.

"I'm sorry." I cried, even more, when I saw his face. He's hurting and I don't even know what to do. Parang mas lalo lang naging malaki ang kasalanan ko sa kaniya. "It's my fault, Dominic. I'm sorry, I become selfish."

"Shh," he comforted me. "Please, stop blaming yourself. It's not your fault. Don't even sorry for being selfish. Kung hindi ka siguro naging selfish, baka hanggang ngayon nasasaktan ka pa rin ng dahil sa 'kin."

He lowered his head as he raised my chin to locked his eyes on mine. He then plastered a small smile before pressing his lips on my forehead. Napapikit ako, dinadama ang halik niya sa 'king noo. Patuloy pa rin akong humihikbi habang tumatagal ang labi niya sa noo ko.

"I love you," bulong niya nang lumayo na siya sa 'kin ng kaunti. He pressed his hands on my cheeks making my eyes open. Sinalubong niya ang tingin ko at huminga ng malalim. "Mahal na mahal pa rin kita, Kim."

He let out a sigh before breaking our eye contact. Inalis na rin niya ang hawak niya sa pisngi ko at marahang lumayo sa 'kin. I took a deep breath to calm myself. He leaned on his seat and I did the same. Silence filled our surroundings once again after the long talk.

Hindi na rin namin natignan nang maayos 'yung lupa dahil sa naging usapan namin. I tilted my head to face him again and I almost widened my eyes when he did the same. Mukhang pareho kaming may sasabihin sa isa't isa kaya nagkasabay kami. Hinintay ko siyang magsalita kasi mas gusto kong mapakinggan 'yung sasabihin niya.

"I will court you again," seryosong sabi niya, walang bahid na kaba o ano sa kaniyang boses. Seryoso rin siyang nakatingin sa 'kin kaya halos hindi ko mapantayan ang tingin niya sa 'kin. I felt my face reddened and slowly avoided his eyes.

I saw the corner of his mouth lifted while trying to chase my eyes. He let out a chuckle before reaching for my arm. I quickly looked at his hand then to his face. He plastered a smile before shaking his head.

"Relax, Kim. I will prove myself to you again, susubukan ko ulit. Pero kung wala na talaga.." He stopped talking and slid his hand to mine to kiss my knuckles. "Aalis ako at hahayaan kong hanapin mo ang magpapasaya sa 'yo ng totoo."

Hindi ako nagsalita kaya ngumiti na naman siya at binitawan na ang kamay ko. Inayos ko ang sarili ko at nag-retouch ng make up. Dahil sa pag-iyak ko, iba na naman 'yung itsura ko. Sobrang pula ng mata ko kaya natatawa sa 'kin si Dominic. Inirapan ko lang siya at hinintay niya 'kong matapos.