40//
Lee Niroh's
"Te-teka Minho..." Inilayo ko ng bahagya ang muka ko dahil nagiging mapusok na ang mga halik nya.
Para syang galit, nakagat nya pa ang labi ko at halos naglasang kalawang na ito.
"I'm sorry... natakot ba kita?"
Umalis sya sa ibabaw ko, inayos nya ang nakaangat kong tshirt at umayos sya ng pagkakahiga.
"Ayokong gawin natin yun kung napipilitan ka lang. I'm sorry..." Lumayo sya ng kaunti at nagkaroon ng espasyo sa pagitan namin.
Humarap ako sa kanya, sumiksik at yumakap ng mahigpit. "Hindi naman ako napipilitan eh. Pero Minho, pwede bang wag kang mangagat? Baka magdugo ang labi ko eh... may makakakita sa opisina."
Iniharap ko ang muka nya sa akin at ako na mismo ang nagkusa na humalik sa kanya. Ayokong isipin nya na natatakot ako sa kanya. Ayokong pigilan nya ang sarili nya dahil sa mga nangyari noon.
I can see it. We are both haunted of the past. He's afraid to touch me because he's afraid that he might break me. And I'd rather be breakable for only him.
"Kahit kailan... hindi ako napilitan Minho."
"But I've forced you. Twice."
"You forced me. But I liked it too. Dahil ikaw yun eh. As long as it's you, it's fine..."
Pumaibabaw sya sa akin at inilusot ang kamay nya sa pang itaas ko. The kiss is... slow and passionate. Ingat na ingat sya sa pag galaw ng labi nya. Maingat din ang bawat haplos nya.
I can feel him restraining himself from going wild.
"What if... Lee Minho is just your passing fancy? I've heard about what happened between the two of you, paano kung pagdating ng ilang taon, saktan ka ulit nya? At paano kung... iniisip mo lang na mahal mo sya dahil sya ang nakauna sayo?"
Nag echo sa tenga ko ang mga sinabi ni Atty. Sangyeon. Tumigil ako sa paghalik at tinitigan si Minho na nasa ibabaw ko.
"Minho... hindi mo ako iiwan diba?"
"Kahit sa panaginip mo, hinding hindi."
"Mahal mo ako diba?"
"Hmmm. Sobra pa sa buhay ko, Gi."
"Minho..."
"Saktan mo ako, Minho. Saktan mo ako sa kama."
For a brief moment, I can see hesitation on his face.
"Minho... saktan mo ako. Please? Saktan mo ako sa kama gaya noon."
I lost control of myself. Naging mapusok ang bawat halik namin. I can taste blood on my mouth. I can feel the pain and pleasure he's sending me.
"Gi, tandaan mong mahal na mahal kita... coz I might lose myself tonight and take you like I don't."
Minho is a passing fancy. But he is permanently embedded in my mind, body and soul.
Sasaktan ulit ako ni Minho. At minsan, ako na mismo ang hihiling para gawin nya yun. Mas gugustuhin ko pang saktan nya ako kesa ingatan ako ng iba.
Iniisip ko lang na mahal ko sya dahil sya ang nakauna sa akin. At sya na din ang magiging huli dahil wala akong planong magbago ng isip.
"Atty. Sangyeon has a point. But for Minho, I don't consider anything logical just to be with him."
And the rest of the night is full of screams, moans and skin slapping.
"Makakatayo ka ba?" Tanong ni Minho kinaumagahan.
"Hmmm, kaya ko naman."
"Ihahatid kita sa office. Dinalan ka na ng secretary ko ng damit... kaya mo bang maligo? O tutulungan kita?"
"Kaya ko nga. Gumana ka nanaman eh."
Hirapan akong lumakad papunta sa bathroom. Ang sakit ng pagitan ng hita ko. Kaya ko namang tiisin ang sakit noon kapag nag gaganito kami, pero ngayon kasi... napasobra ata.
"Ate, napano ka? Nalaglag ka sa hagdan? Okay ka lang ba?" Yan ang bungad sa akin ni Yena nang magtagpo kami sa lobby ng building.
"Ate, what happened? May masakit ba sayo?" Tanong ni Chaewon.
"O-okay lang ako." Nasa gilid ko lang si Minho na hinatid ako dito. Dumaan din kami sa dormitoryo kanina at kinuha nya ang bag ko. Nauna ditong makarating yung tatlo at hinintay nila ako sa lobby para sabay sabay kaming umakyat.
"Minho, kaya ko na dito. Pumasok ka na sa opisina mo..."
"You sure?"
"Hmmm. Kaya ko na."
"I'll fetch you later. Five thirty ang labas mo diba?"
"Yep. Sige na, pumasok ka na. Madami ka pang trabaho."
Kunsabagay, okay lang naman na malate si Minho dahil sya naman ang may ari ng engineering firm na iyon. Nagawa nya iyong ipundar sa loob lang ng dalawang taon. And he successfully made it. His firm is just starting, pero makikita mo na agad na nakikipag sabayan ito sa iba.
"Ingat ka."
"Susunduin kita mamaya."
"Hmmm."
Humalik muna sya sa noo ko bago tuluyang umalis. Nagbiometrics muna kami bago sumakay ng elevator papunta sa mga pwesto namin.
"Ate, blooming ka ngayon ah?" Sabi ni Nagyung.
"Hmmm, hindi naman eh."
"Ang refreshing mo ngayon."
"Talaga? Baka inuuto mo lang ako ha."
"Totoo nga ate. Baka gumaganda talaga pag engineer ang boyfriend!"
"Nang asar ka nanaman, Nagyung."
Hanggang sa maghiwahiwalay kami ay inasar lang nila ako. Pinabayaan ko nalang dahil masyado akong masaya para magpaka-KJ ngayon.
"Niroh, boyfriend mo ba iyong kaibigan nila Atty. Han?" Pang uusisa ng isang intern mula sa MBC University noong kumakain na kami sa cafeteria ng lunch.
"Ah eh, ganun na nga." O dapat ba sinabi kong asawa ko si Minho? Pero null ang kasal namin, so baka boyfriend ko nga sya ano?
"Ang swerte mo! Balita ko ang yaman daw nun eh! Tas ang gwapo pa!"
"Talaga mayaman nun? Edi jackpot pala si Niroh noh! Swerte mo nakakuha ka ng mayaman!" Sabi naman nung isa na nakalimutan ko ang pangalan.
Hindi nalang ako nagsalita. These people doesn't know anything about me, about Minho, about our lives and our relationship. So I'll just ignore whatever they say.
It may appear that I am after his wealth... that I am a poor girl who turned out to be lucky for having a rich a boyfriend.
"Ang chismosa talaga ng mga yun."
"Hayaan mo na, Gyung."
After all, maswerte naman talaga ako kay Minho. Pero hindi nga lang dahil mayaman sya.
Kundi dahil... si Minho sya. At yun yung isang bagay na hindi nila alam at kahit kelan, hindi nila malalaman at mararanasan.
---
HAHAHAHAHA grabehan to
