Yüzünü yüzüme yaklaştırdığında işte şimdi nefesini duyuyor ve gözlerindeki sıcaklığı fazlasıyla hissediyordum. Biraz daha yaklaştı ve yanağı yanağıma değdiğinde kulağıma doğru,
"Bir okyanus kadar derinsin ve boğulmaktan korkuyorsun." dedi.
O sırada...
Şuraya başladığınız tarihi yazıp hemen yeni bölüme geçebilirsiniz.
Oy vermeyi ve satır arası yorum yapmayı unutmayın lütfen💗
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tekrar
Asra'nın ağzından;
Ayağa kalktım hızla. Bu yaşananları yok etmeliydim zihnimden. Benden ihtihar etmemi isteyen amcamı silmeliydim ya da bir çaresini bulmalıydım.
Terastan indim, evimizin olduğu kapıya yöneldim. Yarı açık kapı şaşırtmıştı, korkutmuştu da. Nedenini anlamak için kapıyı hızla açıp içeri girdim.
"Anne?"
"Baba?"
İkisinden de cevap gelmedi, evde değillerdi. Kapıyı kapatarak odama çekildim. Barlas yoktu, bu konuyu benim halletmem lazımdı. Ama nasıl?
'Bence konuşarak anlaşabilirsiniz. Sonuçta insanlar konuşa konuşa anlaşırlar.'
Çok haklısın iç ses, gerçekten bak. Adamın biri gelmiş sen oğlumu öldürdün diyor sen gelmiş konuş diyorsun. Bir dakika bir dakika!Oğlumu mu öldürdün diyor?
Emre'yi öldürdün...
Evet! Evet bana Emre'yi öldürdüğümü söylemişti. Ahmak adam! Böyle bir düşünceyi nasıl almıştı aklına! Ben... Ben Emre'yi öldürecek son insandım. Ve Emre'yi en son on yaşımdayken görmüştüm. Nasıl olurdu da o yaşımda katil olabilecek kadar kötü görmüştü beni? Bu adam oğlunun ölümünden sonra kafayı yemiş olmalıydı. Emre'nin nasıl öldüğü bile açıklanmamıştı bana, her ne kadar araştırsam da bulamamıştım zaten.
Her zamanki gibi çalışma masamın üzerinde duran telefonu elime aldığımda Burak'tan gelen bir mesaj dikkatimi çekmişti. Hızla açtım ve başladım okumaya,
Burak: Asra
Burak: Konuşmamız lazım, önemli bir konu üzerinde.
Mesajlardan çıkıp hemen Burak'ın numarasını tuşlayarak aramaya başladım. Aradığım gibi açıldı telefon.
"Çok önemli bir konu var Pamuk Prenses, buluşmamız gerek." dediğinde sesindeki telaşı hissedebilmiştim. Gerçekten önemli bir konu dönüyor olmalıydı.
"Ne hakkında?" diye merakımı gizleyemediğimde beklediğimden uzun sürede cevap verdi.
"Barlas hakkında." diyerek devam etti, "Senin sürekli geldiğin sahilin ordayım, seni bekliyorum." dediğinde telefonu kapatıp hızla cebime attım ve evden çıkmaya başladım.
Evimin sahile çok yakın olması büyük avantajdı ki üç dakika içerisinde olmuştum. Burak beni gördüğünde kaşları çatılmıştı. Bu haline bende kaşlarımı çatarken,
