SESİNDE AŞK VAR || yarı texting

0.9

Şarkıyı kavga bölümüne gelince açın.

multimedya Banu 

...

Gözümün içine giren ışık ile korktuğumda söylediğim ilk kişinin adını söyledim. "A-anne."

"Arya Hanım konuşmayın lütfen ameliyattaydınız iki gündür uyuyorsunuz isterseniz dışarıda arkadaşlarınızı çağırabilirim."

Arkadaşlarım mı? Eyvah! Çok telaşlanmıştır onlar.

Ya annemle Doğan!

Onlar öğrendiyse kahrolmuştur.

"L-lütfen ç-çok iyi olur." Öksürdüm.

"Tamamdır kontroller de bitti geçmiş olsun."

Uzay'ın dediklerini, çaldığı şarkıyı hepsini hatırlıyordum. Uzay içeri girdi, gözleri öyle parlıyordu ki nasıl desem çocuğunu kaybedipte yıllar sonra bulan anne gibi. Gözünden bir damla yaş düştü. Acaba hafıza kaybı numarası mı yapsam?

Yok yok mazallah Uzay doktoru öldürür.

"Sevgilim." diye fısıldadı. Ama içime işlemişti söylediği şey. Ağzımdaki buhar maskesini çıkartıp doğrulmaya çalıştım ama canım acımıştı.

"Ahh." İğneler yüzünden canım acımıştı.

"Sevgilim yorma kendini ne yapıyorsun! Senin dinlenmen gerek."

"İ-iyiyim ben."

"Herkes perişan be bercestem." Bercestem ne güzel bir kelimeydi o. Gülümsedim. O da daha fazla uzak kalmadı ve gelip canımı acıtmadan sarıldı.

"Gülüşüne bin çiçek ölür." diyip ellerimi öptü.

Doktor içeri girdi.

"Bu kadar yeter hasta mikrop kapabilir." Uzay eğilip saçlarımı öptü.

"Seni seviyorum sevgilim tekrar geleceğim." Gülümsedim. Onlar çıktığında ben de rahatladım. Aklıma Uzay'ın çaldığı şarkı geldi. Sahi gerçekten çalmış mıydı? Rüya mıydı değil miydi? Galiba bir ara sormam lazımdı. Uykunun kollarına bıraktım kendimi.

Uzay:

"Doktor ne zaman çıkarırız Arya kızımı."

"Yarası iyileşsin yaklaşık beş gün daha misafirimiz olacak. Okulundan rapor alabilirsiniz." Müdür Kerem'in  amcasıydı o hallederdi.

"Ben hallederim abi." dediğinde tebessüm ettim. Onlar olmasa ayakta duramazdım.

"Evet şimdi çocuklar siz evlerinize gidiyorsunuz." Jale Teyze Ceren dışında herkesi gönderdi.

"Ben de kalmak istiyorum." Tek kaşını kaldırıp bana baktı. Bunu nasıl yapıyorlardı her neyse.

"Sende git evladım yoruldun." Haklı olabilirdi. İçim el vermese de delici bakışlardan uzaklaşmak istiyordum.

"Peki efendim. Görüşmek üzere." Hastaneden çıkıp taksiye bindim.

Bir hafta sonra

"Jale Teyze iyiyim okula gidicem inat etme."

"A benim akılsız yavrum. Hastasın sen. Bu akılla evde kalırsın. "

"Yok Jale Teyze evde kalmam ben." deyip sırıttım ama sırıtışım kötü sonla bitti.

"Ahhh Jale Teyze ne yapıyorsun yaa!"