SESİNDE AŞK VAR || yarı texting

4.9

Zil çaldığında Leyla Hocada içeri girmişti. "Günaydın çocuklar oturun." Masasına oturduğunda sınıf defterini doldurmaya başladı. Dersler boş boş geçti.

Öğle teneffüsü çaldığında Ceren ile kantine indim. "Abla iki tane tost iki de ayran." Selma Ablaya parayı da verip yiyeceklerimizi alıp masaya oturduk. "Tüm gün test çözmekten beynim sikildi kanka." Omuz silktiğimde yemeye devam ettim. Başka çaremiz yoktu.

Zaten bursluyduk.

Uzay:

Sınıfta Kerem ve ben oturuyorduk. Test çözüyorduk. Kerem elindeki kalemi attığında sıkıntıyla ofladı. Cidden test çözmek sıktı.

"Beynim yanıyor abi," Kafam Arya'da olduğu için odaklanamıyordum ben zaten. Yan gözle bana baktığında yine ofladı. "Abi kendini affetirmeyi dene. Seviyorsan git konuş. En azından siz barışın." Son cümleyi fısıldayarak söyledi. Hayır anlamında kafamı salladım.

Konuşamazdım. Göz göre göre onu üzüp zarar veriyordum.

Aşk bazen vazgeçmek değil midir?

"Olum senin kalemin kuvvetli yağdır bir şeyler. Kızlar bayılır." Biraz düşündüm. Çarem olmadığı için vazgeçme aşamasındaydım.

"Aslında fena fikir değil." Ben bilirim edasıyla konuştu. "Çok etkilencek."

"Tamam içimdeki her şeyi döküp yazayım." Sırtıma vurup sınıftan çıktı. Kalemi alıp yazmaya başladım. Önce içimden geçenleri yazdım.

Sevgilim;

Sevgilim diyorum çünkü hala öyle hissediyorum. Sen benim her şeyimsin. Sana olan sevgimi anlatmaya hiçbir sözcük yetemez. Bu öyle kuvvetli bir sevgi ki, her an seni yaşamak, seninle yaşamak, seninle yaşlanmak istiyorum. Beni yalnızlığımdan sıyırıp mutlu günlere kavuşturan sensin, yaşadığımın farkına vardıran sensin, huzurun diğer adı sensin. Biricik aşkım, gözlerin kadar parlak olmasalar da seninle yıldızları izlemek, dünyanın en huzurlu şeyi. Çünkü olur da bir yıldız kayarsa dileğim belli; sen ... Bil ki; her duamda ellerimi açtığım, her hayalde baş köşeye kondurduğumsun. Bil ki; benim en tatlı uykum, en hakiki mutluluğumsun.

Bazen yokluğunu haykırmak istiyorum, o koca yüreğinin yanımda olmayışından duyduğum hüznü herkes bilsin diye. Sana olan sevgimi herkes iliklerine kadar hissetsin diye avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum: Seni seviyorum."

Senden ayrıyken, ellerin ellerimde değilken sevgilim, ben dünyanın en karamsar insanı oluveriyorum. En kötü kabuslara dalıyor, en acılı şarkıları yaşıyor sensizliği buram buram hissediyorum. Seni her şeyim yaparken, sana sevgilim derken bir an bile tereddüt etmedim. Ama senden ayrı kalınca yaşamak konusunda kararsız kalıyorum... Senin sesini duymadan geçen günlerimin hiçbir anlamı yok, hem inan bana zaman geçmiyor bile. Sensiz geçecek bir ömrü asla istemiyorum. Lütfen hep benimle kal. Seni çok seviyorum ve her zaman seveceğim..."

Seni bu dünyada en çok seven civciv...

Yazdığımı okuyup katladım. Arya'nın kitabının arasına koydum. Kararsız kalmıştım. Yapmasa mıydım? Bir kaç kişi sınıfa geldi. Yavaş yavaş geliyorlardı.

Vazgeçip koyduğum kağıdı alıp çöp kutusuna atarak Banu'nun bakışları altında kaldığımda sınıftan çıktım.

Arya:

"Sıkıldım ben sınıfa çıkalım mı?" Ceren'in sorduğu soruyu kafamla onayladım. Zaten şimdi zil çalacaktı. Sınıfa çıkıp sıramıza oturduk. Teste kaldığımız yerden devam ettik.