SESİNDE AŞK VAR || yarı texting

6.4

"Arya uyan kızım uyan işe gitmeyecek misin?" Ceren nerede ya?

Doğru ya dağılmıştık.

Gözlerimi ovuşturarak doğruldum. "Günaydın kızım." Geri yatarak "Görürsem söylerim." dedim. Ama üstümdeki örtüyü kaldırdı.

"Anne artık gidecek bir işim yok!" Aniden durup yüzüme baktı. "Ne demek yok kız kovuldun mu sen ilk günden." Gözlerimi devirerek ona baktım.

"İstifa ettim anne. Ay istifa mektubu için gitmek gerekiyor dimi saat kaç yetişir miyim kimseye görünmeden gidip gelirim." Annem saatine baktı. "Saat daha yedi kızım. Doğan'ın da yurttan ayrılma günü hadi."

"Ya o niye gidip teyzemin yanında kalmıyor ya." Ayıplayan bakışların altında kalmıştım. "O da senin abin sayılır kızım deme öyle." Yataktan kalkıp dolabımın önüne geçtim. "Doğan için oda var mı evimizde anne?"

"2+1 evde ne odası kız seninle kalacak." Kıyafetlerimi yatağa attım. "Salonda yatsın o zaman." Terliğini çıkarıp gösterdi.

"Terlik geliyor bak!" Ellerimi kaldırdığımda annemde odamdan çıktı. Kıyafetlerimi giyinip çantama telefonumu ve paramı koydum. Evden çıkarak taksi bekledim.

Şirkete geldiğimde içeri girerek asansöre yöneldim. On beşinci kata çıkarak Zeynep'in yanına gittim. Gülerek bana sarıldığında asık suratımdan birşeyler olduğunu anladı. "Neyin var kuzum?"

"İstifa mektubumu vermeye geldim." Gözlerini pörtleterek bana baktı. "Ne!Neden hemen anlat!"

"Dün akşamki toplantıda anlaşmazlık çıktı. Görkem Bey istifa edeceğimi biliyor." Her şeyi anlattığımda şaşırmıştı.

"Görkem Bey böyle biri değildir aslında. Senden hoşlanıyor diyeceği-" Hemen sözünü kestim.

"Saçmalama öyle bir şey olamaz." İstifa mektubunu bıraktığımda eşyalarımı kutuya koyarak her şeyimi aldım. Zeynep ile vedalaşarak asansöre binip çıkışa ilerledim.

Şirketten çıktığımda geri dönüp baktım. "Böyle de bitircekmişiz." Önümden ses geldiğinde elimdeki kutu düşer gibi oldu ama son anda yakaladım. "Neyi bitiriyormuşsunuz Arya Hanım?" Önüme dönerek Görkem Beye baktım.

"İstifa mektubum masanızda Görkem Bey." Şaşırsada kendini toparladı. "Özür diliyorum. Dünki kaba davranışımdan dolayı. Sizi kırdıysam affedin."

"Hayır. Bana söylediğiniz tüm o iğrenç sözlerin hepsini kafama kazıdım. Ben o kelimeleri yutamam. Siz sadece kendinizi düşünüyorsunuz. Babamdan dolayı yapıyorsunuz yoksa pişman değilsiniz." Yanından geçecekken kolumdan tutup durdurdu.

"Özür dilerim. Sizi küçümsediğim için özür dilerim. Sizi dinlemeden yargıladım."

"Bana neden bunu yapıyorsunuz?" Sinirlendiğinde sesini yükseltti. "Tüm şirketin önünde özür diliyorum yalvarıyorum anlamıyor musun!Gitme." Kollarımı tuttuğunda geri çekilmek istedim. "Görkem Bey lütfen." Uzay görse yanlış bile anlayabilirdi.

"Hanımefendi bu herif sizi rahatsız mı ediyor?" Yandan gelen sese baktım. Çok yakışıklı bir çocuktu.

"Sen herif diye bana mı dedin?" Alayla güldü. "Bu hanımefendiyi rahatsız etme. Çek git şimdi." Araya girmezsem kavga çıkacaktı. "Çok affedersiniz beyefendi-"

"Arya Hanım lütfen karışmayın." Adama dönüp konuştu. "Ben manyağım. Tek derdim bu kadını rahatsız etmek. Napcaksın? Ya ben seni yerim ya bana kafa mı tutuyorsun." Alay eder gibi güldüğünde adam yumruk attı. "Beyefendi durun lütfen o benim patronum. Beni rahatsız etmiyor."