SESSİZ ÇIĞLIĞIM (TAMAMLANDI❣️❣️)

"32"

Merhbalar sessiz çığlıklarım :(

Dün yaşadığım sorunlardan dolayı hesaba giremedim fakat şimdi girip hemen hal edip size bölümü attım. Gecikme için kusuruma bakmayın lütfen. Hepinizden şuraya bir mavi kalp bırakmanızı istiyorum💙

Bu arada aşağıda ki yıldıza dokunmayı sakın unutma. Yıldızlarla kaplı bir gök yüzün olsun :)

Umut ile keyif dolu okumalar :)

....................................................................

Öylece arkasından durmuş yeri titreten kendinden emin adımlarıyla gözden kaybolmasını seyrediyordum. Bir defa sadece bir defa bakmasını umut eden yüreğim büyük bir hüsranla sarsılmıştı.

Saatler önce umudumun penceresine taktığım pembe perdelerimin katran karası rengine bürünmesi saniyeler alırken yaşadığım hayal kırıklığından dolayı dolan gözlerime engel olamadım.

Kalbimin çatırtısını buradan bile duyarken yapayalnız bir şekilde bedenimi terk eden su damlalarının sesi yankılanıyordu karanlık odada.

Bakışlarım önce aciz bedenimde gezinmeye başladı. Çok değil en fazla birkaç dakika önce en büyük korkumu yenmem için çabalamıştı. Peki ya şimdi; en büyük diğer korkumla baş başa bırakılmıştım.

Vazgeçilmek; hayata karşı bir sıfır geride başlayanlar anlardı beni. Dört bir yanım olumsuzluk, karanlıkla boğuşurken ummadığım bir anda gök yüzünden bir umut ışığı ruhuma süzülmüştü. Her şey düzelecek dediğim gün umutlarım yerle bir olmuştu. Arkasında kocaman bir karanlık ve yalnızlık bıraktığını bilerek mi yoksa bilmeyerek mi yaptığını bilmiyordum. fakat tek bildiğim daha ilk günden yarım bırakılmıştım.

Yorgunlukla ciğerlerime çektiğim nefesim de bile kırgınlık olurken tek istediğim bir kuytu köşeye saklanıp ağlamaktı.

Aciz bedenimde süren kısa bakışmam ağır bir şekilde kalkarken karşımda dolu olan gözleriyle bana bakan kadın ilişti. Düşen omuzlarım ve dolu mavilerim galiba bir çok şeyi ele verirken

'B-Bana yatabileceğim bir yer verir misiniz?' diye sordum. Hafif yerinden irkildikten sonra

'Tabi Ayda hanım. Hatta size kıyafetlerinizden birkaç parça getirebilirim' diye söylemesiyle

'Benim kıyafetim hiç yok' diye söyledim. Akmak için resmen savaş veren göz yaşımın usulca amacına ulaşmasıyla gözlerime bakarak buruk bir tebessümle

'Baybars bey size bir sürü kıyafet dolu oda hazırladı' kıvrılan dudağım neşeden uzak çokça hayal kırıklığına gebeyken

'Ondan hiçbir şey istemiyorum' sesim net duruşum kendimden emindi. Gerekirse bütün gün ıslak kıyafetlerle gezerdim fakat onun aldığı tek parçayı dahi giymezdim. İstemiyordum. Yüreğim tek bir bakışlarıyla alevlerde can çekişirken, tek bir hareketleriyle buza dönüşebiliyordu. Beni arkasında bıraktığı an aslında her şey toz bulutu gibi yok olmuştu.

'O zaman isterseniz kendi kıyafetlerimden verebilirim' söylediği şey şuan için en mantıklı olan olduğu için

'Çok iyi olur aslında' diye mahcup bir şekilde yanıtlamamla tebessüm edip

'Size alt kattaki odalardan birini hazırlayayım' diye söyledi. Bu evde kalmakta istemiyordum. Aslında ben Baybars'ın yarım bıraktığı hiçbir yerde olmak istemiyordum.