SESSİZ ÇIĞLIĞIM (TAMAMLANDI❣️❣️)

"18"

Bu satırları okuyan canlarım önce voteye basıp beni mutlu etsin:)

Umut ile kalın❤️

............................

Vücudumda ki elleri bedenimi terk ettiğinde dizlerinin önüne çöküp hıçkırarak ağlamaya başladım. Tek bir tepki vermeden başımda dikiliyordu. Az evvel olacakları düşündükçe korkudan bayılacak gibiydim. Gözlerinde ki bakışı son nefesime kadar unutmayacaktım. Acının ev sahipliği ettiği gözlerimde ki yansımamın bir kopyasıydı. Korkudan başka hiç bir anlam ifade etmeyen gözleri.

Sonunda verdiği tepki 'Kalk' diye tıslamasıydı. Yerimden hareket etmeden kalıyorken 'Sana kalk dedim' diyerek kolumu tutup yerden kaldırmasıyla bedenini bedenime yasladı. Gözlerinde bakacak cesareti kendimde bulamıyordum.

Gözlerim yerde akan yaşlarım ayaklarımızı ıslatıyor iken 'Bana bak' diye söylemesiyle, aldığım derin nefesle

'A-az evvel' diye daha tamamını getirmeden bedenini bedenime yaslayıp

'Her şeyi anlatacaksın' dedi. Emir kipiyle kurduğu cümle asla kaçışımın olmadığını söylüyordu. Verebileceğim tek cevabımı verdim.

'Anlatmayacağım' diye aynı şekilde tısladım. Asla kalkanlarımı indirip daha derinden yaralar açmasına izin vermeyi düşünmüyordum. Gözümden akan yaşlar önümü bulanıklaştırmış her kırptığım da itinayla yenisi ekleniyordu. Teninin sıcaklığı parmak boğumlarından ruhuma akarken Bir şey oluyordu bana . Git gide yaklaşan bedeniyle Sıcak nefesini saçlarımda hissedebiliyordum. Sakalını yüzüme sürtüp

'Ayda sen kimsin' diye sordu. Direnmek adına tırnaklarımı avuç içlerime batırdım. Zehirli dilimin ucunu serbest bırakıp,

'Ben senin satın aldığın bir kadınım' diye söyledim. Dilimden dökülen kelimelerim kabullenişimden değil ilk defa bu kadar konuştuğum adamdan kurtulmak içindi. Biliyordum belki de saçma bir histi fakat ellerinden tek parça kurtulmayacağıma emindim. Ben ona müsaade ettikçe daha derin yaralar açacağına neredeyse adım kadar emindim.

'BANA bunu deme' diye söyleyip sırtımı duvara vurmasıyla artık yakınlığının bile tiksinti vermediği bedenimi parçalara ayırmak istiyordum. Nasıl bu oluyordu buna nasıl müsaade edebiliyordum.

'Y-yalan mı' diye sordum. Neden aksini söylemesini ister gibi halim vardı.

'Yalan' dedi.

Tek kelime umuda aç kalbime umut oldu. Bütün direnme çabam burada son buldu. Kalkanım ağır bir şekilde iniyordu. Aldığım derin nefesim dudaklarına çarparken olan tam da o an oldu. Dudağımı örten dudağıyla gözlerim yuvalarından fırlayacak kadar açılmış, hiç bir tepki verememiştim.

İçimde bas bas bağıran ruhum, gururun için savaş diye bağırıyordu. Pes etme. Zor bir şekilde kendime geldiğim esnada bütün hücrelerim savaş konumu almıştı.

Kafamı çekme çabam çenemde ki eliyle engellenmiş, duvar ile bedeni arasında sıkışan vücudum kan revan içinde can vermek üzereydi.

Ağır bir biçimde dudaklarımdan uzaklaşan dudaklarını kulağıma yaklaştırıp 'Sen satın alınamayacak kadar değerlisin' diye fısıldadı. Aklım beni terk etmiş, şaşkın bir şekilde ne tepki vereceğimi şaşırmıştım. Aldığım iltifatın ağırlığı altında omuzlarım çökmüştü. Basit bir kaç kelimenin oluşturduğu cümlenin kutsallığı kalkanımda en büyük deliği açmıştı. Nefesimi tutmuş boynumda soluklanan adamın cümlesini bitirmesini bekliyordum.