Giving In To Trouble (del Cielo Series #1)

Kabanata 21

Kabanata 21

Visit

Nagka problema sa imbestigasiyon dahil hindi na hawak ng family lawyers namin ang kaso ni Hera Serrano. Saka ko lang nalaman na may iba na palang humahawak nito kung hindi pa ako sinabihan ni Adel.

"Kuya," sinubukan kong kunin ang atensyon ng kapatid nang mapansing seryoso ito sa mga dokumentong binabasa.

Nagtaas siya ng tingin at gumapang muli ang kaba sa dibdib ko nang makita ang walang buhay niyang mga mata.

"Do you want to take a break first? May dala akong donuts." Ngumiti ako kahit na abot tahip ang kaba sa'king dibdib. Napatingin siya sa box ng J.Co bago muling binaling ang tingin sa dokumento. Afterwards, he sipped on his coffee and straightened up.

"You've been coming here for consecutive days. What do you want?"

Pinisil ko ang kuko ko sa mga daliri bago nagsalita.

"Nag-aalala lang naman ako... baka may maitulong ako. We can relax in my favorite-"

"I don't have time for that."

Napaayos ako ng upo at medyo nasaktan sa sinabi. Nang makita ang reaksiyon ko ay pilit akong ngumiti. Umiwas siya ng tingin at bahagyang tinagilid ang swivel chair para hindi direktang nakaharap sa'kin.

"Umalis ka sa puwesto mo, biglaan. Nag-aalala sina Mommy at Daddy..." I said as a matter of factly. Hindi man sinasabi ni Dad ay halatang nag-aalala siya para sa anak.

"I will be back after I settle some... things."

I couldn't bring myself to open up about the things that we talked the other day. Ilang linggo na rin ang lumipas nang marinig ko iyon mula sa kaniya at takot akong itanong hindi dahil takot ako sa kaniya kun'di dahil takot akong gawin niya nga iyon kapag napaalalahanan ko.

"I'm sorry about what I said before... you should forget about it, Arie." Malamig niyang sabi nang mapansin ang bahagya kong pananahimik, tila nababasa ang kung anumang nasa isipan.

Tumayo siya at binuksan ang venetian blinds ng malaking glass wall sa kaniyang penthouse. Napapikit ako at umiwas ng tingin sa liwanag dahil medyo nasanay ang mata sa dilim ng kaniyang opisina.

"Hindi mo nabanggit kung anong problema, Kuya. Bakit... mo ba nasabi ang mga 'yon?" Napatayo na ako. Nilapag ko sa inuupuan ang dalang donuts at hinarap siya.

"I said forget about it already."

Napasinghap ako at hindi na napigilan ang sarili.

"Hindi mo dapat sinabi kung sasabihin mo 'yan sa'kin!" I have been keeping this all by myself and now he's telling me to forget about it.

What if I wake up and my brother is already a murderer? My family... his reputation? His credibility! What's going to happen to him?

When he looked at me, his eyes shone in despair and anger. He smiled but just like usual, his soulless eyes made it impossible to achieve.

"You should stay out of Anahera's case, Arie." He commanded, para bang may naalala siya tungkol sa'kin at sa kaso nito.

Napamaang ako. "What do you mean? What is your relationship with her? Why are you so... into this case?"

"I am handling her case and I have my people investigating the angles of her death. Just let me..." Marahas siyang napalunok bago umiwas ng tingin. "Do it."

"Are you going to kill people?" Sumusuko kong sabi, hindi na maitago ang sariling pangamba para sa kapatid.

Humalakhak siya. Napaangat ako ng tingin. He laughed without humour and his eyes were dead set on something, like his mind has already escalated to another level. Naghintay ako ng sasabihin niya but he only dismissed me with his eyes, telling me that he's not gonna spill anything until he settled the things he has to settle.