Captivated by Foxy Lady [Unedited]

TWENTY FIFTH

TWENTY FIFTH

INIISIP KO tuloy na di ako minahal no Yve. Iniisip ko na pinag laruan kaya ako nito? Matagal na pa lang bumalik ang alaala niya tapos wala lang akong alam? The fuck! Tapos sinabi niya pa sa akin na pinag lihiman ko din siya.

Anong klaseng babae siya? Anong klaseng puso meron ako? Ang malas ko, minahal ko naman siya ng totoo pero ito lang ganti niya?

"Hello!" padabog kong sagot ng makita ko ang pangalan ni Yve. Inis na inis ako sa babaeng ito pero ang tangina ko talagang puso pahamak. "Kita tayo sa may cafe." hay nakung babaeng ito napakahilig sa kape.

"Sige"

Hindi ko na rin kailangan mag ayos pa wala nang dapat. Siguro nag kikita pa rin sila ng Carl na yun. Andali din kasi makuha ang loob ni Yvette. Easy-to-get si Yve hindi siya yung tipo ng ibang babae na pakipot kipot pa.

Ilang oras lang ang hinintay ko dumating na ito siya na nga ang nangyaya siya pa ang late. "Late ka." galit kong bungad.

WALA PA atang alam si Clover na nag trabaho pa ako bago ko siya kitain kaya nga eto ako ngayon...hagard. Hindi ko na rin naisipan pang mag paganda wala na akong oras para doon, buti na lang nga at nakita ko si Carl nag sorry ako dito tungkol sa lahat kakainis naman kasi si Clover war freak. "Late ka" galit na bungad nito. Hindi muna ako nag salita hingal na hingal kaya ako nag sitakbo takbo kaya ako.

"Pawis ka. San ka ba talaga galing?" nag aalala ba to o mang sesermon? Hay sana naman ma concern ka. Pinagalitan na nga ako ng boss ko dahil na late ako sa first day ko tapos sesermonan pa ako ng mokong na to. Bwesit kasi yung alarm clock di ba naman tumunog!

"At yan napano yan?" tanong nito na may pag aalala. Napano ba to? Bat ako may paso? Ayyy! Oo nga pala napaso ako kanina sa may oven. Shit ka talaga Yve. Buti na lang at may kahabaan ang damit ko kaya tinakpan ko na lang. Ang tanga ko din kasi alam ko naman na nasa Pilipinas ako tapos sa kusina ako nag tatrabaho tapos naka sweater ako tapos naka maong pants pa.

"Wala. Wala to" pag sisinungaling ko.

"Amoy kusina ka nag tatrabaho ka ba?" tinitigan ko ang mata nito. All I can see in his eyes was his being worried for me. Sabihin ko na ba? I can lie but I cant. "Oo nag tatrabaho ako" nag baba ako ng tingin, eto na naman yung feeling na nanliit ka sa sarili mo. Isipin mo kaharap mo ang ganitong klaseng tao. Naka formal suit pa ito samantalang ako eto.....naliligo sa pawis at gulo gulo ang buhok, walang ayos ayos. Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang mga luha ko. Tama naman ang iniisip ko.

Sino ba naman ang mag mamahal sa akin kung ganito ako? Wala.....walang wala kundi ako lang naman sarili ko lang naman.

Pinahid ko ang mga luha ko para sana di niya mahalata pero may pahabol pa pala may tumulo pa ng tingan ko ito. "You cried. Kahit takpan mo pa amn ang mukha mo nakita ko na umiyak ka. Dont hide it." ngumiti ako ng peke.

"Gusto ko itong ibigay sa iyo." may binigay ito sa aking isang bote, binasa ko ang naka sulat. "C-cherry jam?" pano niya kaya ito ginawa? Wala naman akong alam na pwede pa lang gawin itong jam. At mukhang masarap pa ito. Parang gusto ko tuloy ng tinapay sa mga oras na ito parang masarap siya...syempre masarap din ata yung gumawa. Ay! Mali.

"Ikaw gumawa nito?" nag lalaway na ako para talaga kasing masarap ito, nagugutom na tuloy ako gusto ko na sanang mag order kaso wala pa naman akong pera at isa pa nasa cafe kami wala naman ditong tinapay cake meron.

"Di pa ba obvious? Syempre ako." kaya sabi na ehh masarap din yung gumawa.

"Uhmm.... nakakahiya kung sasabihin ko ito sa iyo pero pwede ba humingi ng favor?" sure na ba ako dito? Wala nang atrasan

"Ako din"

"Sabay na lang tayo" sabay tayo para di mo marinig. HAHAHA.

"Can I have one steamy night before we split up?" ani nito sa akin. Sabi ko sabay pero inunahan mo ako sige na nga. Pero pwedeng mga sampung round? Ayy mali pala.

"Ha?" pag kukunwari ko na parang di oo narinig ang sinabi nito. "Isang gabi." ayoko ko na nang tagalog ang bastos naman pakinggan. Bastos naman talaga ang lalaking to napaka halay parang ako din minsan pero atleast maganda ako at mabait.

"Sige" pang sasangayon ko. Hindi ko naman to pag sisisihan, for sure at isa pa ginusto ko naman to. Pag gising ko bukas panibagong buhay na ang kakaharapin ko...buhay na walang Clover. Siguro sobrang swerte ni Vanessa at gayun na rin si Clover, pareho nilang mahal na mahal ang isa't isa. Talagang ma-iinggit ka sa kanila kung may ganoong klasenh relasyon sana ako tapos na sa tamang tao iingatan ko talaga.

Siguro hindi talaga para sa akin si Clover kasi kung para sa akin talaga siya bakit hahayaan ni tadhana na pag hiwalayin kami? Talagang hindi kami pwede...hinding hindi.

Siguro kaya siya nagalit sa akin kasi iniisip niya na di ko siya minahal, iniisip niya na nang bumalik na ang alaala ko pinag laruan ko na lang siya pero di niya alam na mali ang iniisip niya. Hindi niya alam kung gaano ako kasaya nang maging kami.

Mahal na mahal ko si Clover at minahal ko na siya noon pa man at kahit ngayon pa hinding hindi naman nag bago ang pag mamahal ko sa kanya kahit kailan.

WALANG KATAPUSAN ko siyang minamahal kahit noon pa man hindi ko man lang inisip ang mangyayari sa akin ang mga magiging dahilan kapag minahal ko siya. Oo mayaman siya at wala akong laban doon. Isa lang naman akong simpleng babae na nag tatrabaho sa kumpanya niya.

Wala ako sa mga standards niya...walang wala. Si Vanessa...napaka ganda niya at galing siya sa mayamang angkan. Ako? Isa lang naman akong abogado at wala na akong balak bumalik pa sa pagiging ganoon.

Isa lamang akong simpleng babae na nag hahangad ng isang magandang buhay. Ok naman na sa akin kahit hindi ako gusto na iba. Hindi naman iyon sukatan. Ang mahalaga lang naman sa akin ang mabuhay ng tahimik at maayos. Ok na nga sa akin kahit mamatay ako ng walang kasama, what I mean is hindi ko naman kailangan ng katuwnang sa buhay ok naman sa akin ang mag isa.

As long as I have my parents, and my friends Im ok with that. Ano pa ba ang hihilingin ko?Okay, a man can grant our needs as woman but can they love us so much? Fuck! A big lie!

People wake up! We are in reality. In this world where we are surrounded by swindlers is there any truth? Nonsense! They are useless, before yes and there is. Love was real back then, but now it is just a promise that is not fulfilled. It is true that the love that our grandparents and parents have for each other is envious because their love is so real and lasting.

A/N: Wait for my kahalayan next chap.😂😂 Abangan niyo na lang ang gagawin nila sa cherry jam ni Clover.