Жонгүгийн талаас:
Өглөө сэрээд түүнийг хажууд байгаагүйд жаахан гуниглах шиг...
Тэнэг амьтан ямар хосууд байгаа биш...
Нэгнийхээ тухай нэрнээс цааш мэдэхгүй улс яаж хамт сэрнэ гэж бодоов.
Орноосоо өндийн шууд л ах нартай холбоо барин гэрээсээ гарлаа. Жин ахын гэрт бүгд цугларан уудгаараа уун сууж байтал
"Өчигдөр нөгөө охиноо амталж чадсан уу?"
"Бүх юм таны хүслээр болсон."
"Та хоёр юу яриад байгаа юм. Жин ах бас юу сэдчихээв." Жин хён бид хоёрын яриаг ойлгоогүй Намжүүн ах хөмсгөө өргөн асуухад бусад нь ч мөн адил сонирхож эхлэв.
"Хүүхдүүдээ ах нь их сайхан зүйл хийсээн. Би Жонгүүгийн хатуу самарт виагра өгчихсөн. Тэгээд намайг явсны дараа энэ ч нөгөө охиноо зүгээр баллаж орхио байлгүй."
"Жонгүүгаа юу болсоноо ярилдаа."
"Яаа! Өөр юм ярилдаа." Эхнээсээ л шалгаагаад эхлэсэнд уцаарлан чанга дуугаар хэлэхэд тэдний маазраан дууссангүй.
"Ичээд байгаа юм уу? Муухай орилж гэнэ." гэсээр тэд намайг өдөж хоргоон, шоолохдоо шороон ууж суусаар нэг л мэдэхэд шар айраг дуусчихав.
Мэдээж би тэдэн дундаа бага нт болохоор намайг нас залуу, цус шингэн гэцгээн элэг барьсаар дэлгүүр явуулахаар болцгоосон юмдаг. Чимээ шуугианаас бага ч болов холдон дэлгүүр орж шар айраг бас бус хачир болчихоор зүйлс аваад кассан дээр иртэл Хэми зогсож байлаа.
"Хэми! Чи энд ажилдаг юм уу?"
"Цагын ажил." Өчигдөр шөнө л сайхан ааштай хажуудаа үлдээсэн хүн одоо болохоор хүйтэн өнгөөр ийн хэлэхэд нь гайхан
"Чи яачихсан юм."
"Зүгээр, ямар нэг зүйл болсон ч чамд хэлэх шаардлага байхгүй биздээ."
"Нээрээ чи надад өртэйгөө санаж байгаа юу?" Түүнтэй яриад л баймаар санагдан дахин нэг шалтаг гаргаж ирэн хэлэхэд Хэми авсан зүйлсийш маань торонд хийн, намайг дагуулсаар дэлгүүрээс гарцгаав.
"Өчигдөр шөнийн юмыг ярих хэрэггүй."
"Би тэрний талаар яриагүй шд"
