Tired (Family Series 2)

Epilogue

This is the last chapter hope you enjoy.

"Anastacia lumaban ka please for the sake of Anthonneth kailangan ka niya, namin wag mo kaming iwan ng ganito"

It's hard to left behind iniwan ako ng asawa ko nung ipinanganak niya ako bunso namin sobrang sakit yung huli niyang salita na narinig ko is alagaan ko ang bunso namin but everytime i see her i can feel those pain. Naaalala ko lang ang asawa ko kaya mas pinili kung layuan siya.

I am not a good father to her because i don't know how to forgive my self.

I what to carry her but i can't. Then now na lumalaki na siya mas lalo lang lumalayo ang loob ko sa kanya masakit pero hindi ko pa din kayang ihandle ang sarili ko para sa kanya because i love her so much to the poiny na ayaw ko siya masaktan ng ibang tao pero ako mismo ang gumagawa nun sa kanya.

Hindi ko siya pinapakita sa ibang tao because i don't want them to know her kasi baka may gawin sa kanya lalo na yung mga kakompetensya ko sa negosyo na ayaw kung mangyari I want her to feel free whatever she wants.

Gusto kung maging matatag at maging matapang siya ayaw ko na inaapi lang siya dahil masakit para sakin yun.

But i didn't ako pa mismo ang nakakasakit sa kanya kahit na para sa kanya naman yun.

Hindi ko masabi na mahal ko siya and the worst i can't say na anak ko siya because i want her to feel it dahil hindi lahat ng lumalabas sa bibig is totoo but still nakakasakit.

"Kenzo umuwi na kayo dito" i call him dahil nag-aalala ako for Marie

"Kuya paano kaya kung maggirl friend ka na para naman maramdaman ko kung ano yung feeling na may ate" rinig kung sabi ni Anthonneth

"Bakit Neth gusto mo ba?" tanong ni Von

"Opo kuya gusto ko" excited niyang tugon

"Sige na bye na umuwi na din kayo agad"

"Yes dad"

I always end up to know what she wants but still it can't make her happy after all. I don't know how to handle her dahil hindi din naman ako ganun kalapit sa kanya.

Ayaw kung ipahain sa kanya yung mg paborito niyang pagkain dahil gusto kung matutunan niya na kung ano ang nakahanda yun na ang kakainin hindi yung mag-aaksaya pa dahil maraming taong nagugutom.

"Dad ano bang kailangan mo at pinatawag mo kami" Adrian said

"Di ba aalis kayo next day isama niyo si Anthonneth ng hindi siya mabored dito sa bahay"

"Pero Dad hindi pwede puro lalaki kami halos lahat dun"

"Kenzo kaya nga apat kayo hindi ba ano pang silbi niyo kung papabayaan niyo lang yang bunso natin"

"Tsk whatever bahala ka sa buhay mo dad"

Then i though they will spend one week on bataan pero apat na araw pa lang ata umuwi na sila i don't know what happen pero nakakapagtaka dahil simula nung umuwi sila lagi na silang limang magkakatabing natutulog.

Tinanong ko ang apat na lalaki pero wala akong sagot na nakuha galing sa kanila.

And then one day narinig kung silang nag-uusap that my princess got almost raped by their friend I was mad at them but I know it's my fault dahil pinilit ko silang isama yung kapatid nila dun.

Sa tuwing natutulog siya that time lagi niyang napapanaginipan yung nangyari sa kanya. Masakit para sakin na makitang ganun yung anak ko ilang taon ko siyang iningatan then itatrato lang siya ng ganun-ganun.

Kaya dinimanda ko yung taong gumawa nun sa kanya pinahirapan niya ang anak ko dapat maghirap din siya.

Kasi doble yung sakit na nararamdaman ko sa tuwing nakikita kung may luhang pumapatak sa mga magaganda niya mata.