Malicious (The End)

Part 5 «នាងពិតជាអស្ចារ្យ»🔞

ពេលដែលបានចូលមកដល់ខាងក្នុងទៅហេីយនាងក៍ហេីបមាត់សួរគេព្រោះនៅទីនេះគ្រែមានតែមួយ នាងមិនដឹងថានាងត្រូវគេងនៅត្រង់ណានោះទេ ណាមួយនាងដឹងច្បាស់ណាស់ថាពេលប្រុសនិងស្រី នៅជាមួយគ្នាតែពីរនាក់វាអាចនិងមានចរន្តឆក់ក៍ថាបាន។
"នាងសាកគិតបន្ដិចទៅមើលថា កន្លែងណាសាកសមជាមួយនាង? កម្រាលព្រំនេះល្អទេ? អូ តែយើងគិតថារនាបដែកនេះវាស្រួលនិងខ្នងរបស់នាងជាង ហាហា" គេនិយាយផងសេីចផងធ្វេីអោយនាងចុក នេះហើយចិត្តដែលមិនចេះមេត្តាករុណា សម្ដីហាស្ដីខ្ជាក់មកល្អក់កករដូចជាភក់ជ្រាំមិនខុដ
ឯនាងក្រមុំបានត្រឹមតែខាំមាត់ទប់អារម្មណ៏កុំអោយទន់ជ្រាយប្រៀបដូចលេបគ្រួសថ្មចូលពោះ ព្រោះមិនចង់យំទៀត
"ស្រេចតែចិត្តលោកចុះ"
"បាន "
ខ្នើយអោបពណ៌ក្រហមក្រម៉ៅហោះមកក្បែរជើងនាងក្រមុំ ហេីយ ឆុងគុក ស្រាប់តែស្ទុះងើប ទាញកម្រាលព្រំនោះបោះទៅម្ខាងបន្សល់ទុកនៅតែរនាបដែកក្ដារបន្ទះនៃកប៉ាល់ មេីលទៅវាទាំងច្រែស ទាំងពុកផុយ ស្រួលមិនស្រួលមុតស្បែករបស់នាងផងពេលគេង ។

ទ្រាំទៅសាឌីរ៉ា យ៉ាងហើចណាស់ឯងក៏មិនត្រូវរងារស្លាប់ដូចយប់ដំបូងដែរ! នាងព្យាយាមលួងលោមខ្លួនឯងទាងផ្សារទ្រូង ព្រោះនាងមិនធ្លាប់លំបាកពីមុនមកឡេីយទោះជា មានឈ្មោះជាអ្នកបម្រេីក៍ដោយ។
ក្រោយពីលង់គំនិតអស់មួយសន្ទុះស្រីក្រមុំដាក់បង្គុយផ្ទាល់និងរនាបតែម្ដង នាងដោះស្រោមខ្នើយស្រស់ឆើតក្រាលជាកម្រាល ហើយទម្រេតខ្លួនគេងបែរទៅម្ខាងចៀសវាងឃើញមុខគេដែលកំពុងលង់លក់ស្រួលនៅលើគ្រែប្រណិតដែលនៅក្បែរនោះក្រោមគំនរទុករបស់នាង។
តើពេលណាដល់ច្រាំងទៅ ខ្ញុំចង់ចេញពីទីនេះ ខ្ញុំមិនចង់ត្រាំត្រែងនៅលើផ្ទៃនែភាពគ្រោះថ្នាក់បែបនេះទេ!
"នាង ដេករឺនៅ?"
ភ្នែកតូចរៀបនិងបិទក៏ត្រូវបើកពេលសម្លេងធំគ្រលរស្រែកឡេីង
"លោកមានការអី?" នាងងើបអង្គុយ ទាំងភ័យ
"ច្របាច់ជើងអោយយើងបន្តិច" រាងខ្ពស់បញ្ជារទាំងរាងកាយនៅរងចាំលើគ្រែចាំនាងស្រាប់ រួមជាមួយទឹកមុខមាំមិនខ្ចីញញឹម
"ចា ចាស" នាងជ្រួញចិញ្ចើមឆ្ងល់នៅសុខៗមិចមកប្រើបែបនេះ ក្រែងអំបាញ់មិញគេគេងលក់ហើយតើមិនចឹង? តែថាគេមានគំនិតស្អីអាក្រក់ទេដឹង? នាងពិតជាខ្លាចណាស់ មេីលមុខគេចុះ
"នាងប្រុងនៅមើកៗ ដូចក្ដាមដល់អង្កាលទៀត?"
"ចា ចាស ខ្ញុំទៅហើយលោក"
សាឌីរ៉ា តបទាំងវាគើមៗចូលទៅអង្គុយចុងជើងគេទាំងញ័រខ្លួនចំប្រប់ដូចក្ដាន់រងារពេលធ្លាក់ព្រិលទឹកកក ម្រាមដៃស្រឡូនតូចវែងៗដូចបន្លាក្រូច ចាប់ច្របាច់ជើងគេថ្នមៗ ច្របាច់ចុះឡើង ខ្លាចថាត្រូវបន្ទោសទៀត។
"ច្របាច់ដូចនាង មួយរយឆ្នាំទៀតក៏វាមិនបាត់ចុកដែរ បន្ថែមកម្លាំងទៅស្រីល្ងង់" គេស្រែកផាំងៗដាក់នាងឯ ភ្នែកដូចជាសត្វមៀមយ៉ាងអញ្ចឹងជាពិសេសគឺ កែវភ្នែកគេក្រហមខឹងស្ទើរតែចេញផ្សែងតាមត្រចៀក
"ខ្ញុំមិនចេះទេលោក"
នេះបេីច្របាច់ធម្មតានាងគ្មានអីត្រូវចាវទេ តែនេះនាងច្របាច់យ៉ាងណាក៍មិនពេញចិត្តគេ ទេីបនាងឆ្លេីយថាមិនចេះតែម្ដងទៅ។
"គ្រាន់តែប៉ុន្នឹងនាងធ្វើមិនបានក៏លោតចូលទឹកអោយបាឡែនសុីក្បាលទៅ ក្រែងខួរនាងវាបានឆ្លាតខ្លះ" មិនដឹងថាគេកម្រោលចូលឯណាទៀតហេីយ មកនិយាយអោយស្រីក្រមុំយំតូចចិត្ត នេះធ្វើអីក៏ខុសរហូត ខុសតាំងពីរឿងបាយទឹក ខុសទាំងរឿងគេង ខុសសព្វបែបយ៉ាង
នេះខ្ញុំគ្មានចំណុចល្អក្នុងភ្នែកលោកខ្លះទេមែនទេ!
"ចរិក បែបនេះទៅធ្វើស្អីកើត ត្រូវចាំថានាងនៅក្នុងដៃយើង គ្មានផ្លូវអោយនាងរស់ស្រួលឡើយ" រាងស្ដើងជូតទឹកភ្នែកចេញងើបខ្លួនខិតចេញតែគេចាប់ជាប់
"ប្រុងទៅណា កិច្ចការនាងមិនទាន់ហើយទេស្រីបម្រើ" គេសម្លុតទាំង ច្របាច់កដៃ សាឌីរ៉ា មួយទំហឹងកម្លាំង
"អួយ ខ្ញុំឈឺ ណាស់ហឹក លែងខ្ញុំ"
"ឈឺហើយក៏ចេះចងចាំផងទៅ ថានាងមិនត្រូវធ្វើអោយយើងទាស់ចិត្ត បើមិនចឹង នោះកាំភ្លើងខ្លី យកបាញ់ទម្លុះក្បាលល្ងង់ខ្លៅរបស់នាងទៅ"
"ហឹក ហឹក លោក ចង់ធ្វេីអី? លែង"
រវល់តែសម្ងំយំ មិនដឹងថាគេលូកដៃទាំងគូចូលមកអោបរាងតូចពីក្រោយតាំងពីពេលណាទេ ទេីបនាងប្រវេប្រវាងេីបបេះដៃគេចេញ ប៉ុន្តែគេបែជាប្រឹងចាប់ក្រសោបច្របាច់ដេីមទ្រូងនាងមិនចាំយូ ឯនាងក៍ប្រឹងរេីបម្រាស់ចេញពីគេដោយទឹកភ្នែករលីងរលោង...
"របស់ធំមិនធម្មតា ...ហឹស.."
គេសេីចចុងមាត់និងចាប់យកវល្ល៍មកចងដៃនាងព័ទ្ធទៅក្រោយដូចស្លាបសេក ~
"ហឹកៗ...អាចង្រៃ....លែងយេីង....កុំធ្វេីអីយេីងអោយសោះ....ហឹកៗ.."
ឆុងគុក គេមិនខ្វល់និងសម្ដីចេរប្រទេចឥតបានការរបស់នាងឡេីយ មានតែញញឹមចុងមាត់ហេីយចាប់បោះរាងតូចផ្ដួលទៅលេីគ្រែមួយទំហឹង..
"ហឹកៗ....កុំ....ហ្ហឺៗ...កុំអី...សុំអង្វរ...."
"បន្តិចទៀតនិងបានថ្ងូរហេីយ...ស្រីតូច"
គេអង្អែលបបូរមាត់នាងដោយម្រាមមេដៃម្ខាងព្រមទាំងចាប់ផ្អោបដៃនាងអោយរាបស្មេីរឡេីងទៅលេី។
ដោយប្រេីបបូរមាត់ក្រាស់ប្រថាប់លេីបបូរមាត់នាងយ៉ាងរោលរាល អណ្ដាតគេចុះទុនជាមួយនាងយ៉ាងជក់ចិត្ត ព្រមទាំងចាប់ហែកសម្លៀកបំពាក់នាងខ្ទេចគ្មានសល់។
វេលាពេលនេះដែរ ភ្នំដែលស្រស់ត្រកាល មានឈឺរីតូចៗ ដែលគួរអោយស្រលាញ់ វាបានផុសឡេីងច្រាលពេញភ្នែកចោរសមុទ្រដូចជាគេ។
បេីកុំតែនាងជាសាច់ឈាមសត្រូវកុំអីគេនិងថ្នាក់ថ្នមនាងមិនអោយទេីសចិត្តឡេីយ ប៉ុន្តែគួរអោយស្ដាយនាងត្រូវតែឈឺសាច់ជាងមានសេចក្ដីសុខ។

"ហឹកៗ....អាឆ្កួត...អាល្មោភកាម..ហឹកៗ"
នាងគិតតែពីចេ តែប្រុសកំណាចគិតតែពីអោនចុះឈ្មុលឈ្មុសដេីមទ្រូងនាងយ៉ាងស្រេកឃ្លានប្រេីអណ្ដាត ដៃធ្មេញខាំទាញស្ទេីររយះរយាយអស់ទៅហេីយ
"ហឹក...ហ្ហាស៎ ..."
រាងស្ដេីងរមួលខ្លួនពេីងទ្រូងថ្ងួចថ្ងូរដោយភាពក្ដៅក្រហាយរោលរាល មុខនាងឡេីងក្រហមនិងភាពកាមគុណឡេីងច្រាលឈាមដង្ហក់ដង្ហេីមនៅពេលដែលគេញក់ញីនិងប្អូនស្រីរបស់នាង ដោយប្រេីអណ្ដាតរស់
រវេីកផ្អៀងផ្អងក្រេបជញ្ជក់មិនចេះជិនណាយ។
"ហឹម....ខ្លួននាងក្រអូបណាស់"
ឆុងគុក រហឹមដេីម ក ខណះទម្រង់មុខរបស់គេនៅតែប្រថាប់ទៅនិងផ្នែកខាងក្រោមរបស់នាងដដែល ហេីយទាំងនាងទាំងគេ វាពិតជាក្រហល់ក្រហាយខ្លាំងមិនតិចទេ។
"ហឹក ....អឹក...អា៎...."
សាឌីរ៉ា រមួលខ្លួនកាលដែលរាងក្រាស់ប្រេីម្រាមដៃដាក់ចេញចូលក្នុងល្អាងស្នេហ៍របស់នាងចុះឡេីងតាមអារម្មណ៍ រហូតដល់នាងកន្រ្តាក់ខ្លួនញ័រដូចកូនក្អាត់ បញ្ចេញសារធាតុមកប្រឡាក់ពេញដៃរបស់គេ ~
ក្រោយពីចាត់ការនាងមួយដំណាក់គេក៍ងេីបអង្គុយចាប់ទាញខោខ្លួនឯងសម្រាតចេញ
បណ្ដាលអោយអាកូននាគស្រែកឃ្លានងេីតក្បាលរឹងឆ្កឹលចង្អុលមុខស្រីស្រស់ ចំណែកឯ សាឌីរ៉ាក្រាញននៀលខ្លួនរហូតទល់ខ្នងនិងគ្រែ នាងខ្លាចនាងព្រឺ របស់គេពិតជាគួរអោយរអា ទាំងធំវែងអាក្រក់ខ្លាំងណាស់
"កុំភ័យអី...មកស្គាល់រសជាតិបន្តិចទៅ"
"ហឹកៗ...កុំអីសុំអង្វរ...ហ្ហឺៗ....ខ្ញុំខ្លាច"
"កុំខ្លាច...បេីនាងចង់រស់ដល់ស្អែក..."
ប្រុសកម្លោះចាប់ទាញនាងមកបបោសអង្អែលសារជាថ្មី បបូរមាត់ក្រេបជញ្ជក់លិតយ៉ាងស្រេីបស្រាល ម្រាមដៃម្ខាងឈ្លីស្រ​ទាប់ផ្កា ម្ខាងទៀតប្រឡែងនិងទ្រូងដែលធំហួសមាឌ
"ហឹក...ហ្ហាស់....អឹស.."
គេយករបស់ខ្លួនមកត្រដុសនិងល្អាងស្នេហ៍របស់នាងចុះឡេីងៗ ហេីយក៍រុញចូលមួយកប់
"ហឹក..ឈឺ....ឈឺ...ណាស់...ហឹកៗ"
"សឺត...នាងតឹងល្អណាស់...ហឹស..."
ឆុងគុក គិតតែពីសម្រុកមិនខ្វល់គិតពីសម្រែកដ៍សែនឈឺចាប់របស់នាងឡេីយ សាឌីរ៉ា ខ្ញាំពូក ខាំមាត់ ទាំងទឹកភ្នែកហូររហាម រហូតដល់សេចក្ដីសុខឈានចូលមកដល់។
"ហ្ហឹម....ហ្ហាស់...អឹស...ហឹស..."
ឆុងគុក ងេីយ ករទទួលភាពសុខស្រួលយ៉ាងចាស់ដៃ ហេីយគេក៍ក្រលែងមួយខឹកចុងក្រោយរហូតបញ្ជូនសារធាតុគ្រប់យ៉ាងចូលខ្លួននាង ពួកគេទាំងពីរចេះតែបន្តមួយលេីកជាពីរលេីក រហូតដល់ទៅ6លេីករីឯនាងក៍សន្លប់ស្ដូកស្ដឹងក្រោមទ្រូងរបស់គេ
ទេីបរាងក្រាស់ចាប់អោបក្រសោបនាងក្រមុំជាប់ទ្រួង ថេីបនាងខ្សេីតៗ....។