Malicious (The End)

Special Part 🔞

ចូលមកដល់ខាងក្នុងបន្ទប់រីសតដែលនៅកោះភ្លាមរាងក្រាស់ក៏ដាក់កូនប្រុសអោយគេងនៅលើគ្រែម្ខាងតាមដោយបោះជំហានទៅបិទទ្វារវិញ ព្រោះពេលចូលមុននេះរវល់តែបី ជុងហ៊ុន ទើបគ្មានដៃសម្រាប់បិទទ្វារ។ ពេលបិទរួចហើយ ឆុងគុក ក៏ដើរសម្ដៅមកអង្គុយលើសាឡុងផ្អែកក្បាលទៅក្រោយហាក់បីដូចជាអស់កម្លាំងប៉ុន្តែខណះនោះមានដៃស្រឡូនតូចមួយគូចាប់ច្របាច់ធ្វើសរសៃស្មារអោយគេថ្នមៗ ធ្វើអោយបបូរមាត់ប្រុសកម្លោះញោចញញឹមឡើងទាំងមិនដឹងខ្លួន ហើយម្នាក់នោះក៏គ្មាននរណាក្រៅពីភរិយារបស់គេនោះដែរ គឺ សាឌីរ៉ា នោះឯង។ តាមពិតនាងមិនបានកើតអ្វីធ្ងន់ធ្ងរទេគ្រាន់តែកូនក្នុងផ្ទៃដែលនាងខំពពោះនោះមិនអាចនៅរស់តែប៉ុណ្ណោះ ព្រោះនាងមានជំងឺដែលទាក់ទងទៅនឹងរោគស្រ្តីទើបកូនមានបញ្ហាខ្លាំងដល់ថ្នាក់មិនមានកាយសម្បទារគ្រប់គ្រាន់ដកដង្ហើមមិនកើត។ ហើយកាលដែល ឆុងគុក ប្រាប់ទៅកូនថា«ម៉ាក់ៗ កំពុងមើលមកយើងហើយ»នោះគឺគេសម្ដៅទៅ ឌីរ៉ា ដែលញញឹមដាក់ពួកគេតាមកញ្ចក់បង្អួចតែប៉ុណ្ណោះ ។
«ទៅងូតទឹកទៅលោកប្ដី» ឌីរ៉ា និយាយហើយញញឹមស្រាលៗ ទៅស្វាមី រាងក្រាស់ក៏ញញឹមតបវិញហើយទាញនាងអោយអង្គុយលើភ្លៅរបស់គេហើយវែកសក់នាងទៅម្ខាង ក្រសែភ្នែកគយគន់ទៅទម្រង់មុខស្រួចមិនព្រមដកភ្នែកចេញទេ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃភរិយារបស់គេស្អាតទៅៗ មិនចាស់ទាល់តែសោះ ដឹងទេថាគួរអោយចង់លេបត្របាក់ចូលពោះខ្លាំងណាស់។
«មិនទាន់ងូតទេសុំមួយសិនមកណា» សម្ដីផ្អែមរលួយប្រៀបដូចជាមេស្ករហាស្ដីឡើងទាំងតក់ក្រហល់ដកដង្ហើមមិនចង់ដល់គ្នា ច្រចុះត្រសុលចូលកញ្ចឹងកភរិយាថើបញក់ញីខាំញេញឡើងចេញស្មាមក្រហម។
«កុំអី ប្រយ័ត្នកូនឃើញណា» មែនហើយព្រោះពេលនេះមកដំណើរកំសាន្តទើបបន្ទប់កក់យកតែមួយហើយ ជុងហ៊ុន ក៏ត្រូវមកគេងជាមួយប៉ាម៉ាក់ដែរហើយចុះបើអីៗទៅ កូនលឺសម្លេងនោះតើគិតយ៉ាងមិចព្រោះមិនប្រាកដទេថាពេលគេថ្នាក់ថ្នមនាងហើយវាមិនបន្សល់សម្លេងឆ្កួតៗស្អីអស់ទាំងនោះ។
«ទៅបន្ទប់ទៅល្អទេ»
«កុំអីបង អូន...» សាឌីរ៉ា រកហាមាត់ឃាត់ទៅហើយប៉ុន្តែគេស្រាប់តែត្រកងបីនាងឡើងដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកយ៉ាងទាន់ហន់ ។ មកដល់ភ្លាម ឆុងគុក ក៏ដាក់ប្រពន្ធអោយឈរផ្អែកនិងជញ្ជាំងបបូរមាត់ថើបផ្អឹបលើបបូរមាត់តូចអណ្ដាតគេវគាវប្រទាក់ក្រឡាគ្នាយ៉ាងស្វាហាប់ ម្រាមដៃអង្អែលសព្វសាច់នៃរាងកាយរបស់ សាឌីរ៉ា ប្រដេញពីភ្លៅឡើងមកដល់ក្បាលពោះហើយសំដៅទៅរកដើមទ្រូងក្រពុំឈូកនោះច្របាច់យ៉ាងគគ្លើន ក្នុងចិត្តអត់និងសរសើរមិនបានដែលភរិយារបស់គេអាយុជិត៤០ទៅហើយមានប្រាណស្អាតមិនចាញ់ក្រមុំបែបនេះ ហើយបើគេមិនហួងហែងមិនប្រច័ណ្ឌវាចម្លែកខ្លាំងណាស់។
«ហឹស...លោកប្ដី» រាងតូចក្រហឹមដើមកខ្ញាំសក់ស្វាមីដោយអារម្មណ៍ស្រើបស្រាលកាលដែរគេអោនមុខមកបឺតជញ្ជក់ជាមួយឈឺរីរបស់នាងក្រលាស់លិតចុះឡើង ត្របកភ្នែកបើកជ្រឹមៗទទួលយកក្ដីសុខដែលកំពុងតែកើតមាន។ដោយទ្រាំមិនបាន ឆុងគុក ក៏សម្រាតរ៉ូបរបស់ភរិយាចុះទៅលើការ៉ូបន្ទប់ទឹកហើយហើយស្រាតខោរបស់ខ្លួនចុះដែរដោយចាប់កាន់អាកូនត្រេនតូចរូតវាចុះឡើងអោយមានថាមពល រួចចាប់បង្វិល សាឌីរ៉ា អោយបែខ្នងទយត្រគាកមករកកូនតំបងយក្សរបស់ខ្លួនដោយគេក៏ស៊កវាចូលបន្តិចម្ដងៗរហូតដល់កប់លេចបាត់ស្រមោល។
«អ្អាស៎ លោកប្ដី» បបូរមាត់តូចស្រែកថ្ងូរហៅឈ្មោះស្វាមីមិនដាច់សូរខណះចិញ្ចើមជ្រួញឡើងដោយភាពឈឺចាប់ នាងមានអារម្មណ៍ថាឈឺហើយក៏អួលណាស់ដែរ ដែលស្វាមីរបស់នាងមានទំហំធំបែបនេះ ចំមែនហើយកាន់តែចាស់កាន់តែខ្លាំងព្រមគ្នាអញ្ចឹងតើបានជាល្អូកល្អើននិងគ្នាខ្លាំងបែបនេះ។ ឆុងគុក ប្រើដៃចាប់ត្រគាកតូចហើយធ្វើចលនាចង្កេះម្ដងបន្តិចៗ រហូតដល់ញាប់ទៅៗ ប្រៀបបាននិងម៉ាសុីនអូតូ មិនដឹងថាកម្លាំងបានមកពីតំបន់ណាទេ ហេតុអីគេចេះតែខ្លាំងនិងខ្លាំងបែបនេះ។
«អ្អាស» រាងក្រាស់ងើយ ក ខមាត់ទប់ភាព ស្រៀវស្រើបដែល សាឌីរ៉ា បានផ្ដល់រួចក៏ដកចេញហើយចាប់លើកនាងអោយច្រកគាវពីលើគេវិញម្ដង ជើងនាងទាំងគូវាក្ដោបចង្កេះជាប់ទាំងឌុយនៅដោតជាប់រន្ធនៅឡើយ គេលើកនាងអោយធ្វើចលនាហើយគេក៏ជួយដោលពីក្រោមដូចគ្នាបន្ថែមភាពសុខស្រួលយ៉ាងខ្លាំងក្លា ។
«ហឹស ហ្ហាស ឆុងគុក» រាងតូចថ្ងូរមិនដាច់សម្លេងខណះរាងក្រាស់បន្ថែមល្បឿនសម្រុកយកៗ មិនគិតពីនាង តែមិនមែនបានន័យថានាងឈឺរហូតទេវាក៏មាន
លាយនិងភាពសុខស្រួលខ្លះដែរ។
«ប្រយ័ត្នកូនលឺ» គេប្រាប់ហើយញញឹមចុងមាត់ទាំងដែលការពិតគេក៏ថ្ងួចថ្ងូរមិនបង្អង់សម្លេងដូចគ្នា។
មិនយូប៉ុន្មានសង្គ្រាមស្នេហ៍ដ៏ក្ដៅគគុកក៏បានបញ្ចប់នៅទឹកទី២ នេះកុំតែអាណិតភរិយាដែលត្រូវមកឈរបំពេញតណ្ហាអោយគេប៉ុណ្ណោះកុំអីគេមិនលេងតែ
ប៉ុន្នឹងឡើយយ៉ាងហោចណាស់ក៏៤ដងអីដែរ។
មិនយូប៉ុន្មានព្រឹកថ្ងៃថ្មីក៏ឈានចូលមកដល់ ជុងហ៊ុន ដែលភ្ញាក់មុនប៉ាម៉ាក់ក៏ស្រាប់តែងើបអង្គុយលើកដៃញីភ្នែក គេមិនទាន់អស់ងងុយទេប៉ុន្តែពេលងាកទៅឃើញប៉ាៗគេងអោបម៉ាក់ៗទាំងដែលម៉ាក់គេងនៅកណ្ដាលបែបនេះក៏មិនសុខចិត្ត ព្រោះរាល់ដងពេលគេង ជុងហ៊ុន តែងតែគេងនៅកណ្ដាលហើយប៉ាម៉ាក់នៅគៀនសងខាង។ ក្នេងតូចកស្ទុះពុះជ្រែកចូលប្រឡោះកណ្ដាលប៉ាម៉ាក់ដែលកំពុងតែលង់លក់ អោយភ្ញាក់ពីដំណេក។
«យ៉ាងមិចនិងអាក្មេងក្បាលខូច» ឆុងគុក សួរទាំងមមីងមមាំងនៅមិននៅមកកាត់ចង្វាក់ឪទៅកើតលោកកូន។
«ហឹកៗ អាប៉ាឯងមិចគេងអោបម៉ាក់អូនចឹង»
«ឆុយ ប្រពន្ធយើងណាមិនអោយដេកអោប អោយយើងទៅអោបពីណា» អ្នកជាប៉ាក៏សើច ចេះមកហួងហែងម្ដាយទៅកើតអាច្រម៉ក់
«ហើយចាំបាច់ដោះអាវធ្វើអី ហឹកៗពីនាក់និង ផាច់ៗ» គេវាយប៉ាគេផាច់ៗចំដើមទ្រូង តែគេក៏និយាយត្រូវព្រោះយប់មិញពេលរួចរាល់ក៏ចូលគេងតែម្ដងមិនបានស្លៀកពាក់វិញទេ។
«ជុងហ៊ុន កុំខូចពេកបានទេម៉ាក់វាយណា» សាឌីរ៉ា ទាញផួយមកគ្រប់ខ្លួនអោយជិតហើយនិយាយទៅកូន
«អាលូវប្រាប់អូនសិនមកដោះអាវធ្វើអីហឹកៗ»
«យកប្អូនអោយឯងនិងណាអាច្រម៉ក់» ឆុងគុក និយាយដោយមិនខ្វល់ថារាងស្ដើងកំពុងតែអៀននោះឡើយសំខាន់និយាយការពិត
«ពិតមែនហ្ហេស៎ ចឹងប៉ាម៉ាក់ធ្វើមិចបានមានអូនអោយកូននោះ» ក្មេងតូចដែរមិនដឹងអីខួរក្បាលពោពេញដោយសំណួរចេះតែសួរមិនឈប់
«ចេញសិនទៅ កូនទៅបន្ទប់លោកអុំកូនទៅណាចាំប៉ានិងម៉ាក់យកប្អូនអោយកូនច្រើនៗ»
«ឆុង និយាយស្អីនេះ»
«អូខេណាប៉ាៗ ចឹងអូនទៅហើយណាអូនចង់បានប្អូនស្រីណាប៉ាៗហិហិ»
«ជុងហ៊ុន» ក្មេងតូចរត់ត្រុយចេញទៅក្រៅបាត់រកតែអ្នកជាម្ដាយស្រែកហៅមិនចង់ទាន់
«បងធ្វើស្អីនិង កុំគិតអោយសោះណា ឆុងគុក»
«កំណាញ់ខ្លួនណាស់ម៉ែប្រពន្ធ បងគ្រាន់តែចង់អោបអូនតើ»
«អោយច្បាស់ណា»
«បាទ បងស្រលាញ់អូន ណាស់ម៉ាយស្នេហា កុំទៅណាចោលបងទៀតលឺទេ បើគ្មានអូនបងរស់មិនកើតឡើយ»គេនិយាយហើយអោបថើបប្រពន្ធខ្សើតៗ
«អូនមិនទៅណាទេ អូនសន្យាណា» នាងថើប ប្ដីមួយខ្សើតហើយក៏អោបគ្នាគេងបន្ត។ ចាប់ពីថ្ងៃនោះមកពួកគេរស់នៅជាមួយគ្នាមានក្ដីសុខខ្លាំងណាស់ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់មកបំបែកបំបាក់ពួកគេបានដែរទោះក្ដីស្នេហ៍មួយនេះវាកើតឡើងដោយសារគំនុំក៏ពិតមែនប៉ុន្តែ «បងស្រលាញ់អូននិងកូនជាងជីវិតបងរាប់រយដងឯណោះ សាឌីរ៉ា»។

អគុណសម្រាប់ក្ដីស្រលាញ់ដែលចំណាយពេលគាំទ្ររឿងរបស់អេតមីនហើយក៏សូមទោសផងដែរដែលកាលពីម្សិលមិញអេតមីនធ្វើសុីអ្នកអាន😂ធំៗ ហើយជាចុងក្រោយអេតមីនសំណូមពរអោយអ្នកអានជួយប្រាប់ពីដំណើរដើមទងនៃទឹកដៃសរសេររបស់អេតមីនពីដើមដល់ចប់ផង💜