Kamp LGBT (gxg) || Wattys

31

Terwijl Mark nog met de ouders van Vaia aan het praten is stoppen wij alvast de koffers van Vaia in de auto. Gelukkig is het niet al te veel. Te zien aan alle spullen die ze nog in de hut heeft liggen zou ze zo nog twee koffers kunnen vullen. Maar ze zei ook dat ze hier al een aantal zomers achter elkaar komt. Het kan ook zijn dat ze een deel van haar spullen gewoon hier laat.

Ik sta maar gewoon een beetje te staan terwijl Vaia hoi zegt tegen haar ouders. Ze hebben een heel gesprek over hoe het hier is.

Mark komt naast me staan. Hij lijkt ook niet echt te weten wat te doen, hoewel als ik het zo van Noah hoorde. De ouders van Vaia draaien opeens onze kant op. Haar moeder komt blij op me afgelopen, maar ik heb geen idee wat er aan de hand is.

"Dus jij bent het vriendinnetje van Vaia," zegt ze enthousiast terwijl ze me een knuffel geeft.

"Mam, ze heet Aryah." Vaia lijkt niet zo heel erg blij te zijn met haar enthousiasme.

De vader van Vaia schraapt zijn keel. "We moeten vertrekken. Anders komen we te laat."

Vaia kijkt iets teleurgesteld. En ik waarschijnlijk ook. Dit is het moment dat we hoopten niet zou komen.

Ik geef Vaia een knuffel.

Na een tijdje trekt Vaia net ver genoeg terug uit de knuffel dat ik haar aan kan kijken. Tranen lijken in haar ogen te vormen. En bij mij worden mijn wangen al nat.

Haar ouders zijn ondertussen al ingestapt.

"Je moet gaan," zeg ik zacht. De woorden komen nauwelijks uit mijn mond.

"Ik weet het." Haar woorden klinken meer als een snik.

Voorzichtig geef ik haar een kusje voor ik een stap naar achteren zet.

Ik veeg mijn tranen weg en kijk hoe ze instapt.

Langzaam rijdt de auto weg. Vaia zwaait en ik zwaai terug. Tot over een week.

Wanneer de auto uit het zicht is vraagt Mark me om mee te lopen naar zijn kantoortje toe. En ik hoor nu al bijna zijn bezorgde stem vragen of het wel me gaat en dat ik het wel moet aangeven als het niet gaat. Maar in plaats daarvan geeft hij me een pakketje.

"Open het maar als je weer in de hut bent. En kom maar naar me toe als het niet gaat."

Ik kijk naar het pakketje. Ik kan al bijna raden wat erin zit. Ik knik en loop het kantoortje uit. Ik ren bijna naar de hut en wanneer ik de deur achter me heb gesloten begin ik meteen met het open maken. Al snel komt er een wit shirt tevoorschijn. Ik draai het om en daar is wat Vaia op haar shirt heeft gezet. Daar is wat ze me nog niet wou laten zien tot ze weg was.

Laat je verdriet je geluk niet overschaduwen.

Met daaronder een tekening van ons tweetjes.

Een nieuwe traan rolt van mijn wang en valt op het t-shirt.

Ik zal het proberen.

Hoi lieve lezers,

I cried again. Maar oke, dat kan. In de media helemaal bovenaan zie je het shirt van Vaia. Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden. Laat het weten in de comments en tot het volgende hoofdstuk (5 oktober).

~Bianca