Kamp LGBT (gxg) || Wattys

56

Bij de open plek vraag ik aan Vaia of ze nog even daar wil blijven en ga ik zelf alvast verder. Ik wil de spullen voor de lunch alvast klaarzetten en zorgen dat het er allemaal goed uitziet.

Daarna loop ik weer zo snel mogelijk terug om Vaia te halen. Ze zit in het gras rustig om haar heen te kijken. Ze is zo mooi. Ik zou zo wel een tijdje naar haar kunnen kijken, maar ik wil haar ook de verrassing geven. Dus loop ik toch maar naar haar toe om haar te roepen.

Ze moet haar ogen dichtdoen. Rustig aan leid ik haar tussen de struiken over het smalle pad naar het uitkijkpunt toe. Aan de rand laat ik haar stilstaan. Ik ga naast haar staan en pak haar hand.

"Doe je ogen maar open."

Vaia opent voorzichtig haar ogen en knippert een paar keer tegen het zonlicht. Wanneer haar ogen aan het zonlicht gewend zijn valt haar mond open.

Ik grinnik. Zo'n reactie had ik niet helemaal verwacht. Maar wel leuk dat ze het mooi vindt.

"Kom," zeg ik, "ik heb hier allemaal lekkers voor de lunch." Ik trek haar mee naar het kleedje dat ik zojuist neer had gelegd. De borden, bekers en bestek had ik ook al neergelegd, maar het eten moest wel nog een verrassing blijven, dus dat zit nog in de mand.

"Maak maar open," zeg ik. Ze mag zelf gaan kijken wat er allemaal in zit.

Voorzichtig opent ze de deksel. Ze haalt een zak met donuts eruit, waar ze al lekker naar kijkt, maar er is nog meer. Het volgende zijn chocoladebroodjes, en daarna nog wat andere, belegde, broodjes.

Ze geeft me een knuffel. "Dankjewel," roept ze. En ze pakt meteen een donut. "Wat lekker," zegt ze met volle mond.

Ik lach en pak een donut. "Inderdaad lekker."

Naast het eten maken we ook nog een hele hoop leuke foto's. Foto's van het uitzicht, foto's van elkaar, van ons samen. Echt een heleboel foto's. En het is zo leuk. Ik snap nu wel waarom Vaia zo vaak verrassingen organiseert voor mij. Het voelt zo goed wanneer iemand jouw verrassing heel erg leuk vindt en wanneer je er dan samen zo heel erg van geniet. Het is het beste gevoel in de wereld. Nou ja, net niet helemaal het beste gevoel. Dat is pas wanneer ze me kust. Dat is het beste gevoel. Maar zo lang ik bij Vaia ben voel ik me eigenlijk altijd wel goed. Ik voel me altijd zo thuis bij haar. Het is moeilijk te omschrijven, maar wanneer ik met haar ben voel ik me net alsof ik eindelijk thuis kom. En dat is heel erg fijn.

Dorian was rond het avondeten nog langsgekomen met wat eten voor ons. Hij vond dat we nog wel wat langer hier moesten blijven en daarom had hij wat eten voor ons geregeld, dus gingen we gezellig samen spaghetti eten.

"Ik heb een idee." Vaia's ogen twinkelen weer en ik heb al zo een gevoel dat ik weet wat eraan zit te komen. Ze neemt een deel van de spaghetti sliert in haar mond en gebaart dat ik het andere deel in mijn mond moet nemen. Langzaam, echt tergend langzaam, eten we naar elkaar toe. Hoe dichter bij ze komt, hoe warmer ik mijn wangen voel worden. Hier komt het. Nog een kleine lengte die overbrugd moet worden. Ik sluit mijn ogen. Onder me hoor ik Vaia de borden en de mand opzij schuiven.

En dan raken haar lippen de mijne. De vlinders in mijn buik beginnen meteen te vliegen en een glimlach speelt om mijn lippen. Het beste gevoel in de wereld.

Gelukkig nieuwjaar iedereen!!

Hopelijk brengt 2021 veel goeds met zich mee. We zijn in ieder geval nog lang niet klaar met dit verhaal. Pas ergens begin maart zal het laatste hoofdstuk geplaatst worden, dus jullie kunnen de eerste twee maanden er nog volop van gaan genieten. En ik ga waarschijnlijk na de kerstvakantie beginnen met een nieuw verhaal of deel twee van deze of nog wat anders. Ik zal er in ieder geval waarschijnlijk wel voor zorgen dat jullie na dit verhaal nog wat te lezen krijgen, maar dat horen jullie dan nog wel.
We zitten nu op hoofdstuk 56 van de 75 dus nog negentien te gaan.
In ieder geval wens ik jullie een goed jaar toe en tot maandag (4 januari)!!

~Bianca