Kamp LGBT (gxg) || Wattys

46

Vandaag zitten we weer vroeg aan het ontbijt. We werden wakker gemaakt door de luidspreker die zei dat we over een uur in de zaal met het podium verwacht werden. Waarschijnlijk gaat Mark dan weer een praatje houden.

Na het ontbijt lopen we richting de andere zaal. Blijkbaar zijn wij de eersten. Mark is er wel al, maar die telt niet mee.

"Noah, kan je even meekomen?"

Noah kijkt Mark even vragend aan, maar haalt zijn schouders op en loopt achter hem aan.

"Ik had nog aan Mark gevraagd over Jason," zegt Tomi zacht. "En hij zei dat hij wel wat kon regelen. Dus ik denk dat het gelukt is."

Niet veel later komen Mark en Noah terug. De glimlach op Noah's gezicht is zo groot dat we eigenlijk wel al weten wat er aan de hand is. Het is Mark inderdaad gelukt. Jason komt nog even naar het kamp. Het is wel alleen maar voor zes dagen, maar volgens mij maakt dat Noah helemaal niets uit. Ik snap het ook wel. Mij is ieder moment dat ik maar met Vaia ben me al dierbaar. Zolang we maar samen zijn.

Ondertussen is volgens mij iedereen de zaal in gekomen. Mark staat weer op het podium met een microfoon.

"Vandaag zijn er rond het kamp begeleiders die een liefdesverhaal wilt delen. Net als gisteren kan je zelf bepalen naar welke en hoeveel verhalen je wilt luisteren. Na afloop gaan we lunchen en daarna wordt iedereen verwacht zich bij het veld te melden." Mark kijkt de zaal rond. "Heeft er iemand nog vragen?" Weer kijkt Mark de zaal rond, maar blijkbaar heeft niemand vragen. Mark gebaart dan ook dat we naar buiten mogen. Langzaam aan staat iedereen op en schuifelt de zaal uit. De eersten gaan meteen bij het kampvuur zitten. Ze hebben waarschijnlijk niet veel zin om verder te lopen. Bij de tijd dat ik dan ook bij het kampvuur ben, is het daar dan ook vol. Nu wordt het zoeken naar waar er nog meer begeleiders zitten. De eerst volgende wordt naast de ingang gevonden. Maar daar zit het ook al snel vol. Met een groepje loop ik naar de rechter kant van het kamp. Aan die kant zijn de faciliteiten van de begeleiders en de route door de bergen heen die we in de eerste week hebben gelopen.

Inderdaad zit daar verderop een begeleider. Ze kijkt blij dat we er zijn. Dit is waarschijnlijk een moeilijk plekje om te vinden. Nog wat verderop staan wat gebouwtjes waar waarschijnlijk dan de begeleiders slapen. Hier ben ik nog niet geweest.

"Nou, ik begin wel alvast met mijn verhaal. Ik denk niet dat er nu nog anderen bij komen." Heel even kijkt ze nog of er anderen aankomen. "Mijn verhaal is misschien wel leuk voor jullie. Of jullie zullen je er misschien wel in herkennen. Ik zat net zoals jullie een aantal jaren geleden hier op dit kamp. Mijn ouders accepteerden ook niet dat ik op meisjes en jongens viel. Blijkbaar had dit kamp best wel wat bekendheid, dus werd ik hierheen gestuurd. Toen waren de gebouwen nog niet zo ingedeeld als nu. Toen waren het jongens samen en meisjes samen. Aan de ene kant de jongens hutten en aan de andere kant de meisjes hutten. En toen waren de activiteiten ook wat minder uitgebreid. Maar goed. Ik zat dus in een hut met allemaal meisjes en het was wel gezellig, maar iedereen daar had al een relatie. Dus ik moest continu aanhoren wat voor een goede relatie ze hadden. Gelukkig zat ik tijdens de activiteiten met anderen, die niet allemaal een relatie hadden. En tijdens een van die activiteiten kwam ik er achter dat degene waar ik thuis al een tijdje een crush op had, maar ik niet echt kende. Het voordeel van zo'n kamp is dan dat je meteen weet dat zij ook op meisjes valt, wat de vraag was die al een tijdje in mijn hoofd rond speelde. Maar nou ja, dat was de eerste stap. Nu moest ik nog op haar afstappen. Maar ook dat werd voor me gedaan. Ze stapte een keer op me af en sindsdien trokken we met elkaar op. Niet veel later durfde ik eindelijk te zeggen dat ik haar leuk vond. En gelukkig vond zij mij ook leuk." Ze pauzeert eventjes. Haar ogen stralen bij de herinnering.

Zullen Vaia en ik ook zo later zijn?

"Maar goed. Sinds dien waren wij een stelletje. En nog steeds is dat zo. We werden beiden door Mark gevraagd om er dit jaar bij te zijn als begeleiders. Zij kon helaas niet. Het zou wel leuk geweest zijn, maar ze heeft nu werk. Dus ben ik nu hier alleen, maar dat vind ik niet erg. Het is leuk om hier nog een keer te zijn, maar dan ook mee te doen in de organisatie." Daarmee sluit ze haar verhaal af.

"Als jullie geen vragen hebben, kunnen jullie naar de volgende gaan Ik zou als ik jullie was nu die kant," ze wijst richting het meer, "op lopen. Denk dat ze die plek ook snel over het hoofd zien."

Hallo lieve lezers,

Als ik dan op alle feestdagen een extra hoofdstuk plaats, moet dat natuurlijk ook op Paarse Vrijdag. Doen jullie er wat mee? Hebben jullie wat paars aan?

Ik zit in de GSA en heb dit jaar mee mogen helpen met de voorbereidingen voor Paarse Vrijdag bij mij op school. Ook heb ik natuurlijk wat paars aan en mijn vlag mee (die ik als cape ga dragen). Ik heb er echt heel veel zin in.

En Jason komt naar het kamp!! Leuk voor Noah!!

Laat in de comments weten wat je van het hoofdstuk vindt en tot maandag 14 december!!

~Bianca