Kamp LGBT (gxg) || Wattys

63

Hand in hand lopen we naar het grote gebouw toe. In de zaal met het podium zijn alle stoelen weg gehaald, waardoor er heel veel ruimte is ontstaan. Op het podium zijn een aantal speakers en een dj-set neergezet. Het lijkt net op hoe het feest bij ons op school wordt geregeld. Aan de achterkant van de zaal zijn blijkbaar hele grote deuren die nu helemaal opengeschoven zijn, zodat je ook nog buiten kan staan. De muziek staat hard genoeg om het daarbuiten te kunnen horen. Dorian vinden we ergens in het midden van de zaal, waarna we even later de anderen ook vinden. Met Dorians hulp natuurlijk. Hij wist waar ze waren.

Van veel kanten af krijgen we complimenten over onze outfits. De rest hebben ook allemaal mooie outfits aan. Die wisten blijkbaar dus wel dat ze dat soort kleding mee moesten nemen. Wist mijn moeder het dan ook?

Blijf positief.

Dat is wat Vaia zei. Niet aan dat soort dingen denken nu. Gewoon genieten van het feest. Vaia en ik kunnen samen dansen. Daar moet ik me op gaan richten. Ik wil natuurlijk niet dat ze de indruk krijgt dat ik niet kan dansen. Ook al kan ik er niet echt veel van. Dan kan ik nog wel mijn best doen.

Niet veel later zijn we de anderen al weer kwijt. Ook al zijn er hier maar zo'n veertig mensen plus nog de begeleiders aanwezig, is het echt onmogelijk om mensen te vinden. Maar misschien is het ook wel goed dat we ze niet in de buurt hebben. Dan kunnen we ons volledig op elkaar richten.

Samen bewegen we wat op de muziek. En het begint nogal warm te worden hierbinnen.

"Zullen we naar buiten gaan?" schreeuwt Vaia over de muziek heen. Alsof ze mijn gedachten kan lezen.

Ik knik, want ik weet dat ik niet snel hoorbaar ben over de muziek heen.

Vaia pakt mijn hand vast en loopt voor me uit naar de achterkant van de zaal. Hoe dichter we bij de deuren komen hoe koeler het wordt. Niet dat het koud is buiten. Het is een warme zomeravond, maar in de zaal is het gewoon erg warm. Komt waarschijnlijk doordat we met zo veel zijn.

Buiten is het heel rustig. Of iedereen buiten moet buiten zicht zijn. Boven ons schijnen de sterren heel helder. Als ik niet zo'n jurk aan had gehad, had ik op het gras gaan liggen om naar de sterren te staren. Nu heb ik deze jurk aan, dus sta ik alleen maar naar Vaia te staren. En zij ook naar mij. Langzaam voel ik mijn wangen weer rood worden. Gelukkig kan ze het door het donker waarschijnlijk niet zien. Daar moet ik in ieder geval wel op hopen. Ook al zei ze dat ze het schattig vond als ik bloos.

Vaia buigt zich naar voren toe. "Je bent schattig als je bloost," fluistert ze.

Ze heeft het dus wel gezien. Mijn wangen worden nog roder en Vaia lacht zachtjes.

Binnen begint een schuifel liedje te spelen en Vaia trekt een wenkbrauw op.

Ik glimlach en knik. Tuurlijk wil ik met haar dansen.

Hallo lieve lezers,

Heel erg bedankt voor de 21k reads!!!!

Hier weer een nieuw hoofdstukje. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Laat het weten in de comments!! En tot donderdag (28 januari)!!

~Bianca