Kamp LGBT (gxg) || Wattys

6

Vaia geeft me een high five als teken van triomf. Haar ogen staan zo vol blijdschap dat je niet anders kan dan ook blij zijn. Ik ga weer op mijn rug liggen en sluit genietend van de zon mijn ogen. Het gevoel van Vaia's blik die over mij heen glijdt, die duidelijk voelbaar is, laat het bloed naar mijn gezicht lopen. Mensen kijken normaal niet echt vaak naar mij. Ik open een oog, maar ik zie Vaia niet naar mij kijken, had ik het me verbeeld? Ze ligt gewoon net als ik op haar rug van de zon te genieten.

Koelte op mijn huid. Voorzichtig open ik mijn ogen. Het is Ava. Geen zin in. "Je blokkeert de zon, wil je even opschuiven? Dankjewel," zeg ik voor ik mijn ogen weer dicht doe. Een zucht, maar de schaduw verdwijnt niet. Ik open mijn ogen weer. "Wat moet je?" vraag ik dan maar toch. Maar Ava zegt niets. Wanneer ik weer wil gaan liggen zegt ze dan toch nog iets.
"Ik eh... Ik wou sorry zeggen voor daarnet. Ik doe normaal niet zo," begint ze, "ik wil weer opnieuw beginnen." Ze steekt haar hand naar mij uit. "Ik ben Ava." Ik twijfel nog even voordat ik haar de hand schudt. "Ik ben Aryah."

Nadat we onze namen hadden uitgewisseld liep Ava snel weg. Ik had mijn hoofd geschud en was weer gaan liggen. Vrienden worden met Ava zou van mij niet hoeven, meestal ben je beter af als je bij die barbiepoppen uit de buurt blijft, maar ze bevriend houden is beter dan ze als vijand te hebben.

De zon begint al onder te gaan en ik maak Vaia wakker. Slaperig opent ze haar ogen. Er zijn nog steeds een aantal anderen in het meer aan het spelen, maar voor de rest is iedereen al weg. Nadat we onze handdoeken hebben opgerold lopen we weer naar onze hut. Achter ons kleurt de lucht prachtig rood, wat mooi zal staan op een foto, maar daar hebben wij geen oog voor. Om de beurt kijken we naar elkaar. Met een blos op haar wangen zie ik net als ik opzij kijk Vaia weer voor zich uit kijken. En wanneer ik Vaia zie kijken, kijk ik met een rood hoofd weg.

Bij het hutje dumpen we onze handdoeken en lopen daarna naar de velden toe. Het ziet er magisch uit in het licht van de ondergaande zon. Wanneer we in het gras gaan zitten durf ik voor een lange tijd niet naast me te kijken, wetend dat Vaia terug zal kijken, wetend dat ik dan weer in haar ogen zal verdrinken en zal blijven kijken tot ik uit die trans zal worden gehaald.
"Aryah?" Hoor ik Vaia's prachtige stem voorzichtig vragen. Ik kan nu niet anders dan omkijken en met mijn mooiste lach kijk ik om. Haar bruine haar lijkt in het rode licht wel van brons en haar ogen hebben een magisch mooie gloed. Ik wil er iets over zeggen, maar ik weet niet wat. Vaia kijkt terug in mijn ogen.Haar blik lijkt door me heen te kijken, recht in mijn ziel.

Hoi lezers,
Ik heb weer een hoofdstuk voor jullie. Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vinden, laat me in de comments weten wat je er van vind. Ik vond dit hoofdstuk erg leuk om te schrijven... En ik zie jullie de volgende keer.

~ Bianca