Kamp LGBT (gxg) || Wattys

51

Vandaag zijn we in twee grote groepen gedeeld en beide groepen hebben pas in de middag de activiteit. Of wat we dan ook gaan doen.

En Vaia komt vandaag weer terug. Ik kan nu al helemaal niet wachten. Ik heb er gisteravond al slecht van geslapen.

Vandaag trek ik Vaia's shirt weer aan. Dat is het minste wat ik kan doen om haar te verrassen. Daaronder draag ik een sport korte broek en gympen. Lekker makkelijk.

Na mijn ontbijt van vruchtenyoghurt en een tosti (ik weet het, het past niet zo heel goed bij elkaar. Maar ik kon niet kiezen), pak ik mijn camera en loop het bos in. Als het goed is weet ik de route van gisteren nog.

Mark had gezegd dat Vaia na de lunch weer bij het kamp zou zijn. Dus helaas moet ik daar nu op wachten. Ik had heel erg gehoopt dat ze meteen in de ochtend zou komen.

Ik kom op de open plek van gisteren. Nu moet ik alleen nog het smalle pad weten te vinden. Vanaf deze kant van de open plek is niet goed te zien wat er zich aan de overkant tussen de bomen bevind. Maar wanneer ik dichterbij kom blijk ik recht op het pad afgelopen te zijn. Dat scheelt maar weer. Net als gisteren wordt het pad steeds smaller en smaller. Het is echt jammer dat ik besloten had een korte broek aan te trekken. De takken schaven langs mijn benen. Maar dit zit wel beter dan die spijkerbroek van gisteren. En het staat heel misschien ook leuker. Ik wil er toch wel leuk uit zien voor Vaia.

Ik glimlach al bij de gedachte haar weer te zien. Aaah, na een hele week zonder haar zie ik haar zo meteen weer.

Het bos wordt langzaam aan steeds lichter en voor ik het weet sta ik aan de rand van de afgrond.

Het lijkt erop dat ik het goede moment heb gekozen om hier naartoe te gaan. Het dal strekt zich voor me uit. Het riviertje glinstert goud in de ochtendzon, die voor mij nog achter een van de toppen verscholen zit. Gelukkig begint hij er wel al iets bovenuit te komen. Tussen de bomen dicht bij het water komt een soort mist naar boven toe. Het moet in de avond dan nog best afgekoeld zijn.

Snel pak ik mijn camera uit de hoes om hier een foto van te maken. De stand van de zon veranderd nog best wel snel. Of in ieder geval snel genoeg om een foto er totaal anders uit te laten zien als je iets te lang wacht.

Na een paar foto's ben ik blij met het resultaat en besluit ik op het gras te gaan zitten genieten van het uitzicht. Ik ben niet voor niets vroeg opgestaan hiervoor.

Het gras is nog vochtig. Van dichtbij kan je de dauwdruppels zo zien zitten. Dat zal mooi zijn wanneer de zon erop schijnt. Nu zit ik nog grotendeels in de schaduw van de top schuin voor me.

Niet veel later lig ik op mijn buik foto's te maken van het gras. De zon is ondertussen al vanachter de top vandaan gekomen en zoals ik al had gedacht zien de dauwdruppels er dan erg mooi uit. Het is alleen zo lastig om dat goed op de foto te krijgen. Maar alles is zo'n mooie foto wel waard.

Hallo lieve lezers,

Hier weer een nieuw hoofdstukje!! En vandaag komt Vaia terug!! Nog heel eventjes wachten!! Hebben jullie er zin in?
Laat in de comments weten wat je van het hoofdstuk vindt!! En tot morgen, eerste kerstdag!!

~Bianca