Ik lig naar het plafond te staren. Een paar uur al. Gisteravond toen we terugkwamen van de wandeling, gingen we meteen slapen. En nu lig ik wakker. Het enige waar ik aan kan denken is dat ze weg gaat. Over drie dagen nu al. Wat moet ik doen als ze er niet meer is? De afgelopen week ben ik continu samen geweest met haar. En dan ben ik zo meteen alleen. Mijn gedachten blijven maar doorgaan. Het houdt niet op en het plafond begint ook saai te worden. Ik draai me om richting de muur. Kijken of dat interessanter is. Maar nee, de muur is ook saai. Het bed deukt in naast me en ik kijk om. Vaia zit naast me.
"Gaat het een beetje?" vraagt ze.
Ik probeer te glimlachen, maar het lukt niet. Dus schud ik mijn hoofd. Het gaat niet. Helemaal niet. En ik denk dat ze dat ook wel aan mijn gezicht kan zien.
"Jij moet er zeker ook de hele tijd aan denken?" vraagt ze. Haar ogen staan verdrietig. Alsof ze ieder moment zou kunnen gaan huilen als ze zichzelf de kans zou geven. Maar ik weet dat ze dat niet doet. Ze wilt niet de kans lopen om mij ook te laten huilen. Dat ik verdrietig ben vind ze al erg genoeg.
"Aan niets anders," zeg ik zachtjes.
"Dan moeten we daar wat aan doen." De sterretjes verschijnen weer in haar ogen en ik weet dat ze wat van plan is.
"Laat me raden, je hebt een idee. Maar het is een verrassing," vraag ik. Een glimlach begint weer op mijn gezicht te komen.
"Eigenlijk wel," zegt Vaia een beetje voorzichtig.
"Kan je het niet een keertje zeggen? Alsjeblieft?" Ik zet mijn liefste glimlach op om haar over te halen.
"Oke, oke. Alleen maar omdat je zo schattig bent als je zo kijkt."
Ik lach verbaast. "Is er maar zo weinig nodig om je over te halen?"
"Blijkbaar wel," zegt ze terwijl ze een kusje op mijn voorhoofd drukt. En ik begin weer te blozen. "Zo ben je nog schattiger," fluistert Vaia zachtjes en mijn hoofd wordt nog roder.
"Dus, wat ben je van plan?"
"Nou we gaan eerst ontbijten en daarna zien we dan verder," zegt Vaia met een grijns.
Ik schud mijn hoofd zachtjes. Alsof ze echt haar plan zou vertellen aan mij. Ze houdt zo erg van verrassingen, ik had beter moeten weten. En toch, toch blijf ik het proberen. Ze heeft vast nog wel een zwakke plek.
"Oh en we moeten ons vandaag inschrijven voor de activiteiten van deze week."
Bam. Met een klap schiet de realiteit weer binnen. We hebben nog maar drie dagen samen.
Vaia ziet mijn gezicht en haar gezicht betrekt ook. "Sorry, ik dacht er even niet over na."
"Het is al goed. Het is goed dat je er niet aan dacht. We moeten het voor nu even proberen te vergeten."
Vaia knikt kort. "Ja," begint ze en haar ogen beginnen weer te stralen, "en daarvoor is die verrassing van mij."
"Je gaat het me echt niet zeggen hè?" probeer ik.
Maar ze schudt haar hoofd. Het gaat me niet lukken.
Ik geef haar een kus. "Dan wacht ik daar op."
Hoi lieve lezers,
Hier weer een nieuw hoofdstuk. Ik heb een tijdje zitten denken van wanneer ik hem zou plaatsen. Ik heb nu een vaste dag ingesteld waarop ik nieuwe delen ga plaatsen. Dat wordt iedere drie weken op maandag. Ik ben druk bezig met schrijven en heb daardoor al een aantal vooruit geschreven. Ik ben blij dat het nu zo lekker gaat.
Misschien is het jullie opgevallen dat de cover anders is. De afbeelding is gespiegeld ten opzichte van wat het was. Wat vinden jullie ervan? En wat vinden jullie van dit hoofdstuk? Laat het weten in de comments!! Laat het weten als je nog vragen hebt voor de Q&A!!
Voor mensen die misschien nu alleen thuis zitten of nu juist extra moeten werken vanwege het corona virus, je kan me altijd een berichtje sturen. Ik ben er voor jullie!!!~Bianca
JE LEEST
Kamp LGBT (gxg) || Wattys
Novela Juvenil"Laat je verdriet je geluk niet overschaduwen." Aryah komt bij haar ouders uit de kast als lesbisch, maar ze reageren niet zoals ze had verwacht. Ze gaan door het lint en besluiten haar naar een zomerkamp te sturen om haar te laten 'genezen' van haa...