Gecenin Mavisi

Ep.51 "Göğsüne yatayım, kokunu içime çekeyim, böyle yatalım sabaha kadar"

Yavuz'dan

Koridorda dolaşarak Melek'i bekliyordum. O da Zeynep'le birlikte doktorun yanındaydı. Kolumu kaldırıp saate bakıyordum sürekli. Nerdeyse bir saat oldu. İşim bitse de arasam Bahar'ı. Hatta daha güzeli yanına gitsem. Aklım onda kaldı zaten. Doktorun odasının kapısı açılınca o tarafa döndüm. Melek tebessüm edip yanıma geldi.

"Merak edilecek bir şey yokmuş. Soğuk algınlığı dedi doktor."

Gülümseyip kafa salladım.

"Sevindim."

Melek de gülümseyip elini koluma getirdi. Hafifçe sıkıp konuştu.

"Teşekkür ederim Yavuz. Bu gece yanımda olmasaydın ne yapacağımı bilemezdim. Elim ayağıma dolaşmıştı sen gelene kadar. Geldiğin için teşekkür ederim."

"Rica ederim Melek. Biz dostuz. Elbette bana ihtiyacın olduğunda yanında olacağım."

Melek gülümseyip bakışlarını kaçırdı. Alnını kaşıyıp dudaklarını ıslattı. Ardından tekrar bana baktı.

"Şey, Yavuz."

Kaşlarımı çatıp baktım.

"Bir şey mi var Melek?"

Melek gülümseyip kafa salladı.

"Evet. İyi ki varsın. İyi ki yanımdasın. Sen her zaman bana destektin zaten ama şu son zamanlarda yaptıkların o kadar anlamlı ki benim için. O kadar değerli ki. Seninle vakit geçirmeyi de özlemişim. Yanımda olduğun için teşekkür ederim."

Dudaklarımı birbirine bastırıp gülümsedim. Sanırım bu konuşmayı yapmamız lazım artık.

"Rica ederim Melek. Dediğim gibi sen benim dostumsun. Bana ihtiyacın olduğunda elimden geldiğince yanında olmaya çalışacağım. Ama şimdi Bahar'ın yanına dönmem lazım. Onun da bana ihtiyacı var."

Melek yutkunup kafa salladı.

"Anlıyorum."

Ben de dudaklarımı birbirine bastırıp gülümsedim.

"Biz Bahar'la bir süredir birlikteyiz Melek. Bunu farketmişsindir belki de."

Melek burukça bakıp kafa salladı.

"Evet, yani farketmiştim. Çok öncesinden de farketmiştim aslında ona aşık olduğunu. Sürpriz olmadı yani bu durum. Senin adına sevindim. Umarım çok mutlu olursun. İkiniz de tabi."

"Umarım sen de çok mutlu olursun Melek. Olacağına da inanıyorum."

Melek hafifçe gülüp kafa salladı.

"Umarım Yavuz. Neyse, bu gece yanımda olduğun için teşekkür ederim. Gerisini ben hallederim. Sen de Bahar'ın yanına dön."

"Tamam. Şimdi gidiyorum ama bir şeye ihtiyacın olursa ararsın."

"Sağol Yavuz."

Gülümseyip ayrıldım Melek'in yanından. Derin bir nefes alıp yürüdüm çıkışa doğru. Neyse, sandığım kadar sancılı olmadı bu konuşma. Melek zaten dünya iyisi bir kadın. Başka bir tepki beklemiyordum zaten. Hastaneden çıkıp arabaya yürürken telefonumu çıkarıp Bahar'ı aradım. Açılmasını beklerken arabaya binip kapıyı kapattım. Hadi Bahar. Telefonumu da mı açmayacaksın? Tam kapatacakken açıldı telefon. Bahar'ı beklemeden ben konuştum.

"Canım."

"Yavuz abi benim."

Kaşlarımı çatıp konuştum.

"Selim. Bahar nerde? Senin sesin niye öyle geliyor?"

"Yavuz abi, ablam pek iyi değil. Gelebilirsen iyi olur."