THE FORGOTTEN WORLD -İLK KİTAP TAMAMLANDI-

Abla-Kardeş ilişkisi

Zap

"Dünya yönetimin güvence altına alınması Xio'nun-"

Zap

"İyi bir gelecek için kalkınma projesi Xio'nun verdiği onayla yürürlüğe girdi.Tahıl üretimi artarken-"

ZAP!

"Barış içinde olun!"

ZAP!

"Barış!"

ZAP! ZAP!

"Yeni dünya sizi seviyor!"

ZAP!

"Yeter!Niyada, kapa şu makineyi!"

Anthonynin seslenmesiyle televizyon kumandasını yanlışlıkla yere düşürdüm. "Tony! Yeni bir kumanda alamayacağımızın farkındasın değil mi?"

"Ah evet! Bunu bildiğimden yaptığımı biliyor olmalıydın." sesi etrafta yankılanırken oldukça sinirli konuştuğu anlaşılıyordu.

Salon,çıplak ayağın parkeye değme sesiyle yankılanırken hala etrafta gözükmüyordu. En sonunda mutfağın içinde bulunan merdivenlerden aşağıya inerken buldum onu.

Duştan çıkmış olduğundan normalde açık turuncu-sarı olan saçları , ıslaklığından koyu kırmızı gibi görünüyordu. işte bu yüzden vitamin eksikliği görülen cildi nemli ve beyaz , yüz hattı önceki güne doğru daha sivri ve gözleri daha sert duruyordu.

Eh, buna bana olan kızgınlığını da eklersek...

Şuan karşımda dünyanın en kızgın küçük erkek kardeşi duruyordu.

"Şu siktiğimin lanet olası herifini dinlemekten ne zevk alıyorsun?"

"Hey! Sakın o ağzını bana karşı bidaha bozma!"

Dudağını sola doğru büzüp "sakın o ağzını bana karşı bidaha bozma." Sesini iğrenç bir bozulmayla incelttikten sonra geriye doğru çekildi .
"Derdin ne senin ,Ant?"
Bana doğru bir adım daha attı. "Derdim mi ne? Derdim sensin! Annem ve babam gittiğinden beri bize bakmakla yükümlüsün sadece! Onların yerini almakla değil!"

Keşke, herşey eskisi gibi olsaydı...

"Onların yerini almaya çalıştığım falan yok!"

Dünya,ölü sessizliğine bürünmeseydi...

"Kes sesini Niyana! Lisa'ya geceleri annemizin ninnilerini söyleyerek ona sürekli olanları hatırlatmaktanda vazgeç! "
Keşke her şey 2084 yılından önceki çağa dönebilseydi...

"Bir şey yaptığım falan yok benim! Lisa büyük bir kız! Her şeyin farkında! Onların geri gelmeyeceğini anlamayan birtek sensin Ant!"

Ama keşkeler, asla olmayacak şeylerdi.

Çocukların, ailelerinden ayrılması, onların farklı eyaletlere yerleştirilmesi ve bilmediğiniz yerde eğer yaşam standartlarınız düşükse hiçbir şekilde şehire giriş izninizin olmamasıydı.

İşte 2084 yılı böyleydi.

İkimizde birbirimize uzun uzun baktıktan sonra ''Ne halin varsa gör.''  diyerek merdivenlerden hızla çıktı.

Bir süre sonrada odasının kapısı gürültüyle kapandı.

Zayıf ve soluk saçlarımı tek omzumda toplayarak oynarken bende yavaş adımlarla mutfağa geçmeye koyuldum.