Karanlık: Leo ve Aria'nın Hikayesi

•3•

Leo'nun bakış açısı:
Aria'nın hikayesi beni etkilemişti. Yanımdan hızla ayrılırken ona şaşkınlıkla bakakalmıştım. Bunca zamandır herkesten sakladığı hikayesini bana anlatmıştı çünkü bunun bana yardımı olabileceğini düşünmüştü. Uzun bir süre orada onun anlattıklarını ve söylediklerini düşündükten sonra kendimi çok aptal hissettim. O, bunca şey yaşamasına rağmen hala iyi olmak için; yeniden başlamak için çabalıyordu. Hem de yanında onu destekleyecek kimse olmadan... Ben ise her gün benle konuşmak isteyip bana yardım etmek için her yolu deneyen arkadaşlarımı başımdan savmakla meşguldüm.
Uzun günler sonunda nihayet içimde boşluk ve karanlıktan farklı bir şey hissediyordum.
Umut...

Yavaşça oradan kalkıp kulübeme yöneldiğimde girmeden önce kendi kendime Aria'nın sözlerini tekrarladım: "Önemli olan şey eski haline dönebilmek değil dün olduğundan daha iyi olabilmek olsun senin için"
...

O sabah her şey aynı gibi görünse de belki de en çok benim için farklıydı. Her zamanki gibi beni gören arkadaşlarım yanıma gelerek benle konuşmaya çalıştılar. Günlerdir yapmam gereken şeyi yaparak "Yanımda olduğunuz için teşekkürler, iyi olacağım." dedim. Bunu dememle Percy'nin gözleri büyüdü, Annabeth'in hafifçe onun koluna dokunduğunu gördüm. Piper ise bana buruk bir şekilde gülümsüyordu. Ardından konuştu: "İlk gün senin üzerinde büyükonuş kullandığım için çok üzgünüm ben sadece biraz olsu-" sözünü keserek "Önemli değil." dedim. Hâlâ bu tarz konuşmalar yapmak için hazır değildim. Sessizce arkamı dönerek Hephaistos çocuklarının olduğu masaya yöneldim. O sırada Hermes masasının en uç köşesinde herkesten uzak durarak oturan Aria'nın meraklı gözlerle beni izlediğini gördüm. Ona baktığımı gördüğünde ise dudakları hafif bir şekilde kıvrıldı. O kadar küçük bir gülümsemeydi ki bu, dikkatli bakmayan biri gözden kaçırırdı. Ben de ona hafifçe başımı sağa eğerek, aynı gülümseyle cevap verdim. Ardından yönümü değiştirip onun olduğu masaya doğru yöneldim. Gözleri şaşkınlıkla açıldı ve bana sorgulayan bir ifadeyle baktı. Karşısına geçtiğimde de "Bu yasak değil miydi?" diye fısıldadı. Bunu hiçbir şey demeden omuz silkerek yanıtladım ve ardından ekledim "Sana o şekilde davrandığım için özür dilerim." Bunu söylememle daha da çok şaşırdı. Genelde duygularının yüzüne yansımasına engel olurdu fakat şuan bunun tam tersini yapıyordu. Bunu bilerek mi yoksa bilmeden mi yaptığını düşünmeden edemedim. Aria beni "Önemli değil aslında sen de haklıydın, tanımadığın biri karşına geçmiş sana cevaplamak istemediğin sorular soruyor. Herkes öyle tepki verirdi." diye yanıtladı. Başımı hafifçe salladım. İkimiz de ne diyeceğimizi bilemiyorduk. Aklıma gelen bir şeyle fısıldadım "Hikayen güvende." Bu iki kelimeyi duyunca derin bir iç çekti. O ana kadar korktuğunu anlayamamıştım. Beni tanımıyordu, anlattıklarına nasıl tepki vereceğimi bilemezdi. Gözlerimin içine bakarak konuştu: "Benden korkmuyor ya da nefret etmiyor musun?" Bu sefer şaşırma sırası bendeydi. "Hayır, sen yapman gerekeni yapmışsın olayların o şekilde gelişmesi senin suçun değildi."
Gözleri hüzünlü bir şekilde beni süzdü, aylardır yaşadıklarını kimseye anlatmamıştı. Belki de bu cümle ona benim düşündüğümden daha çok şey ifade ediyordu.

Tam ağzımı açıp bir şey ekleyecektim ki Rachel'ın transta gibi gözükerek bize doğru ilerlediğini gördüm. Bunu sadece yeni bir kehanet olduğunda yapardı. Diğer çocuklar da durumu farkedip yerlerini terkederek hemen onun yanına koşmaya başladılar, ben de Aria'ya bakıp "Hadi gel." diyerek kalabalığın arasına karıştım. Rachel'ın gözleri yeşil ışıklarla parlamaya başladı ve ona ait olmayan o sesle konuştu:

4 melez gitmeli doğuya,
Gökyüzünün krallığına
İnsan olarak dönmeden dünyaya
Durdurulmalı kendi boşluğunda
Gecenin kızı yalnız yürümeli en sonunda
Karanlığını hapsetmeli gökyüzünün ruhuna

Eğer başarılı olunmazsa,
Gökyüzünün kralı yanacak intikam ateşiyle,
Eski hatıralardan kalma isyankârlarla,
Uykularında yüzleşecek.

Son nasıl bitecek melezler belirleyecek ama
Değişmeyen tek bir şey kalacak ortada
Son bir fedakarlık yapılacak dünyada
Bu ya her şeyin sonu ya da her şeyin başlangıcı olarak geçecek kitaplara

...

Merhabaa, umarım bölümü beğenmişsinizdir🖤

Şeyi söylemek istedim: PJ kitaplarını okuyalı yaklaşık 4 yıl oldu o yüzden bazı terimleri ya da kampta işlerin nasıl yürüdüğünü falan  hatırlayamayabiliyorum. Bazı hatalar yaparsam şimdiden pardon.