My kidnapper's Son [L.T]

Introduction

Γιατί ζούμε; Γιατί υπάρχουμε; Γιατί πρέπει να γεννηθούμε τώρα; Σε μια εποχή όπου η ζωή μπορεί να γίνει πιο άδικη από ποτέ!; Που το μίσος, τα πλούτη, τα συμφέροντα υπερτερούν... Που ο διάβολος μπαίνει στα σώματα όλων. Που αποκτά ζωή μέσα από τους κοινούς ανθρώπους. Που καταστρέφει ό,τι βρει μπροστά του χωρίς να νοιαστεί...

Γιατί τότε μας δίνεται αυτό που αποκαλείται «ευκαιρία» για ζωή εφόσον είναι άδικη και αναποφάσιστη κυρίως όμως ... ακατάδεχτη; (!) Γιατί στην τελική να περνάμε ένα μαρτύριο, για το οποίο πολλές φορές δεν είμαστε οι υπαίτιοι; Γιατί να βασανίζεται τόσο το σώμα όσο και η ψυχή μας για κάτι που δεν κάναμε; Γιατί όμως να τα ανεχόμαστε και να μην επαναστατούμε; Γιατί να μας λένε ότι δεν μπορούμε και ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να αντισταθούμε, εφόσον από την στιγμή που ερχόμαστε σε αυτόν τον δύστυχο κόσμο , είναι έμφυτο το δικαίωμα στην έκφραση, στην σκέψη...

Το δικαίωμα στο συναίσθημα...

Αλλά αυτό είναι άλλος κλάδος, άλλη κατηγορία που δεν χρειάζεται να την αναλύσω τώρα...

Με λένε Έβελιν, είμαι ένα δεκαοχτάχρονο κορίτσι από το Chesireτης Αγγλίας, και είμαι καταδικασμένη να υπομένω βασανιστήρια.

Και θα σας κάνω και μια ακόμα ερώτηση...

Γιατί η ζωή εφόσον είναι απλά ένα μαρτύριο με μηδαμινές ευχάριστες στιγμές, λένε ότι είναι ωραία και ότι είμαστε τυχεροί που ζούμε;

Προσωπικά αν μπορούσα θα είχα δώσει ένα τέλος σε αυτήν εδώ και πολύ καιρό...

Λοιπόν..! Αυτή είναι η καινούρια μου ιστορία ή μαλλον ένα μέρος απο αυτήν! Ελπίζω να σας άρεσε!Αφήστε μου σχόλια από κάτω και τις γνώμες σας! Ό,τι έχετε να πείτε πείτε το μετράει πολύ για εμένα! Σας ευχαριστώ και φιλάκια!!!