After the sad circumstances, heto si Claire Delos Santos. Facing a man fleshes her concerns and questions sorrounding her mind conciously. Naghihintay siya sa mga sagot nito. At sa maaaring isasagot nito. Kung ano ba talaga ang nangyayari? Kung anong dahilan nito kung bakit nagawa nitong itago sa kanya ang Tita Sophia niya. Ano ba talaga ang alam nito. O may alam ba talaga ito?
“Speak up Ason!”aniya habang kaharap ito.”Mag-tititigan na lang ba tayo? Maipapaliwanag ba ng mga titig mong ‘yan ang mga tanong ko?”asik niya kay Ason.
Napansin niya na napapalunok ito sa mga sinasabi niya. Napabuntong-hininga ito bago may ipinakitang mga larawan sa kanya. Nagtatakang kinuha niya ang limang larawang ibinigay nito sa kanya. Larawan ng Tita Sophia niya kasama ang tatlong lalaki na hindi naman niya kilala.
Niloloko ba siya ni Ason? Anong gagawin niya sa picture na ipinakita sa kanya? Wala sa loob na napasimangot siya sa ginawa nito.
“Hay~ mukhang hindi ka matinong kausap!”turan niya sa binata. Napakunot-noo ito.
“T-that w-was the s-suspicous person be-behind the c-crime!”tila hirap na hirap ito habang binibigkas ang sasabihin. Sunod-sunod na lunok ang pinakawalan niya bago niya nagawang tumingin muli sa picture na binigay nito.
‘Hindi! Hindi pwede!’protested in her mind strikely while staring at the pictures again.
“Ason naman! Pictures lang ‘to? Hindi naman maipapaliwanag ng mga larawang ito ang tunay na nangyari”aniya na saradong-sarado ang puso sa gusto nitong tumbukin.
“You know what kind of person your Tita Sophia is---at masakit din sakin na you find it hard to believe your Tita Sophia capable of murder. Ngayon, kung magbubulag-bulagan ka parin. Why didn't you ask them? Mas gusto mo ba na sila pa mismo magsabi sa harap mo? Para mas maramdaman mo ang sakit------“
“Tama na Ason! I don’t want to believe the worst about my Tita Sophia lalo na kung..kung sayo manggaling yan!”si Claire. Hirap na hirap siyang sabihin dito ang mga katagang iyon.
“A-ayoko maniwala na…na she was the...the...night of the murder--------“
Aakma na sana siyang aalis ngunit mabilis siyang pinigilan ni Ason.
“Hindi mo siya tunay na Tita. Alam kong alam mo yan!”pigil ni Ason sa kanya. Naniningkit ang mga matang napatingin siya dito.
“Wala ako dito sa harapan mo kung wala ang taong pinagbibintangan mo sa kasalanang walang kapatawaran Ason!”saad niya bago matapang na inalis ang kamay nito sa kanya. ‘Mag-aaway na naman ba tayo Ason? Kailangan mo ba talagang saktan ako ng ganito?’
“The evidence is out! Word is out! Pictures are out! Why didn’t you believe me? Gu-gusto mo bang ako pa ang...ang gumawa ng hakbang para sa mga kasalanan ng Tita Sophia mo? Ha? Pilit mo parin siyang pinagtatanggol kahit sinasaktan mo na ako!”asik ni Ason.
“Don’t you ask yourself kung naging masaya ka ba habang kapiling mo Tita mo? Don’t you ask yourself kung nagawa mo ba lahat ng gusto mo ng walang utos galing sa kanya? Don’t you ask yourself kung bakit ka ba niya pinagtapos ng pag-aaral?”
“Sinasabi mo na wala ka sa harapan ko kung hindi dahil sa Tita mo, right? Hindi mo ba naisip na sarili mo ang dahilan kung bakit nandito ka parin sa mundo at patuloy na nabubuhay?”
“Oo! Pinag-aral ka niya, pero nagawa naman niyang pagbayarin mo lahat ng hirap niya sayo. Ang perang ginamit niya sayo at nagastos niya sayo. Ikaw din ang nagbayad. Naging instrumento lang siya pero higit kanino man, sa mata ng tao at sa mata ng Diyos, sarili mo, ang tunay na nagpa-aral sayo!”
“Hindi mo ba alam na, nagawa ka niyang ibenta sa pamilya namin? Yan ba ang klase ng tao na pilit mong pinagtatanggol sa harapan ko Claire? Tingin mo ba? Hahayaan lang kita? Tingin mo ba?”litanya ni Ason sa kanya.
Sunod-sunod ang iling na pinakawalan niya sa sinasabi ni Ason. Ayaw man niya itong paniwalaan ngunit lahat ng mga sinasabi nito ay malapit sa katotohanan. Lahat ay totoo. Matagal na niyang tanong iyon sa sarili ngunit nagbibingi-bingihan lang siya dahil ayaw niya. Ayaw niyang maniwala. At ayaw niyang mawalan ng kea-isa-isang pamilya.
BINABASA MO ANG
Mahal Kita Ason!
Bí ẩn / Giật gân“I don’t meet you when you were still baby or during your acquiring knowledge but I know you. Those ill-mannered of yours tell you who you are, a lonely and rare man like you who kept hiding in a roughly behavior di ba?”she muttered, unavoidably and...
