Jikk Too ( U + Z )

8 🌻

( Unicode )

တစ်ဖုန်းဖုန်းနှင့်ရိုက်နေသည့်
အန်တီ့ကို တားလို့မရသည်ကြောင့်
ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ပဲ
အရိုက်ခံနေရသည့်ကလေးကိုသာ
ဆွဲဖက်လိုက်ရင်း ကာပေးရတော့သည်...

အန်တီကလည်း ရိုက်နေရင်းနဲ့
ကျွန်တော့ကို ရိုက်နေမိမှန်းသိတော့မှ

“ Chanyeol သားဖယ်ပေး...
ဒီကလေးကို အသိစိတ်လေးဝင်အောင်
ရိုက်ပေးမှရမှာ...အလိုလိုက်ထားတော့
ဆိုးနေတာ တအားကိုပဲ...

ဆရာကိုလည်း ဆရာမှန်းမသိ...
လူကြီးကိုလည်း လူကြီးမှန်းမသိ...
အားနာရကောင်းမှန်းလည်းမသိ...
ပြောလေ ဒေါသထွက်လေပဲ...
မသိရင် အမေက မသွန်သင်
မဆုံးမထားတဲ့အတိုင်းပဲ...
Byun Baek Hyun...
ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ်သိလား...”

ဟုမေးလည်းမေး ကျွန်တော့ရင်ခွင်ထဲက
ကလေးကို အတင်းကိုဆွဲထုတ်နေပြန်သည်...

“ ဟင့်အင်း... မသိဘူး...
သားဘာမှမမှားဘူး...
သားက စာမသင်ချင်တာပဲရှိတာ...
မေမေက အကြီးကြီးတွေ
လျှောက်ပြောနေတာ...”

ဟု ကျွန်တော့ရင်ခွင်ထဲကနေ
ဂျစ်တူးက ပြန်အော်ပြောနေသည်...

“ သြော်...ကဲ...ဒီကလေးကတော့
အရိုက်ခံနေရတာကိုမမှတ်ဘူး...
ဟိုမှာ မအေက ဒေါသထွက်နေတာကို
ငြိမ်ငြိမ်နေ...”

ဟု သူ့ခေါင်းလေးကို အားနှင့်ဖိကာ
ပြောလိုက်တော့ ကျွန်တော့ကိုမော့ကြည့်ကာ

“ ဟွန့်...အဲ့ဒါ ခင်ဗျားကြောင့်နော်...
ကျွန်တော်အရိုက်ခံနေရတာ
ခင်ဗျားကြီးကြောင့်...”

ဟု ကျွန်တော့ကိုမော့ကြည့်ကာ
ရန်ထောင်ပြန်သည်... ဒီလောက်
အရိုက်ခံနေရတာကိုတောင် သူက
ရန်လုပ်နိုင်သေးသည်...

“ အေးပါကွာ...အေးပါ...
ငါမှားတာပဲထားပါ....
အခုတော့ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပါဦး...
ငါ့ကျောပြင်တွေလည်း နာနေပြီ...”

ဟုပြောလိုက်သည်ကို အန်တီက
ကြားသွားသည်ထင်သည်...
ရိုက်နေတာ ရပ်သွားကာ

“ သား...အဲ့ကလေးကို ကာပေးမနေနဲ့...
အခုတော့ သားပါရောပြီးနာနေပြီမလား...
လွှတ်ပေးလိုက် သူ့ကို...အန်တီ့ကိုပေး...
ဒီနေ့ သူ့အရေခွံကို နွှာပစ်ရမယ်...”