"11"

115K 14.3K 6.6K
                                    


Zawgyi❤️

"အခန္းေ႐ွ႕က ဘယ္သူလဲ.. ငါတို႔ကိုတစ္ခ်ိန္လုံးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္"

သာဒင္က ဆရာထြက္သြားခ်ိန္တြင္ သိလိုဟန္ျဖင့္ ဆိုသည္။စာဂ်ပိုးက အခန္းေ႐ွ႕ျပန္ၾကည့္ရင္း

"ျမင္ေတာ့ျမင္ဖူးသလိုလိုပဲကြ"

"ငါတို႔ကို ၾကည့္ေနတယ္ဆိုေပမယ့္ အတိအက်ေျပာရရင္ ေအးခ်မ္းကိုပဲ တစိုက္မတ္မတ္ စိုက္ၾကည့္ေနတာကြ..မင္းသတိထားမိလား"

ဒူဒူစကြက္က တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ႏွင့္ စိတ္ဝင္တစားေဆြးေႏြးခန္းဝင္ေနၾကရာမွ ခ်စ္တီးက မ်က္မွန္တစ္ခ်က္ပင့္ၾကည့္ရင္း တရားသမားကို လွည့္ေမးသည္။

"ေအးခ်မ္း မင္းအသိလား အဲဒါ"

သူတို႔ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးဝင္ေနစဥ္မွာပဲ ထိုလူက သူ႕အက်ႌလက္႐ွည္ကို ပခုံး‌ေပၚ ပတ္တင္ရင္း အခန္းထဲသို႔ခပ္ျပဳံးျပဳံးႏွင့္ ဝင္လာသည္။

"ေဟး ဘုရားျဖစ္မယ့္အုတ္နီခဲေလး... ကိုယ့္ကိုမွတ္မိလား"

တရားသမားက မ်က္ခုံးႏွစ္ဖက္ေကြးၫြတ္သြားၿပီး မအူမလည္ျဖင့္...

"ဘယ္သူလဲခင္ဗ်"

"ကိုယ္ကမွတ္မိမယ္ထင္ေနတာ.. ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး"

ေအးခ်မ္းက ေခါင္းကုတ္ဖင္ကုတ္ႏွင့္ အသည္းအသန္ စဥ္းစား‌ေန႐ွာသည္။ခဏၾကာေတာ့ "ေၾသာ္"ဟု ဆိုကာ သတိရဟန္ျပဳသည္။

ထိုလူက ဝမ္းသာအားရႀကီးျဖင့္

"သိၿပီမဟုတ္လား...မွတ္မိၿပီမလား ကိုယ့္ကို"

ေအးခ်မ္းက ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး

"မွတ္မိၿပီ မွတ္မိၿပီဗ်..
ခင္ဗ်ား စာခိုးခ်တဲ့လူ"

တိန္..

ဒါပဲ မွတ္ထားရသလား။

"‌အဲေန႔ကေလ မင္းစကားနားေထာင္ၿပီး ကိုယ္စာမခိုးခ်လိုက္ဘူးသိလား"

တရားသမားမ်က္ႏွာ‌ေလးက လျပည့္ဝန္းလို ျပဳံးျပဳံးႀကီးျဖစ္သြားသည္။

"ခုလို ေလာဘကိုပယ္ၿပီး အမိုက္ေမွာင္ထဲက ႐ုန္းထြက္ႏိုင္တာဟာ အင္မတန္မြန္ျမတ္ပါတယ္.. ခုလိုဉာဏ္အသိပြင့္သြားတဲ့အတြက္ ခုဘဝေရာ ေနာင္သံသရာပါ အက်ိဳးေပးမွာ မုခ်ပါပဲ"

My DuDuDin ♡Where stories live. Discover now