Zawgyi ❤️
"လူနာ သတိရလာၿပီ"
Nurse တစ္ေယာက္၏ ေအာ္သံအဆုံးတြင္ သူ႕ထံေျပးလာေနၾကေသာ ေျခသံအခ်ိဳ႕ကို သဲ့သဲ့ၾကားရသည္။ကိုက္ခဲေနေသာေခါင္းကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈ၍ က်ိန္းစပ္ေနေသာ မ်က္လႊာတို႔ကို အားယူၿပီးဖြင့္မိသည္။
ေကာင္ေလး...
သူ႕ေကာင္ေလး ဘယ္မွာလဲ။
ပတ္ပတ္လည္ ေဝ့ဝဲ႐ွာၾကည့္ေသာ္လည္း သူ႕အိုေအစစ္ေလးကို မေတြ႕ရ။စိုးရိမ္စိတ္တို႔ႏွင့္အတူ သူ႕ေဘးက pressureတိုင္းရန္ အလုပ္႐ႈပ္ေနေသာ ေဒါက္တာ၏လက္ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္သည္။
"ေကာင္ေလးေရာ..ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူပါလာတဲ့ေကာင္ေလးေရာ"
"ဟိုဘက္ခန္းမွာ ႐ွိပါတယ္"
ဝုန္းခနဲကုန္းထလိုက္ၿပီး လက္မွာတပ္ထားေသာ ေဆးပိုက္ေတြကို ဆြဲျဖဳတ္လ္ိဳက္သည္။
"လူနာ..ဒီလိုလုပ္လို႔မျဖစ္ပါဘူး..ေသြးထြက္လြန္ထားတာမို႔ အႏၲရာယ္႐ွိပါတယ္..ျပန္လွဲခ်ေပးပါ"
တားေနေသာ ဆရာဝန္စကားသည္လည္း နားထဲမဝင္။ဆြဲရမလို၊မဆြဲရမလိုျဖင့္ ဗ်ာမ်ားေနေသာ nurseေတြကိုလည္းမျမင္ႏိုင္။သူ႕ေခါင္းထဲတြင္ သတိေပးေခါင္းေလာင္းသံတစ္ခုကသာ က်ယ္ေလာင္စြာ အထပ္ထပ္အခါခါျမည္ဟည္းေနသည္။
ေကာင္ေလး..ငါ့ေကာင္ေလးကို သြားေတြ႕ရမယ္။
ကိုက္ခဲေနေသာေခါင္းက ႐ုတ္တရက္ အထမွာ မိုက္ခနဲျဖစ္သြားသည္။မလဲက်ေစရန္ ကုတင္ေျခရင္းကို ထိန္းကိုင္ထားရင္း ေခါင္းၾကည္လိုၾကည္ျငား တစ္ခ်က္ခါလိုက္သည္။
"လူနာ လႈပ္႐ွားလို႔မရေသးပါဘူး.. လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရင္ ဒဏ္ရာက ေသြးေတြျပန္ထြက္လာပါလိမ့္မယ္"
"သူ႕ကိုေတြ႕ခ်င္တယ္"
"ဟိုဘက္ခန္းကလူနာလား..စိတ္ပူစရာမ႐ွိပါဘူး..နည္းနည္းပါးပါး ပြန္းပဲ့သြား႐ုံေလာက္ပါပဲ"
ပြန္းပဲ့သြားတယ္တဲ့လား။နာမွာစိုးလို႔ အသည္းယားမိတိုင္း သူေတာင္ မဖ်စ္ညႇစ္ရဲတဲ့ ေကာင္ေလးကေလ....။
"လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားလုပ္လို႔ မရေသးပါဘူး..ေသြးေပါင္ခ်ိန္ေတြ ထိုးက်ေနပါတယ္..ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေဆးကုသမႈကို ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးခံယူေပးပါ"
YOU ARE READING
My DuDuDin ♡
Romance{Both Zg&Uni} အသေမခွီးရတောင် တစ်ချက်တော့ပြုံးမိဖို့ အာမခံပါတယ် ..💚 Start - { 11,8,2020 } End - { 25,11,2020 } အေသမခြီးရေတာင္ တစ္ခ်က္ေတာ့ျပဳံးမိဖို႔ အာမခံပါတယ္ ..💚
