Zawgyi ❤️
"ကဲ လူစုံရင္ ကားထြက္မယ္ေဟ့"
လူမ်ားစုံမစုံ စီစစ္ၿပီးေသာအခါ သူတို႔အားလုံးကို သယ္ေဆာင္လာေသာကားႀကီးသည္ လြမ္းေမာတမ္းတဖြယ္ေကာင္းေသာ ႐ွမ္းျပည္နယ္ႀကီးကို ေက်ာခိုင္းႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရၿပီျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းသူ/သားမ်ားသည္ အလာတုန္းကႏွင့္ ကြဲျပားျခားနားစြာ တက္တက္ႂကြႂကြမ႐ွိဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္လ်က္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးသာ လိုက္ပါလာၾကသည္။
ရက္ပိုင္းေလးသာ ေျခခ်ခြင့္ရလိုက္ေသာ ခ်ယ္ရီတို႔စံျမန္းရာေျမသည္ သူတို႔အားလုံးအတြက္ မေမ့ရက္ႏိုင္ဖြယ္အမွတ္တရမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာအခိုက္အတန္႔တို႔ကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးျခင္းျဖင့္ ဧည့္ဝတ္ေက်ပြန္ခဲ့႐ွာသည္။
ႏႈတ္ဆက္ပါသည္ ေမာတို႔ျပည္။
အခါအခြင့္ၾကဳံလွ်င္ တစ္ခါတစ္ေခါက္ေတာ့ အေရာက္လွမ္းခဲ့ပါဦးမည္။
"သာဒင္"
သူ႕ထိုင္ခုံကိုမွီလ်က္ မ်က္စိေလးမွိတ္ကာမွိန္းေနေသာ သာဒင့္ေဘးနားတြင္ ေျခစုံရပ္လိုက္ၿပီး ႏိုင္လြန္က တိုးတိုးေလးေခၚသည္။
"ဟုတ္ကဲ့ဗ်"
ႏိုင္လြန္က ပါးစပ္ေပၚလက္ညိႇဳးတင္လ်က္ သာဒင့္နံေဘးခုံတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ တရားသမားေလးကို ေမးဆတ္ျပၿပီး "႐ွဴး တိုးတိုး"ဟုဆိုသည္။
"ငါနဲ႔ထိုင္ခုံလဲေပးပါလား"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲဗ်"
"ကားေနာက္မွာဆို မူးလို႔..ေနရာလဲေပးပါလား ေနာ္"
"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္မွာသြားထိုင္ရမွာလဲဗ်"
ႏိုင္လြန္က ကားေနာက္ပိုင္း႐ွိ သူ႕ေနရာကို ေမးဆတ္ျပသည္။
"ကိုထိန္ညီးေဘးက ငါ့ေနရာမွာသြားထိုင္လိုက္"
"ဗ်ာ....."
သာဒင္ခမ်ာ ႏိုင္လြန္ကိုလည္းအားနာ၊ ေနရာကလည္း လဲမေပးခ်င္သျဖင့္ ေခါင္းေလးကုတ္ၿပီး ဆုံးျဖတ္ရခက္ေန႐ွာသည္။
"အား မူးတယ္ မူးလိုက္တာ..ေဝါ့ ေအာ့"
႐ုတ္တရက္ႀကီး ေခါင္းကိုဖိလ်က္ ကားၾကမ္းျပင္ေအာက္ ေခြက်ၿပီးပစ္လဲေတာ့မတတ္ျဖစ္ျပေနေသာ အေမာင္ႏိုင္လြန္ေၾကာင့္ သာဒင္မွာ ဘာမွမတတ္ႏိုင္႐ွာေတာ့ဘဲ ေနရာလဲေပးရန္သာ သေဘာတူလိုက္ရေတာ့သည္။
YOU ARE READING
My DuDuDin ♡
Romance{Both Zg&Uni} အသေမခွီးရတောင် တစ်ချက်တော့ပြုံးမိဖို့ အာမခံပါတယ် ..💚 Start - { 11,8,2020 } End - { 25,11,2020 } အေသမခြီးရေတာင္ တစ္ခ်က္ေတာ့ျပဳံးမိဖို႔ အာမခံပါတယ္ ..💚
