Zawgyi
"သားေရ သာဒင္ေလး ခဏဆင္းခဲ့ပါဦး"
ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အဝတ္အစားလဲေနစဥ္မွာပဲ အခုမွအိမ္ျပန္ေရာက္လာဟန္တူေသာ အေမ့ေခၚသံကို ၾကားရသည္။
"ဟုတ္ လာၿပီဗ်"
တပ္လက္စ ႐ွပ္အက်ႌၾကယ္သီးတို႔ကို အျမန္တပ္ကာ အိမ္ေနရင္းပုဆိုးကို ျပန္ျပင္ဝတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အနည္းငယ္႐ႈပ္ပြေနေသာေခါင္းကို တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ၿဖီးလိုက္ၿပီး အေမ႐ွိရာ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းလာခဲ့သည္။
ဧည့္ခန္းတြင္ အေမႏွင့္အတူ အေမ့အ႐ြယ္အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရသည္။
သာဒင္က ခင္မင္ႏွစ္လိုစြာ ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး အေမ့အနီးသို႔ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
"လာ သား အေမ့အသိေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမလို႔ ေခၚလိုက္တာ"
"ဟုတ္ကဲ့ဗ်"
"ဒါ အေမတို႔ ႐ြာမွာေနခဲ့ၾကတုန္းက အရမ္းကို ခင္ခဲ့ၾကတဲ့ အေမ့သူငယ္ခ်င္းေလ.. သူကအေမ့ထက္ေျခာက္လႀကီးတယ္ဆိုၿပီး အေမ့ကို သူငယ္ခ်င္းလိုေရာ အစ္မတစ္ေယာက္လိုပါ ဂ႐ုစိုက္ေပးခဲ့တာ.. ေဒၚခင္ထား တဲ့..သား ေကာ့ေကာ့ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါဦး"
ေဒၚခင္ထားက ခပ္ဖြဖြရယ္သည္။
"ျမတ္ရယ္ ညည္းဟာေလ.. ရန္ကုန္မွာေနတာပဲ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီ..အခုထိ ႐ြာအသုံးေတြကို မေမ့ေသးဘူးကိုး"
[A/N အဆုတို႔ဘက္က ႐ြာဘက္ေတြမွာ ကိုယ့္အေမရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြဆို ေကာ့ေကာ့ လို႔ ေခၚလို႔ရပါတယ္။႐ြာအသုံးေပါ့ ]
"ေမ့စရာလား ထားရယ္..ျမတ္က ႐ြာမွာ သိပ္ေပ်ာ္ခဲ့တာ"
ေျပာရင္း အေမက ျပန္လြမ္းသြားဟန္။
မ်က္ဝန္းတို႔က ေဆြးရိပ္သန္းသြားသည္။
"ျမတ္ရယ္ ၿပီးခဲ့တာေတြ ၿပီးပါေစေတာ့ဟယ္"
"ကြၽန္မေတာ့ ဒီတစ္သက္ေမ့ႏိုင္ေတာ့မယ္မထင္ဘူး ထား"
သာဒင္ႏွင့္ ေကာင္မေလးမွာ ဘာတစ္ခုမွနားမလည္သည္မို႔ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးေတြႏွင့္သာ နားေထာင္ေနရသည္။
YOU ARE READING
My DuDuDin ♡
Romance{Both Zg&Uni} အသေမခွီးရတောင် တစ်ချက်တော့ပြုံးမိဖို့ အာမခံပါတယ် ..💚 Start - { 11,8,2020 } End - { 25,11,2020 } အေသမခြီးရေတာင္ တစ္ခ်က္ေတာ့ျပဳံးမိဖို႔ အာမခံပါတယ္ ..💚
