TWO BODIES, ONE GOODBYE 1 (COMPLETED)

TBOG 36: THE WEDDING

Terry's POV

Life is quite unfair. Someone will come and someone will leave. But the only thing I'm sure about is, Love is unique and unbeatable. This will teach you how to cry, laugh and how to be crazy.

"Mama? Are you ready for the wedding?" Jennifer asked. I nodded at her.

"Kay tagal na panahon ko 'tong hinintay. And I won't miss this... This special day!" she widely smiled.

"Ako rin... This is my dream too!" Saad nito habang inaayos ang damit kong nagugusot.

"Hindi ko nga akalain na magaganap 'to at sa harap ng maraming tao..."

"Shhhh eto na 'to! Wala nang atrasan!" I laughed gently.

It's been 8 years ago when the accident happened. Walong taon na nang magising si Theo at walang maalala. But because of our help, natulungan namin siyang mabigyan ng panibagong pag-asa. Hindi namin siya iniwan sa laban at kasama niya kami sa bawat hakbang patungo sa kinabukasan.

Kasalukuyan kaming nandito ngayon sa labas ng simbahan at hinihintay ang pagbukas ng pinto bago masilayan ang loob at bago harapin ang maraming taong naghihintay.

I saw the different people walking in aisle as the music started.

"Ring berrer...." The organizer murmured.

"Next... Don't forget to smile ha!" She guided those young ones.

I thought, everything will end nothing...

"Mamala? Ikaw na..." nagsimula akong maglakad sa gitna ng lahat. Ang ganda ng kulay ng motif at ang ganya ng arrangementa. Ang mga bulaklak ay galing pang ibang bansa at halatang pinaghandaan ng sobra ang araw na 'to.

[Not sure if you know this
But when we first met
I got so nervous
I couldn't speak]

Madaming naganap sa buhay ko at sa buhay ng nakapaligid sa akin. Iba't ibang sakit at pagdurusa ang aking nadama. Ngunit sa kabila ng 'yon, eto ako lumalaban hanggang kaya.

Kailangan nating masaktan para matuto. Kailangan nating maging masaya para ngumiti at maging handa sa susunod na gyera. Kailangan nating magmahal dahil kailangan. Kailangan nating magpatawad upang mapalaya ang ating mga sarili. Kailangan nating magbigay ng pag-asa upang makatulong sa pagbangon ng iba. Kailangan nating hayaan ang iba na umalis sa buhay natin upang matuto tayong magpalaya ng mga taong nagiging sanhi ng sakit sa atin. At huli, kailangan nating ngumiti sa kabila ng lahat para hindi ipahalata ang pighati na sa puso nati'y unti-unting humahati.

Matatag tayo e, pero hindi rin sa lahat ng pagkakataon.

I saw how Theo smiled at me straightly. His eyes are full of happiness and fulfilment despite of what happened on him. Wala siyang maalala pero nabigyan siya ng pangalawang pagkakataon na maging masaya.

[In that very moment I found the one and
My life had found its missing piece]

"She look so gorgeous.." saad ng isang batang nasa gilid.

Sa loob ng walong taon, madami ang nagbago. Si Cris, isa nang mayamang business man na may ari na ng iba't ibang kompanya. Si Rex isa nang Doctor at siya na rin ang humahawak ng hospital ng papa niya.

Si Aida, she continued her living with her family and hindi na umuwi ng ibang bansa ang magulang ni Theo and they learned how to live happily with or without too much money.

[ So as long as i live i'll love you
Will have and hold you
You look so beautiful in white]

Samantalang si Theo, he took and pursue Bachelor Degree of Philosophy at ngayon, naging isang ganap na pari na. Ngayon, siya rin ang magbibigay basbas sa aking apo at sa kanyang matalik na kaibigan---Kyle.