Unnoticed but noticeable

Chapter 5

Chapter 5

Lumipas Ang dalawang linggo simula noong huli naming usap ni koji at huling Kita ko Kay kim. Sabi ni Yaya suming ay pumunta lamang daw si kim at mga kaibigan nito para mag celebrate Ng birthday Ng Isa sa mga kaibigan nito. sa dalawang linggo din na iyon tatlong beses Kong makitang nag uwi Ng babae si koji at umaga na nauwi.

Madalas Rin na nag papagabi ako Ng uwi para natutulog nalang. katulad Ng dati ay umiiwaa ako Kay koji. Sa dalawang linggo din na iyon pinag isipan ko na Rin Ang pag lilipat ng bahay. naisip ko ang farm na nakapangalan saakin. marami naman doon Ang mga Kubo para sa mga bumibisitang Turismo Kaya naisip ko na baka pwede na iyon para lipatan ko. hinihintay ko na lamang na dumating sila tita pa makapag paaalam kahit Alam Kung napaka impossible na mangyari Ang gusto ko.

"what's with that face? " mabilis na napatingin ako Kay eugine ng mag salita Ito. nagulat Kasi ako dahil iniisip ko pa din Ang paglipat na gagawin ko.

"Ako naman kasama mo pero mukang iba Ang nasa isip mo..." nakasimangot na dagdag pa nito.

"Arayy!" hiyaw nito matapos ko siyang paluin sa braso. Ang OA po Kasi Niya. Ang lalim na nga Ng iniisip ko nag dadrama pa siya.

"Kasi iniisip ko na lumipat na Lang sa farm namin sa kabilang bayan para doon nalang manirahan.." He sighed when he heard me about moving in solo. dati ko pa itong nabanggit sakaniya pero hanggat maari daw sana ayaw Niya na mag isa ako kahit marami naman akong pwedeng makasama sa farm.

"Inaaway ka nanaman ba ng mag kapatid na iyon Kaya gusto mong umalis?"
agad akong umiling para sabihing Hindi pero tinampi Lang nito Ang noo ko at tumingin sa malayo.

Mag kasama Kasi kami ngayon matapos Niya akong sunduin sa school kahit mukang kagagaling Lang din niya sa eskwelahan nila dahil naka uniporme pa Ito. Sa kabilang bayan Kasi siya napasok at katulad ko nasa third year college na din siya. civil engineering Ang kaniyang kurso dahil iyong Ang gustong gusto talga nya.

"Naisip ko lang Kasi na habang nag aaaral ay mag hahands on ako sa farm namin. matagal ng nakapangalan iyon sakin pero hanggang ngayon Wala pa akong nagagawa para palaguin iton." dagadag ko matapos kung ikwento sakaniya ang tungkol sa farm na naiwan nila mommy.

"Hindi bat gusto mo mag focus sa pag aaral? paano kapag napabayaan mo ang grado mo? nag may maintaining kapa naman sa utak mo " sabay halakhak nito. paano Naman Kasi gusto ko talga na ma maintain Ang grado ko sa average na dos at Hindi na baba pa doon.

"Oo nga pero tinging ko Kaya ko pa naman pag sabayin iyon. Isa pa balak ko na tuwing weekend Lang mag hands on at buong weekend ko ay sa pag aaral. Marami akog vacant hour so I can handle it. " Gaving him assurance that I can manage it.

"Hmm Wala naman siguro akong magagawa Kung Yan Ang Plano mo. tsaka Sino ba ako para pigilan ka.." agad na nanlaki Ang mata ko dahil nag dadrama nanaman Ito. ayaw daw Kasi Niya na mapalayo ako sakanya dahil mahihirapan siyang bisitahin ako lagi.

"Kainis ka Naman eh! ano bang sinasabi mo? syempre best friend Kita..." umakto Naman itong nasaktan dahil humawak Ito sa puso Niya at parang nahihirapan na huminga.

"Best friend...." mahinang usal Niya.

"Oo nga. bakit ba?" nag tatakang tanong ko sakanya..

"Wala po best friend.." pag diin pa niya sa salitang best friend

Hindi rin kami nag tagal at nag pasya ako na umuwi na dahil parehas pa kaming naka uniform at mag gagabi na. ayoko Naman na isipin Ng mga tao sa paligid na nag bubulakbol kami dito.

sumakay ako sa likod niya matapos nitong paandarin ang kaniyang motor. balak ko Sana na mag Jeep nalang o Kaya tawagan si manong para sunduin ako pero ayaw Niya. siya nalang dawal mag hahatid saakin dahil dala Naman Niya ang kaniyang motor.