Unnoticed but noticeable

Chapter 19

Chapter 19

Wala sa sariling pumasok ako sa school kinabukasan, kahit masama ang aking pakiramdam ay pinilit kung bumangon dahil malapit na ang aming finals.

Mabuti na lamang halos wala kaming vacant ngayong araw kaya naman pansamantala kung nakalimutan ang bigat na aking nararamdaman.

I was planning to go back mansion para makausap si tita at mag paliwanag. Wala akong maintindihan sa nangyayari at hindi ko makita ang dahilan ng galit niya dahil lamang sa simpleng pag ka gusto saakin ng anak nila. Hindi ko tuloy maiwasang isipin na mayroon pang malalim na dahilan.

I texted koji kung pwede kaming mag kita. Gusto ko siyang makausap bago ko kausapin si tita.

Koji replayed Kung saan kami mag kikita kaya agad akong pumunta sa sinabing lugar matapos ang huling klase ngayong araw.

His already there when I get there. Sa park kung saan malapit ang mansyon at pinag tambayan ko noon dahil sa naiinis ako sakanya.

Malayo ang tingin at seryoso lamang itong nakatanaw sa malayo. He look very frustrated at mukang wala itong tulog ng ilang araw dahil sa halos nangingitim na paligid ng mata. Hes still wearing his uniform at medyo magulo ang buhok dahil sa ilang beses niyang pag sabunot rito but still his gorgeous and no one can deny it.

Tumikhim ako para kuhain ang kaniyang atensyon.

He look at me blankly and tired eyes. He clinched his jaw before he walk fast from me. He hugged me so tight that i cant even move in surprised.

"Ko..koji!"

"Please. Kahit ilang minuto lang...." Paos na pakiusap niya. I nod and let him hugged me for a minute. Suddenly I felt pity for him. Pakiramdam ko ang bigat ng pinag daraanan niya na walang wala iyong bigat na pinag dadaanan ko.

"Im sorry... This is all my fault..." Bulong niya at mas lalong hinigpitan iyong yakap niya saakin.

"Its not about what I feel for you Ree.. its more than that why mommy furiously mad... Im so sorry. Sana pinakinggan kita... Sana hinyaan ko na lang ang nararamdaman ko... Sana kaya kitang kalimutan ree...." Bigla ay naiyak ako habang yakap niya dahil ramam na ramdam ko ang pag tulo ng kaniyang luha ko sa aking balikat.

Why koji?
Why are you crying?

Pinilit kung kinalas ang kaniyang pag kakayakap saakin pero hindi siya nag patinag na parang kapag kumalas siya ay iyon na ang magiging huli.

"Why is more than what you feel koji... What do you mean? .. " naguguluhan na tanong ko sakaniya. Unti unti ay kumalas siya ng yakap saakin pero nanatili ang kamay niya saking bakikat. He look at me directly in eyes. I still saw his wet eyes.

"Please.." Pakiusap ko.

Pakiramdam ko may gusto siyang sabihin na hindi nya masabi. Naguguluhan ako kung anong ibig sabihin niyang its more than what he feel for me.

"Im sorry if pissing you off will come to this...." My jaw dropped. Halos gumuho ang aking mundo dahil sa huli niyang sinabi. Ganun na lang iyon? My heart feel like it broke into pieces. Nanghina ako sa kaniyang sinabi. Nabingi ako.

"Wh...what??" Hindi makapaniwalang tanong ko .

Is he one of his trick to pissed me? Pinag lalaruan niya nanaman ba ako? Sunod sunod na tumulo ang aking luha at unti unting umatras palayo sa kanya..

How could you!

Parang ayoko iyong paniwalaan pero galing na mismo sa kaniya na his just pissing me.

Was his feeling for me is true? Or just his tricks again dahil galit pa rin siya saakin?

"Was your feelings for me was true...?" Halos paanas na tanong ko sakanya. Gusto kung malaman ang totoo.