Unnoticed but noticeable

Chapter 21

Chapter 21

4 years later........

Inihinto ko ang aking lumang suzuking motor sa parking lot. Huminga muna ako ng malalim bago ako bumaba, kinuha ko ang bulaklak na nabili ko kanina sa nadaanan kong flower shop.

Mabibigat na hakbang ang ginagawa ko habang papunta sa puntod niya. May nakasalubong ako na couple na nakatingin sa akin pero agad na nilagpasan ko sila.

"Hoy madaya kamusta kana dyan?" Pambungad kong Sabi sa puntod niya na parang sasagot ito sa tanong ko. Tinanggal ko ang aking itim na sombrero bago na upo sa damuhan paharap sa kaniyang puntod. Nag sindi ako ng kandila bago taimtim na nag dasal.

"I really miss you eugine...." Pabulong kung sabi matapos Kung mag dasal para sakanya.

Four years na ang nakalipas at pakiramdam ko parang kahapon lang ang lahat. I moved on. Tanggap ko na ang lahat na wala na sya. Masaya na ako para sakanya kung nasaan man sya naroon. Masaya ako na nakilala ko ang isang tulad nya, naging kaibigan at karamay sa lahat ng oras.

Dahil rin sakanya kaya mas ginusto kung mabuhay ng simple sa malayong lugar. Kung saan tahimik at malayo sa gulo. I give up the farm of my parents 4 year ago. Nagawa Kung ibenta iyon para makalayo sa lugar na iyon at makapag simula sa mas malayong lugar.

Hindi ko na rin nagawang tapusin ang pag aaral ko dahil nawalan na ako ng pera na pang tustos. Simula kasi ng gabing umalis ako sa condo ni kim wala na rin akong natanggap na allowance mula sa mga galvez at hindi ko na rin siguro kayang tumanggap mula pa sa kanila.

Mabuti nalang dahil ang nakabili ng farm ay hinayaang manatili roon ang mga tauhan para maging tauhan muli nito. Wala na rin akong balita sa mga galvez kahit nagkikita pa rin kami ni kim. Kim not telling about them na pinag papasalamat ko. Si jana at lance ay wala na rin akong balita ni makapag paalam sa kanila ay hindi ko na ginawa.

Namuhay ako sa bayan ng del gracia kung saan maliit lang na bayan ngunit malayo sa syudad. Ibinili ko ng maliit na bahay at lupa ang pera sa farm at ang iba ay inipon ko. I was working in small caffee near my house. Alam Kung hindi sustainable iyon kaya rumaraket ako sa pag momodelo sa kabilang mall sa bayan.

A very simple life. Simple surrounding but very contented. This is how's my life goings on now. Malayong malayo sa marangyang buhay ko noon.

I wash my own clothes. I cooked with my own and clean my house with my hands. Mag tatrabaho kapag working time at mamasyal pag katapos nito. May sariling sasakyan kahit luma pero masaya naman.

After I visit eugine grave I drive for almost 2 hours going home. Tumigil lamang ako ng matanaw ko ang dagat ng del gracia. I stopped my suzuki before I get there.

It was almost 5 in the afternoon. I climb the rock formations in the seashore to see the most beautiful view. The sunset looks like a piece of art. The sky was painted with hue blue and red-orange. Humahalo sa kulay abu na dagat ang pinaghalong kulay pula at kahel na shade ng sunset. Binigyan pa ng magandang effect ng tila mercury na kumikinang sa tubig. Kaunti na lang ang nakalitaw na araw at sandali na lang ay tuluyan na iyong lulubog at tuluyang kakainin ng dilim ang paligid. This kind of view is scenic, worthy of marveling and cherishing.

Nalungkot ako ng maalala si eugine. His the one who introduced me this kind of view. He always bring me this kind of place kaya halos mapamahal ako sa ganitong senaryo.

My heart feel heavy when I remembered him.

'I really miss you....' I whispered.

Balak ko sanang lumangoy at talunin ang baba ng tubig pero mag gagabi na kaya pinag masdan ko na lamang ang malinaw at kalmadong tubig.