Unnoticed but noticeable

Chapter 17

Chapter 17

It was a Wednesday. Isa lang iyong subject sa buong maghapon na ito pero halos apat na oras naman iyon. It was 8 am to 12 in the afternoon. Kaya ng mag hapon na ay kumain nalang ako sa labas lang ng school bago umuwi.

Habang kumakain ako ay may dalawang taong naupo saking katabing table. It was jana and lance. Nagulat pa nga ako kung bakit sila mag kasama.

"Childhood friend ko to. Kapit bahay." Agad na pakiwanag ni jana ng tanuningin ko sila kung bakit sila mag kasama.

"Really? So cute!" Hindi ko mapigilang wika na ikinangiwi ng dalawa.

"What cute in that? Ew!" Diring wika ni lance dahilan para matawa ako.

"Wait why are you alone again?" Bigla niyang tanong. As if naman na may makakasama akong kumain dahil wala naman akong kaibigan rito sa school maliban sa kanila.

"I dont have class now. Kumain lang ako them im going home early." Sabi ko

"Boring naman. Gusto mo bang sumama saamin?" Nangunot naman iyong noo ko

"Where?"

"Mall?" Napangiwi ako dahil sa sinabi ni jana. Lance laughed.

"Ayoko. I rather read books than go to mall." Simpleng sagot ko lamang. Wala naman kasi akong hilig na mag lakad lakad sa mall. Nagagawi lang ako rito tuwing bumubili ako ng books sa bookstore.

Hindi naman nila ako napilit na kaya naiwan akong pinag patuloy ang pag kain sa lunch ko.

Matapos Kung kumain ay agad akong lumabas papunta sa paradahan ng tricycle malayo kasi iyong paradahan ng jeep at bus kaya balak kung mga tricycle nalamang pauwi kahit may kamahalan dahil sa kabilang bayan pa ang farm.

Habang nag iintay ako ay nabaling ang aking atensyon sa pamilyar na mustang na nakaparada sa malapit. Koji was there. Pinag masdan ko siya para makita kung ano ang kaniyang ginagawa rito at kung sino ang kasama niya. Wala pang ilang minuto ay agad na may lumapit ditong babae. Mukang kaklase niya ito dahil parehas sila ng uniform. Muntil pa akong mabuwal sa pag kakatayo ng halikan siya ng kakarating lang na babae.

What the fuck!

Wala talaga siyang Pinipiling lugar makipag landian. How could you koji! May pamahal mahal kapa pero heto nakikipag landian ka lang pala. My heart ache of what i saw pero agad ring kinalma ang aking sarili dahil wala naman akong karapatan na magalit sa kanya.

Agad akong pumara ng tricycle whem i saw his gaze looking at me now. Gulat na gulat ito na parang nakakita siya ng multo. Ng matauhan ay agad itong tumalima at tumkbo papunta saakin pero agad naman akong nakasakay na sa humintong tricycle sa aking tapat.

"Wait! Manong wait!!" Sigaw niya. Muntik ko ng sigawan si kuya matapos niyang ihinto ang sasakyan at pasakayin si koji sa aking tabi.

"Thanks manong." He said. Inirapan ko siya at sinuksok ang sarili sa gilid ng tricycle.

"Hey! Its not wht you think ree!..." Hindi ko na siya pinatapos mag salita dahil tinakpan ko ang aking tenga. Hindi naman niya kelangan mag paliwanag dahil hindi ko naman siya kasintahan at walang namamagitan saamin.

"Look, its surprised me also when tina kissed me. Im just waiting here to get my things she borrow. She said it was a thank you kiss.. Ree please! I did not do anything!" Frustrated na pakiwanag niya. Kahit tinkpan ko iyon tenga ko malinaw ko iyong naririnig. I remove my hands in ear then smiled light to him.

"Its okay koji. You dont have to explain.." I simply said

Nauna na akong naglakad patungo sa bahay matapos naming makarating. Iniwan ko siya at hinayaang magbayad ng pamasahe sa tricycle. Binuksan ko ang pintuan at agad nang pumasok doon.