Unnoticed but noticeable

Chapter 25

Buong mag hapon yata akong natutulala sa trabaho dahil sa huling sinabi sakin ni kim bago ito mag paalam na aalis na. Dumating rin ako sa bahay na wala na si koji na ipinag papasalamat ko dahil ayokong makita siya at pag isipan ang lahat ng sinabi ng kapatid nya.

Nag iisip ako kung anong gagawin ko ngayong weekend but seems like I cant think properly. Nag iintay na rin na baka maligaw sina linds and beks para mag alok Kung saan kami pupunta ngayon araw. Ewan ko ba, hindi kasi talaga ako mapalagay na nasa bahay lang at walang ginagawa.

Mabuti na lang nagawi ako ng kusina para mag hanap ng pwedeng kainin. I groand in frustration to see that my reef is empty. Mabuti nalang may sweldo na ako sa raket ko last yesterday kaya may ibibili ako ngayon. Punuin ko na lang siguro ito habang may budget akong hawak ngayon. Ayoko naman na mag withdraw Lang para sa groceries ko ngayon.

Wearing a grey pants and black sando ay lumbas na ako. Naka tsinelas lang rin ako bago sumakay sa aking motor. Malapit lng naman iyong maliit na groceries store dito kaya hindi ko na kelangan pang mag bihis, besides wala rin naman akong pakialam kung anong saaabihin ng makakakita saakin.

Tulak tulak ang cart na pumasok ako sa loob ng groceries store. Inuna ko na rin ang mga delata at instant food na pwede kung makain ano mang oras. Kasunod ang coffe section. Mag iisang oras din akong namili roon at halos mapuno ko iyong cart dahil sa dami nito. Mahihirapan yata akong isakay ito.

Pinasadya kung ipakahon ang aking mga nabili at pinabuhat na rin papunta sa aking motor para matulungan akong itali iyon roon.

"Maam okay na po.." nahihiyang sabi ng assistant ng groceries store.

"Thank you.." ngiti ko sakanya na ikina blush nito. Tumango ako sakanya bago ako sumakay. Hindi pa man ako nakakalis ay nakita ko ang pamilyar na sasakyan na huminto sa kabilang stablisyemento. It was koji with a girl. This time hindi na si chiara kundi hindi kilalang babae. Tsk.

Paano ako maniniwala sa mga sinabi ni kim kung lagi ko Naman siyang makikitang iba iba ang kasamang babae.? Mabilis akong lumayo sa lugar na iyon bago pa niya ako masilayan.

Bago pa ako makarating sa aking bahay ay natatanaw ko na ang isang hindi pamilyar na sasakyan na nasa tapat ng aking bahay. It was a very expensive car. Siguro nakiparada lang at hindi ako ang sadya nito. Inilihis ko ang aking motor para makadaan. Hindi pa man ako tuluyang nakakaalis sa aking pag kakaupo ay may dalawang tao na ang lumabas sa magarang sasakyan iyon.

Ilang beses akong napakurap para makita ang dalawang tao na lumabas roon. Kahit bahagyang tumanda ang itsura hindi maitatago ang nag susumigaw na pag ka sopistikada ng babae. Hindi ko alam kung anong ggawin ko. Kung bubuhatin na ang dala ko at talikuran sila o takbuhin sila at yakapin ng mahigpit.

"Ree...." Tita sunny whispered. Namungay ang aking mata dahil sa paraan ng pag tawag niya. It was like how she called me before, full of love for me. Im hang. I cant move. Gusto ko ng tumalikod dahil naalala ko nanaman iyong pang tatraydor nila saakin.

"Pwede ka ba naming makausap?" This time si tito ang lumapit saakin. Bahagya akong tumango kahit hindi parin ako makapaniwala na narito sila saaking harapan after so many years at dito pa talaga. I wonder how did they know where I am.

Binuksan ang pintuan para makapasok sila sa loob. I can see how tita looking my whole small house and disgust all over to her face while tito look natural until he sit to my small sofa. Well, I did not surprised to her look. Namuhay sila na mansion ang bahay at hindi sa ganitong bahay ko. Baka nga mas magand pa rito ang kanilang bodega sa likod na nilalagayan ng mga lumang gamit. Katulad ng reaction ni koji when he saw my house and now I felt how small I am for them.