ဒီလိုနဲ႔ ေႏွာင္းရန္ကုန္ေရာက္တာ တစ္လျပည့္သလို အရာရာ ေနသားတက်ျဖစ္ေနၿပီမို႔ ေမေမလည္း ျပန္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ေႏွာင္းလည္း ေဆး႐ုံကလူေတြရဲ့ ကူညီေဖးမမႈကို အျပည့္အဝရသလို မမခ်ိဳကလည္း ေႏွာင္းကိုအရမ္းခ်စ္တာမို႔ အစစအရာရာ ကူညီေပးခဲ့တာေၾကာင့္ ေဆး႐ုံမွာအခက္အခဲမရွိ အဆင္ေျပေနေတာ့ ရန္ကုန္မွာေနရတာ ေနေပ်ာ္လာပါၿပီ။
ဒီေန႔ ကိုကိုက သူတို႔ထုတ္လုပ္ေရးရဲ့ ႐ုပ္ရွင္ကန္ေတာ့ပြဲအတြက္ ဘုရားကိုသြားမွာျဖစ္သလို ေႏွာင္းကိုလည္း ဒီေန႔ အျပင္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ ေျပာတာေၾကာင့္ ျပင္ဆင္ရပါေတာ့မယ္။
သို႔ေပသည့္ ေႏွာင္းအခန္းက ေရမလာတာေၾကာင့္ ပန္းႏုအခန္းကိုသြားေသာ္လည္း ေရကမလာ။ တစ္အိမ္လုံးမွာ ဘုရားခန္းရဲ့ညာဘက္အျခမ္းက ပိုက္ပ်က္ေနတာမို႔ ေရမလာဘူးေျပာတာေၾကာင့္ ေႏွာင္ေရခ်ိဳးစရာ တစ္ေနရာသာ က်န္ေတာ့သည္ေပါ့။ အဲ့ဒီအခန္းက ဘုရားခန္းရဲ့ဘယ္ဘက္ ဒုတိယေျမာက္အခန္း ေႏွာင္းအခန္းရဲ့ေရွ႕တည့္တည့္က ကိုကိုေနတဲ့အခန္းပါ။
“ကိုကို . . . ကိုကို႔ . . . ေႏွာင္းပါ”
“လာၿပီ လာၿပီေႏွာင္း”
ကိုကို႔ အခန္းတံခါးကိုထုေတာ့ လာၿပီဆိုတဲ့အသံႏွင့္အတူ ကိုကိုက အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ေပးလာပါတယ္။
“ကိုကို႔ ေႏွာင္းနဲ႔ပန္းႏုအခန္းက ေရမလာလို႔။ အဲ့ဒါ ကိုကို႔အခန္းကို ေရလာခ်ိဳးခ်င္တယ္”
“အင္း လာေလေႏွာင္းရဲ့”
“ဟုတ္ အဲ့ဒါဆို ခဏေနလာခဲ့မယ္ေနာ္”
အခန္းကိုျပန္ၿပီး အဝတ္အစားနဲ႔တဘက္ ျပန္ယူလိုက္တယ္။ ေရခ်ိဳးဖို႔ျပန္လာေတာ့ အခန္းထဲမွာ ကိုကို႔ကိုမေတြ႕ေတာ့ဘူး။ ေႏွာင္းလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရခ်ိဳးလို႔ရေအာင္ အျပင္ထြက္ေပးတာလို႔ ထင္တာေၾကာင့္ အကၤ်ီေတြကို ကိုကို႔ကုတင္ေပၚ တင္ခဲ့လိုက္တယ္။ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးထြက္လာေတာ့ အကၤ်ီဝတ္ဖို႔ရာ ကိုကို႔ကုတင္ေပၚက အကၤ်ီကို လွမ္းယူလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ကိုကိုကအခန္းထဲကို ဝင္လာတာေၾကာင့္ လန႔္သြားရပါတယ္။
YOU ARE READING
ချစ်၍မုန်းခဲ့သည် (Season 1)
General Fictionကိုယ့်အပေါ်သည်းခံပီး ဂရုစိုက်ပေးခဲ့တဲ့သူတစ်ယောက်ကို ဆုံးရှုံးရတဲ့အခါ ဆုံးရှူံးမှုကကြီးမားပါတယ်။ သူ့ကိုမုန်းနေမှန်းသိရက်နဲ့ သည်ခံဂရုစိုက်ပေးတတ်တဲ့သူမျိုးနဲ့ ဆုံခဲ့ဖူးပါသလား? သင်မုန်းလွန်းခဲ့ပါတယ်ဆိုတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးမခံနိုင်တဲ့အထိ...
