ဒီေန႔က သားတို႔ကိုကိုယ္ဝန္လြယ္ေပးထားတဲ့ သားတို႔ေမေမကို ေဆးခန္းျပေပးရမယ့္ေန႔ပါ။ ခက္တာက ရန္ကုန္မွာ ေႏွာင္းကားမေမာင္ရဲတာပါပဲ။ မႏၲေလးမွာေတာင္ ကားကိုကၽြမ္းကၽြမ္း က်င္က်င္နဲ႔ ရဲရဲတင္းတင္း မေမာင္းရဲခဲ့တဲ့ေႏွာင္းက ရန္ကုန္မွာသာ ေမာင္းရမယ္ဆိုရင္ ဒီေန႔တစ္ေန႔ကုန္သြားရင္ေတာင္ ေဆးခန္းကိုေရာက္မယ့္ပုံမေပၚဘူး။ ကိုနစ္ကိုေျပာၾကည့္ခ်င္ေပမယ့္ လိုက္မပို႔ေပးေလာက္ဘူးဆိုတာကို စိတ္ကအလိုလိုသိေနတယ္။
“မင္း ငါ့ကို ေျပာစရာရွိေနတာလား မိုးေႏွာင္းကမၻာ”
လူကိုေတြေတြႀကီးစိုက္ၾကည့္ၿပီး ရပ္ေနတာမို႔ တစ္ခုခုကိုေျပာခ်င္ေနတဲ့ပုံပါပဲ။
“ဟုတ္ကိုနစ္”
“ဘာေျပာမွာလဲ ေျပာေလ”
“ဟိုေလ ဒီေန႔ သားတို႔ေမေမကို ေဆးခန္းသြားျပရမွာမို႔လို႔ေလ။ အဲ့ဒါ ကိုနစ္လိုက္ပို႔ေပးလို႔ရမလား”
“ဘာလို႔ ေဆးခန္းျပရမွာလဲ”
“ဒီေန႔က သားတို႔ ကိုယ္ဝန္ရွစ္လျပည့္တဲ့ေန႔ေလ။ Ultrasound ရိုက္ရမွာ”
“ဖြား လိုက္ပို႔ေပးလိမ့္မယ္ေလ။ မင္းက ဘာလို႔သြားမွာလဲ။ မင္းမသြားလည္းရေနတာကို”
“ကၽြန္ေတာ္က သားေလးေတြနဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔”
“စကားေျပာရေအာင္ မင္းသားေတြက ေမြးေသးလို႔လား။ ခုမွဗိုက္ထဲမွာပဲ ရွိေသးတာကို”
ဟင္ ကိုႏွစ္က ဘယ္လိုလူ႔ဂြစာႀကီးလဲ မသိဘူး။ စိတ္ထဲကပဲ ေျပာလိုက္တာပါ အျပင္မွာ ထုတ္မေျပာရဲဘူး။ ေဒါသကုမၼာရကို ေၾကာက္လို႔။
“ေမြးေတာ့ မေမြးေသးဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကေလးဆိုတာ အေမ့ဗိုက္ထဲမွာကတည္းက သီခ်င္းေတြဖြင့္ျပရတယ္ စကားေတြေျပာေပးရတယ္တဲ့။ ကိုနစ္ မၾကားဖူးဘူးလား”
“မၾကားဖူးပါဘူး”
“ဟင္”
ဘယ္လိုလူႀကီးပါလိမ့္။
“မၾကားဘူးလို႔ မၾကားဖူးဘူးေျပာတာကို ဘာ ‘ဟင္’ လဲ”
“ဟို အဲ့ဒါဆို ခုလိုက္မပို႔ေပးဘူးလား”
KAMU SEDANG MEMBACA
ချစ်၍မုန်းခဲ့သည် (Season 1)
Fiksi Umumကိုယ့်အပေါ်သည်းခံပီး ဂရုစိုက်ပေးခဲ့တဲ့သူတစ်ယောက်ကို ဆုံးရှုံးရတဲ့အခါ ဆုံးရှူံးမှုကကြီးမားပါတယ်။ သူ့ကိုမုန်းနေမှန်းသိရက်နဲ့ သည်ခံဂရုစိုက်ပေးတတ်တဲ့သူမျိုးနဲ့ ဆုံခဲ့ဖူးပါသလား? သင်မုန်းလွန်းခဲ့ပါတယ်ဆိုတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးမခံနိုင်တဲ့အထိ...
