မနက္ေစာေစာအိပ္ရာထဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္ေပမယ့္ ကိုနစ္ရဲ့ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းက ေႏွာင္းကိုဖိထားတာမို႔ ထလို႔အဆင္မေျပဘူး ျဖစ္ေနရတယ္။ လူကို သူ႔ဖက္လုံးမ်ား မွတ္ေနလားမသိဘူး။ အိပ္လိုက္ရင္ အျမဲတမ္းလူအေပၚကို ေျခေထာက္ တစ္ေခ်ာင္းတင္ၿပီးအိပ္တယ္။ စအိပ္ရင္ေတာ့ အေခ်။ လူကို မတူသလို မတန္သလိုနဲ႔ ေပ၁ဝဝအကြာမွာအိပ္တယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ၿပီး သိပ္မၾကာဘူး လူအေပၚကို ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းက အျမဲေရာက္ေရာက္လာတတ္တယ္။
“ဒီးးးဒီးးးး”
ဖုန္းကို Muteလုပ္ထားတာမို႔ Vibrateကတုန္ခါၿပီး တဒီးဒီးကိုျမည္ေနပါၿပီ။ ဘယ္သူဖုန္းေခၚေနမွန္း မသိတာမို႔ ထၾကည့္ဖို႔ျပင္လိုက္ေပမယ့္ ကိုနစ္ေျခေထာက္က ဖယ္မရျပဳမရနဲ႔ ထဖို႔ အဆင္မေျပဘူး ျဖစ္ေနရတယ္။
“ကိုနစ္ ကိုနစ္”
“. . .”
“ေျခေထာက္ဖယ္ေပးပါ့လား အိပ္ရာထခ်င္လို႔”
ေႏွာင္းေျပာေတာ့မွ ေျခေထာက္ကိုဖယ္ေပးၿပီး ဟိုဘက္လွည့္ကာ ျပန္အိပ္သြားတယ္။ ဖုန္းေခၚေနတဲ့သူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သိုက္ျဖစ္ေနတာမို႔ အျမန္ဖုန္းကိုင္လိုက္ရတယ္။
“ဟဲလို သိုက္”
“အင္းေႏွာင္း ငါ ရန္ကုန္ကိုေရာက္ေနတယ္။ အလုပ္ကိစၥနဲ႔လာတာမို႔ မင္းဆီကို ခဏအိမ္လည္ ဝင္လာမလို႔။ ရလား”
အရင္လို ေႏွာင္းလို႔ေခၚေပမယ့္ အရင္လို သူ႔ကိုယ္သူ ကိုယ္လို႔မသုံးေတာ့ဘူး။ အလိုက္သိစြာနဲ႔ မင္းနဲ႔ငါလို႔ ေျပာင္းလဲသုံးေပးခဲ့တဲ့ သိုက္ရယ္ပါ။ တကယ္ကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လို ေႏွာင္းကိုဆက္ဆံေပးတယ္။
သူ႔ရင္ထဲမွာ ေႏွာင္းအေပၚထားတဲ့စိတ္က ဘယ္လိုပဲရွိရွိ အျပင္မွာေတာ့ စကားေျပာတာေလးကအစ စည္းေလးထားေပးတယ္။ ေႏွာင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ တံတိုင္းအႀကီးႀကီးက ျမင့္မားစြာနဲ႔ စည္းျခားသြားခဲ့ၿပီးကိုး။
“ရတာေပါ့ သိုက္ရ။ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ လာမလဲ”
“ခဏပဲလာမွာဆိုေတာ့ အလုပ္ကိုမသြားခင္ မင္းအိမ္ကို ခဏဝင္ခဲ့မယ္ေလေနာ္”
YOU ARE READING
ချစ်၍မုန်းခဲ့သည် (Season 1)
General Fictionကိုယ့်အပေါ်သည်းခံပီး ဂရုစိုက်ပေးခဲ့တဲ့သူတစ်ယောက်ကို ဆုံးရှုံးရတဲ့အခါ ဆုံးရှူံးမှုကကြီးမားပါတယ်။ သူ့ကိုမုန်းနေမှန်းသိရက်နဲ့ သည်ခံဂရုစိုက်ပေးတတ်တဲ့သူမျိုးနဲ့ ဆုံခဲ့ဖူးပါသလား? သင်မုန်းလွန်းခဲ့ပါတယ်ဆိုတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးမခံနိုင်တဲ့အထိ...
