HAPPILY EVER AFTER: To Hell And Back ¬ Killian Jones [3]

[ DZIEWIĘTNAŚCIE ]

Patrząc na zdruzgotaną mamę przy boku śpiącego Davida ścisnęło mnie serce. Nawet nie potrafiłam sobie wyobrazić, jaki to musi być ból. 

Bycie blisko ukochanej osoby, a jednocześnie tak daleko. 

Przełknęłam ślinę, kiedy Śnieżka nachyliła się i pocałowała wierzch jego dłoni. 

Łzy zapiekły mnie w oczach. 

Odwróciłam wzrok i spojrzałam na zmartwioną Reginę, która głęboko myśląc, nad sposobem zdjęcia klątwy, chodziła po kuchni nerwowo przeczesując włosy. 

W końcu stanęła w miejscu i patrząc na rodziców, zamrugała, wsadzając dłonie do kieszeni materiałowych spodni.

- Nie mogą cierpieć z mojej winy. - pokręciła głową i ruszyła w stronę drzwi. 

Szybko podeszłam do drzwi, zagradzając jej drogę. 

- Dokąd idziesz? - zapytałam.

- Powstrzymać Królową. Tylko ja mogę ją skrzywdzić. Cokolwiek spotka mnie, spotka też ją. 

- Nie poświęcisz się. - powiedziałam dobitnie. 

- Stello, ja nie proszę cię o zgodę. - pokręciła głową. 

- Czyżbyś zapomniała, że może czeka mnie śmierć? - założyłam ręce na piersi. 

Mama westchnęła i położyła mi dłonie na ramionach. Spojrzała mi prosto w oczy.

- Znam cię od ponad trzydziestu lat i wiem, że będziesz walczyć z przeznaczeniem. Emma też. - wskazała na blondynkę, która teraz siedziała w kuchni, obserwując pogrążoną w smutku mamę. 

- Co nie znaczy, że damy mu radę. - powiedziałam cicho, by nikt nie mógł nas usłyszeć. - Obie pogodziłyśmy się z tym, co nas czeka i tylko dlatego, że wiemy, że będziesz przy Henrym.- powiedziałam na jednym wdechu, patrząc na chłopca. - Musimy znaleźć sposób. - dodałam twardo. 

Regina patrząc mi w oczy skinęła i odsunęła się od drzwi. Niespodziewanie żwawym krokiem podeszła do nas Śnieżka, składająca na pół kartkę papieru. 

- Okej. - odetchnęła głęboko ze sztucznym uśmiechem. - Dość rozpaczania. Obudzę go. - wręczyła zmiętą kartkę Henremu. - Przekażesz mu to? - zapytała, a chłopiec od razu skinął głową. 

Mama podeszła do śpiącego w ich otwartej sypialni ojca. Poszliśmy za nią, w progu obserwując, jak usilnie stara się trzymać. 

Położyła się po drugiej stronie łóżka i objęła łagodnie policzek Davida dłonią. 

Znowu coś boleśnie mnie zakuło w piersi. Tak nie powinno być. Oboje na to nie zasłużyli. 

Śnieżka nachyliła się nad nim i zamknęła lekko oczy. Była już gotowa złożyć na jego ustach pocałunek, kiedy nagle zmarszczyła brwi. Jej oczy otworzyły się, a wzrok leniwie uciekł na lustro, stojące w rogu.