Melodía Academia (COMPLETED)

CAPÍTULO VEINTIDÓS

__________________________________________________

* * *
»——› [ Melodía Academia ] ‹——«

“ Capítulo Veintidós ”

"Auli'i." sabi ni papa nang makarating ako sa office. Bigla nila akong tinawag dahil may pag-uusapan daw kami. "Sinabi sa akin ni Mr. Grayson na muntik ka nang makuha ng taga-Harmoniço. Okay ka lang?" sabay-sabay na tanong ni papa.

Ngayon ko lang nalaman na sumbungero pala si  Cherauno.

"Okay lang ako Papa. Hindi lang ako naging alerto kaya muntik na niya akong makuha but thankfully, Uno came." sagot ko.

"Okay. Go back to you're suite." sabi ni Papa kaya nagpaalam muna ako sa kanya bago lumabas doon. Tahimik lang akong naglalakad pero wala ako sa mood para umuwi sa suite kaya naglakad-lakad muna ako sa hallway.

Ilang sandali pa'y nakita ko si Aviona sa may hallway. Kakaway na sana ako nang makita ko si Storm and like... girl.

They hugged. They even intertwined their hands. Just to give them privacy, I walked away. I'll just talk to them later.

Bumalik ako sa dinaanan ko at ilang hakbang lang ang nalakad ko nang makita ko sina Azel at Reignne, holding each other's hand.

Bitch. I look at them pathetically, getting annoyed.

Love, tsk.

Inalis ko ang tingin ko sa kanila saka naisipang umuwi na. When I entered our suite, no one's there. I sighed heavily.

Pumasok na ako sa banyo para magbihis at agad na humiga sa kama, ni di man lang namalayan na nakatulog na pala ako.

- -

"Mark my words! I'll get back on you! And I will seek revenge!" sigaw ng batang babae.

"Zemelee—"

"Who are you to call me that name?! You killer!" at kinasa niya ang baril. "Die! Just die, Auli'i!"

Agad akong nagising. Bigla nalang tumulo ang mga luha ko. Bumangon ako as I tried to wipe my tears but they even fall heavier.

My dreams are getting creepier that I have to wake myself up everytime I got nightmares. It feels like, it's true that it always gave me an eerie feeling.

I reached my knee as I cry there. No one's here. No one can comfort me.

'You have yourself.'

I wiped my tear as I get myself off to bed. I just changed my upper into hoodie since I am wearing a jogging pants. It might cold outside.

Napatingin ako sa orasan at ala una na ng madaling araw nang lumabas ako. Tahimik lang akong naglalakad. Wala nang masyadong estudyante at mga janitors nalang ang nasa hallway, naglilinis. Kapag nadadaanan ko sila, yumuyuko muna sila sa akin bago ipagpatuloy ang ginagawa.

Pumunta ako sa office nila mama't papa. Kumatok muna ako bago pumasok at nakita ko doon sina mama, papa at kuya na nag-uusap. Then they looked at me.

"Anak, bakit gising ka pa?" takang tanong ni Papa.

"Umiyak ka ba?" takang tanong din ni mama.