MAVİ TİK | Texting

16

O değil de resmen bölümlerin mesajlaşma dışında neredeyse hepsi Özgür ağzından amk  sjsjsjskakalkavshsj

Neysem iyi okumalar sarmalar,❤️

...

Mavi'nin okulunun önüne gelip çıkış zilinin çalmasını bekledim. Ben Hoca'ya midem bulanıyor diyerek çıkmış ve bir daha derse girmemiştim.

Hayır, yaptığım kesinlikle şerefsizlik değil.!

Ayağımı heyecanla yere vururken zil çaldı ve öğrenciler tek tek okuldan çıkmaya başladı.

Gözüm Eylül'e takılınca onu takmadım. Onunla işim yoktu sonuçta. Ben Mavi için buraya gelmiştim.

Eylül yanıma gelip çatık kaşlarla konuşmaya başladı.

"Aşkını mı bekliyormuş benim paşam?"

"Başlarım paşana Eylül. Defol başımdan eve git, kafeye git olmadı oyun parkına git ama yeter ki git."

Eylül kahkaha atarak cevap verdi.

"Ya gitmezsem?"

Yine beni tehtit ediyordu canım kardeşim.

"Tamam ne istiyorsun?" dedim bıkkınlıkla.

O sırada Mavi de okuldan çıkmış bize doğru geliyordu. Yani bize doğru dediğim çıkışa doğru. İşi yok bir de bize doğru gelsin. Eylül salağı yanımda olmaya devam ettikçe kimse yanıma gelmezdi zaten.

"Akşam eve gelirken bana dört tane karam, iki tane çikolatalı süt ve alabildiğin kadar luppo almayı unutma. Bak Mavi geliyor düşünme şansın yok. Evde görüşürüz."

Benden istediği şeylere sırıtmıştım. Çünkü ben yanımda para taşımazdım, taşıdığım para da Eylül'den çaldığım para olurdu.

"Bunu sen istedin kardeşim." dedim arkasından bağırıp. Beni takmayarak yoluna devam etti. Bu sırada Mavi çoktan yanıma gelmişti bile.

"Merhaba." dedim gülerek.

"En son seni öldürecektim diye yemin etmiştim ama neyse." dedi o da gülerek. Tamam bana aşıktı.

"Kıyamıyorsun bana hadi itiraf et Mavi."

"Kes Özgür ya her şeyi başka yerinden anlıyorsun."

"Tamam." dedim gülerek. "Yanlış anlamadım. Beraber yürüyelim mi?"

"Hayır." diye reddetti beni. Ama benim reddedilmeye fobim vardı.

"Evet."

"Hayır Özgür."

"Evet Mavi."

"Ay Allah'ın belası nerden çıktın sen karşıma?"

"Allah'ın belası değil lütfu." dedim Mavi sinir olsun diye.

"Sen niye bizim okulda değilsin Özgür? Bak yine yanlış anlama. Kardeşin bizim okulda ama sen değilsin. Neden?"

"Eylül'le aynı okulda okuma fikri kulağa hiç hoş gelmiyor."

"Ama sen her fırsatta onu kendi okuluna götürmekle tehtit ediyorsun."

Ah artık o tehtit etmezse ben hayatta edemem. Senin yüzünden ponçik bir abi oldum Mavi.

"E o benim bu düşüncemi bilmiyor ki. Ben de bunu sonuna kadar kullanıyorum."

Mavi kahkaha attı.

Sakin ol kalbim. Lütfen öyle atmayı bırakır mısın?

"Gülme." dedim artık dayanamayarak. Biraz daha gülse tutup o burnundan öpebilirdim.

"Neden?" dedi şaşkınlıkla.

"İğrenç gülüyorsun."

Allah'ım sen beni çarpma. Valla kalbimin sağlığı açısından diyorum bunu.

"Oha bunu daha önce hiçkimseden duymamıştım."

"Başkasının yanında da böyle güler misin?" dedim kıskançlıkla. Bunun cevabı evetse bana bir elfatiha.

"Evet."

Okuyun bir elfatiha.

"Bir daha gülmezsen sevinirim."

"Merak etme onlar senin aksine benim gülüşümü seviyorlar Özgür Bey."

İçimde anlamlandıramadığım şeyler oluyordu. Bunu hiç beklemezdim ama oluyordu.

Aklım birden Efehan'a gitti Mavi'nin eski sevgilisine.

Acaba Mavi ona da böyle gülüyor muydu?

Onun elini sıkı sıkı tutuyor muydu?

Onu öpüyor muydu?

Ve en önemlisi ona durmadan seni seviyorum diyor muydu?

Bu düşünceler bile canımı sıkmaya yeterken bir de bunların yaşanması...

İyi de ben hiçbir zaman kıskanç bir çocuk olmamıştım ki. Şimdi neden bu kadar kötü hissediyordum?

"Özgür sen iyi misin?" diyen Mavi'nin sesi beni düşüncelerimden alıp çıkarmıştı.

"Benim gitmem lazım Mavi görüşürüz."

Mavi şaşırsa da fazla üstlemedi. Sanki nedenini sormaya çekiniyor gibiydi.

"Görüşürüz Özgür."

Geldiğim yönün tersine doğru yürümeye başladığımda başımı iki elinin arasına alıp sıktım.

"Bu siktiğimin düşünceleri de nerden çıktı böyle?" dedim yüksek bir sesle.

Lan ben insanların yaşadığı anı bile kıskanmazken neden başkasının geçmişini bile kıskanacak duruma gelmiştim ki?

Neden?

Çünkü aşık oldun Özgür Bey:') bu sefer dalgasına değil gerçekten hem de.