MAVİ TİK | Texting

31

Alın size Mavi'den bir bölüm:)

Ağlamaktan birbirine yapışmış gözlerimi zar zor yeni güne açtığımda saatin çoktan on bire geldiğini görmüştüm.

İstemeyerek de olsa yataktan çıktım ve banyoya girip elimi yüzümü yıkadıktan sonra odaya geri döndüm. Son üç gündür hayatım resmen cehenneme dönmüştü.

Efehan gelmiş her şeyin içine sıçmış ve Özgür'le aramızı bozmuştu. Özgür beni her yerden engellediği için ona hiçbir şekilde ulaşamıyordum. Benimle konuşmak istemiyordu ama ben ona bir şeyleri açıklamak zorunda gibi hissediyordum. Bunun nedeni ona çok alışmamdı sanırım, ya da öyle bir şey.

O beni her yerden engelleyince Eylül'e mesaj atmaya da çekiniyordum açıkçası. Bana yüzsüz diyebilirdi, yalancı diyebilirdi, istediği her şeyi diyebilirdi ve ben cidden buna dayanamazdım.

Şöyle bir gerçeklik de var ki deli gibi Özgür'le konuşmak istiyordum.

Sanırım...

Onu deli gibi özlemiştim.

İçinde bulunduğum boktan durum canımı çok sıkıyordu. Şarja taktığım telefonumu tekrar elime alıp Özgür'e bilmem kaç yüzüncü mesajımı attım.

Mavi: Özgür?
Gönderilmedi

Mavi: Seni özledim.
Gönderilmedi

Attığım iki mesaj da gitmemişti. Engellendiğimi bilerek bu sefer onu aramaya başladım.

Aradığınız numara kullanılmamaktadır...

Beni şoka sokan ses sustuğunda sinir krizi geçirmek üzereydim.

Özgür numarasını mı değiştirmişti? Bu olamazdı değil mi?

Artık ne olacaksa olsun kafasıyla bu sefer Eylül'e mesaj attım.

Mavi: Eylül biliyorum rahatsız ediyorum. Bana yüzsüz diyebilirsin. İstediğin her şeyi diyebilirsin ama inan bana benim hiçbir suçum yok.

Mavi: Günlerdir abina ulaşmaya çalışıyorum.

Mavi: Beni her yerden engellemesi yetmezmiş gibi bir de numarasını değiştirmiş.

Mavi: Cidden kafayı yemek üzereyim. Şimdiye kadar tepkisinden korktum ama artık bu umrumda değil.

Mavi: Lütfen evinizin adresini ver ve oraya gelip onunla konuşayım.

Mavi: Onu çok özlüyorum...

Görüldü

Eylül yazıyor...

Eylül yazıyor...

Eylül çevrimiçi...

Eylül: Abim gitti Mavi. Bu şehri ve bizi bırakıp gitti.

Eylül'ün attığı mesajla kalp atışlarım hızlanırken tekrar ve tekrar okudum attığı saçma mesajı. Tamamen saçmalıktı bu mesaj ama defalarca kez okumama rağmen aynı harfler yan yanaydı ve aynı cümleler geçiyordu içimden.

Abim gitti Mavi. Bu şehri ve bizi bırakıp gitti.

ABİM GİTTİ MAVİ...

ABİM GİTTİ...

GİTTİ...

Allah'ım ne olur şaka olsun dedim hıçkıra hıçkıra ağlarken. Ne olur Özgür gitmiş olmasın.

Mavi: Şaka yapıyorsun değil mi?

Eylül: Keşke şaka yapsam Mavi.

Eylül: Abim senin yüzünden mahvoldu.

Eylül: Ama onun istediği son şeyi yapacağım ve sana vermemi istediği son şeyi sana vereceğim.

Eylül: Sonra da seninle bir daha konuşmayacağım.

Mavi: Özgür nereye gitti Eylül?

Eylül: Bu en son seni ilgilendirir.

Eylül: Yarın sana atacağım konuma gel ve artık bana hiçbir şey sorma.

Eylül: Son kez seninle konuşacağım ama abim için...

Mavi: Eylül lütfen böyle yapma.
Görüldü

Mavi: Sen de abin gibi dinlemeden sırtını dönme bana, lütfen.
Görüldü

Eylül attığım hiçbir mesaja cevap vermezken hayal kırıklığıyla telefonu kapatıp yere fırlattım. Özgür gitmişti. O gitmişti.

Üstelik bana bir şey bırakıp gitmişti.

Sizce ne bıraktı?