MAVİ TİK | Texting

24

Çıkış zilinin çalmasıyla kitaplarımı çantama koyup ayağa kalktım. Çantamı da sırtıma taktıktan sonra sınıftan çıktım.

Şimdiye kadar bir aksilik olmamıştı umarım bundan sonra da olmazdı. Efehan'ı görmemek adına hızlıca attığım adımlarım sanki mümkünmüş gibi daha da hızlanmaya başladı. Dürümcünün önüne gelip etrafıma bakındım. O kadar hızlı gelmiştim ki Özgür bile daha gelmemişti.

Telefonumu çıkarıp ona mesaj attım.

Mavi: Nerdesin?

Özgür: Okuldan çıktım geliyorum.

Özgür: Sen nerdesin?

Mavi: Ben geldim bile:)

Özgür: Oha amk atlet misin sen svsbsnmaak

Özgür: Ne ara geldin?

Özgür'e cevabımı yazmış gönderecekken duyduğum ses bacaklarımın titremesine neden olmuştu.

"Mavi?"

Arkamı dönüp bana seslenen kişiye bakamadım. O kadar kaskatı kesilmiştim ki sanırım hiç bakamayacaktım.

"Yüzüme bakmayacak mısın?" dedi eskiden aşık olduğum sesiyle. "Bana hoşgeldin demeyecek misin?"

Gözyaşlarım gözlerimden bir bir yere dökülürken bu kadar güçsüz olmamdan nefret ettim. Masafeleri bahane edip çekip giden oydu, ben ne kadar gitme desem de arkasına bakmadan çekip giden de oydu.

Adım sesleri geldi kulağıma sonra da hemen arkamdan sesi. Kulağıma eğilip konuşmuş ve bu midemi bulandırmıştı.

"Lütfen yüzüme bak." dedi. Ben öylece yerimde donmuş onu dinlerken o arkadan bana sarıldı. Allah kahretsin her an Özgür gelebilirdi. Bizi bu şekilde görse çok yanlış anlardı. Sonuçta ona o kadar Efehan konusu benim için kapandı dedim. Bizi bu şekilde görmesi çok iğrençti.

"Bırak beni Efehan."

"Seni çok özledim Mavi."

Efehan'ın kollarını üstümden çekmeye çalışırken bize hayal kırıklığıyla bakan Özgür girdi görüş alanıma.

Yüzümüze bakmıyordu. Efehan'ın arkadan belime sarılmış koluna bakıyordu...

"Sana bırak beni dedim Efehan."

Sinirle yerimde tepinirken Özgür hala onun koluna bakıyordu. Onun kollarına o kadar dalmıştı ki birinin onu tutup sarsması gerekiyordu sanırım.

Efehan inatla bana sarılmaya devam ederken ben sadece gözyaşları içinde Özgür'e bakıyordum. O kadar üzgün görünüyordu ki onu böyle görmek beni hareket edemez duruma getirmişti.

Efehan arkadan bana sarılıyor, ben sadece Özgür'e bakıyor ve Özgür de Efehan'ın belime sarılı kollarına bakıyordu.

Sonra Özgür yavaş yavaş döndü arkasına ve hızlı hızlı yürümeye başladı.

"Özgür." dedim arkadan bağırıp. "Özgür dur dinle beni."

Özgür bana bakmazken Efehan'ın kulağıma dolan sesi sinirlerimi alt üst etmişti.

"Özgür kim?"

Sinirle dirseğimi karnına geçirdim. Böylelikle acıyla geriye çekildi ve belimi ondan kurtardım.

"Sana ne Özgür kimse! Sana ne? Sen hangi hakla gelip bana sarılırsın. Sen kimsin ya benim aklım almıyor. Sen kimsin?" dedim boğazım yırtılırcasına.

"Beni bırakıp giden sen niye şimdi gelmiş hayatımın içine ediyorsun?"

"Ma-mavi.."

"Kes sesini." dedim çileden çıkmış gibi. "Adımı o pis ağzına alma. Hem ne demiştin sen? Ben dokunamadığım birini sevemem."