2 Hafta sonra..
"Sevgilim, uyan artık." diye fısıldadı Cameron yüzümün her yerini öperek.
"Cameron. Yapma." dedim yatakta kıvranıp ondan uzağa gitmeye çalışırken.
"Neden?" dedi dudağımın kenarını öptü.
"Kes şunu!" dedim yatakta sırtımı dikleştirip. Kaşlarını kaldırıp bana baktı
"Neden ki?" dedi ve tekrar bana yaklaşmaya çalıştı.
"Cameron kes şunu!" ve onu ittirdim. Evde şuan yalnızdık. Annesi ve ablası alışverişe gideceklerini söylemişlerdi. Yani bunlara gerek yoktu.
Sinirle bana bakınca korkuyla yutkundum. Yataktan kalkıp odanın köşesindeki masanın üstünden telefonumu aldım.
"Salak.." dedim onun duyamıyacağı bir şekilde. Birden gelip ellerini arkadan belime sardı. Ne bokum peşindeydi bu çocuk?
"Bunu duydum." dedi boynuma doğru fısıldayıp. Tekrar yerimde kıpırdandım. Kollarını çekmiyordu.
"Cameron yeter." dedim. İnatla durmuyor saçlarımı öpüp duruyordu.
"Cameron!" dedim önüme dönüp. Şuan yüzlerimi fazla yakındı. Ah, lanet olsun! Cidden söylenilenler doğruydu.
"Yapma." dedim ve onu ittim. "Annenler burada yok diye bunu yapman saçma.Rol yapmamıza gerek yok. Anladın mı?"
"Bence saçma değil." dedi ve tekrar bana yaklaşmaya çalıştı.
"2 hafta kız becermeden rahat duramadın mı yoksa?" Dedim sert bir sesle.
"Yapmadığımı nereden bileceksin?" pis pis gülen suratına tokatı çarpmak istiyordum. Elimi kaldırıp vuracakken kendimi tuttum. "Sadece.. Ah, kes şunu!" dedim ve sinirle banyoya girdim. Kafayı mı yemişti? Beni ne sanıyordu?
________________***********________________
"Yarım saattir o banyodasın Maggie. Çık artık. Üzgünüm işte özür dilerim." dedi kapının arkasından. Yarım saattir kapıyı yumrukluyordu.
"Kes sesini Cameron." diye bağırdım. Harika, patronuma kes sesini demiştim! Ama patronum da sayılmazdı...
"Aç şu kapıyı lütfen." dedi sakin bir sesle. O lütfen mi demişti?
Kapıyı açıp sinirle ona baktım.
"Bu oyunu kabul etmem bile zorken senin bu sabah yaptıkların.."
"Oyun?" dedi soru sorar gibi bir sesle.
"Evet, oyun." dedim
"Sen bunun oyun olduğunu mu sanıyorsun?"
"Evet." dedim. Kafasını geriye attı.
"Peki." dedi. Wowowoww! Dallas şimdi de atar mı yapıyordu?
O sırada alt kattan kapının kapanış sesi geldi.
"Cameerooon! Maggieee! Biz geldiiik!" sanırım bağıran Cameron'un ablası Sierra'ydı.
"Tekrar özür dilerim..Hoşlanırsın sanmıştım." dedi mahçup bakışlarla.
"Ben mi? Ben bunlardan hoşlanmam Cameron."
"Neden? Her kız benden hoşlanır." dedi ve gülüp göz kırptı. Haklı olmasaydı ona karşı çıkabilirdim.
Bakışlarımı kaçırmakla yetinince güldü. "Ve sen de hoşlanıyorsun."
Kolunu omzuma atıp güldü. "Hadi hayatım aşağı inelim."
________________***********________________
