Multimedia: Maggie.
-22 Haziran-
Son bir haftam basına açıklama yapıp ortakların gönlünü hoş tutmakla geçmişti.
Haftanın hangi günündeyiz onu bile takip etmeyi bıraktığım sırada Maggie'ye yazmayı da bırakmıştım.Attığım mesajları görüyor fakat cevap vermiyordu,telefonlarımı sürekli meşgule atıp evine gittiğimde kapıyı açmıyordu.Ben de sonunda pes edip işlere odaklanmıştım.
Kafamı kaşıyacak zamanım bile yoktu.Her gün bir toplantıya koşuyor, her gün bir firmayla görüşüyordum.
Hayatımdan evden işe,işten eve şeklinde geçiyordu ve sanırım bundan zevk alıyordum.Çünkü iş sayesinde Maggie'yi düşünmeye zamanım kalmıyordu.
"Cameron," dedi Nash masamın üstündeki telefona bakıp. "Telefonu kapamak zorunda mıydın?"
"Bu toplantı önemli," dedim. "Hiçbir şekilde telefonu düşünemem."
"Maggie'yi düşünemezsin yani." dedi kaşlarını kaldırıp.
Ofladığımda "Bugün günlerden ne?" dedi.
"Pazartesi." dedim.
"Hayır tarih ne?" dedi.
"22 Haziran." dedim.
Kafasını sallayıp ayağa kalktığında "Neden sordun ki?"diye ekledim.
"Daisy ile beşinci ayımıza az kaldı," dedi gülerek. "Neyse hadi kalk toplantı salonuna geçelim."
Koltuğumdan kalktığımda aynı şekilde gülmeye çalıştım. "Dosyalar hazır değil mi?"
Nash kafasını sallayıp "Evet," dediğinde odadan çıkıp koridorda yürümeye başladık.
Bu koridoru sevdiğim söylenemezdi.Garip bir havası vardı.
Toplantı odasının kapısının önüne geldiğimizde Nash'e döndüm. "Bugün özel bir şey var mıydı?"
Nash bilmiyorum der gibi dudaklarını büzdüğünde kafamı kurcalamaya çalıştım.
Beynim çok doluydu..Gereğinden fazla doluydu ve ben düşünmekte zorluk çekiyordum.
"Her neyse," dedim gülümsemeye çalışıp kapıyı açarak.
Özel bir gün olsaydı hatırlardım, hatırlamalıydım.
Toplantı masasının başına oturduğumda Nash son kez dosyaları kontrol etti ve yerine oturdu.
Tamam bu toplantı önemliydi çünkü şirkete yeni ortaklar katılacaktı ve ne kadar ortak o kadar görev paylaşımı demekti.
David'in ölümünden sonra her şey tersine dönmüştü.. İşleri yoluna koymak için çoğu gecemi şirkette geçiyordum ve bundan garip bir şekilde zevk alıyordum.
"Bay Dallas,konuklarımız geldi." dedi Candice odaya girip.
Gülümseyip "İçeri al." dedim.
Derin bir nefes alıp ayağa kalktım ve gelen konukların elini sıkıp hepsini yerlerine geçirdim.
Tamam şimdi başlıyorduk.
"Öncelikle," dedim. "Geldiğiniz için teşekkür ederim."
Hiçbiri bir şey demeden güldüğünde Nash araya girdi. "Tamam buradan sonrasını ben alıyorum."
Konuklar gülerken Nash'i dinledim.
Konuşmayı benim yapmam gerekiyordu ama o yine ortaya kendini atıp beni bu dertten kurtarmıştı.
